سلامت نیوز:هر كاری به مرور زمان ممكن است دچار خطا و انحراف شود و راهحل برونرفت از آن، بررسی مجدد و رفع اشكالات است. از این رو، معتقد به اصلاح برخی فرآیندها هستم كه به مرور زمان با پیشرفت علم و ارزیابی و پایشهایی كه انجام میشود صورت میگیرد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،با این مقدمه، به طور كلی مخالف انقلاب و تغییر اصلی هستم، زیرا هر چیزی را میشود اصلاح كرد و نباید آن را از پایه و اساس ویران كنیم. خراب كردن و از نو ساختن به منزله از بین بردن تمام اصول و قواعدی است كه در گذشته برمبنای یكسری قواعد علمی، كارشناسی و تجربی ایجاد شده است. طرحهای جنگلداری در گذشته، تقریبا حدود 50درصد جنگلهای شمال را دربر میگرفت و حدود 50درصد از جنگلهای هیركانی بدون طرح بودند.
در این محدودههای دارای طرح ما تنها در برخی مناطق اشكالاتی داشتیم و نیازمند اصلاحاتی بودیم كه باید انجام میشد اما در بقیه موارد نه تنها جنگلهای ما خراب نشدند بلكه شرایطشان ارتقا پیدا كرد. نمونه آنها، طرح «وطنا»، «لوه» یا طرح جنگلهای دانشگاهها است كه به بهبود عرصههای جنگلی منجر شدند. با این توضیح مقدماتی، مخالف توقف كامل طرحهای جنگلداری هستم و معتقدم به جای توقف، میتوانستیم اشكالات را اصلاح و در كنار آن در برخی مناطق به شكل پایلوت طرح جایگزین را تهیه و اجرا كنیم.
در این بازه زمانی هم مشكلات طرح جایگزین و بازخوردهای آن را گرفته بودیم و پس از موفقیت آنها را به سایر مناطق تسری میدادیم. اگر جنگلهای ما در قالب طرحهای جنگلداری به خوبی مدیریت شوند، به این معنا كه در آنها مجموعهای از فعالیتهایی احیایی، پرورشی و توسعهای انجام شود و در قالب این فعالیتها، برشهایی برای استمرار تولید و پرورش و اصلاح تودهها اعمال شود، میتوانیم مجموعهای از تولیدات چوبی هم داشته باشیم كه به چرخه اقتصادی طرح كمك كرده و به این ترتیب اقتصاد درونزا شكل بگیرد.
با این حال، از آنجایی كه طرحهای جنگلداری كنار گذاشته شدهاند و طرح توقف بهرهبرداری به قانون تبدیل شده است من به آن احترام میگذارم اما معتقدم هر چه زودتر باید این طرح جایگزین تهیه و برای اجرا به سازمان جنگلها سپرده شود تا جنگلهای ما از این بلاتكلیفی محض رها شوند. از سال 1396 كه دستور وزیر برای توقف طرحهای جنگلداری (بهرغم اجازه قانون به توقف تدریجی طی سه سال) صادر شد، تاكنون بسیاری از سرمایههای جنگلهای ما اعم از جادهها، تاسیسات، تودههای پرورشی و در حال احیا و جنگلهای دستكاشت به حال خود رها شدهاند و تخریب زیادی در آنها رخ داده است.
در این وضعیت بازگشت به حالت اولیه، نیازمند سرمایههای زیاد و هنگفتی است. ما میتوانستیم به جای توقف، طرحهای مشكلزا را از دستور كار خارج كنیم و به جای آنها طرحهای اصلاحی نوشته تا به عنوان طرحهای پایلوت پیاده شوند و با موفقیت هر طرح آن را به سایر مناطق تسری دهیم.عضو هیات علمی دانشگاه علوم كشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان
نظر شما