ابراهیم رزمپا در گفتوگو با فارس اظهار داشت: وزوز یك اصطلاح پزشكی به معنای زنگزدن و مربوط به احساس انواع مختلفی از صداها در گوش یا سر است كه بررسیها نشان میدهد كه از هر 5 بزرگسال یك نفر وزوز را تجربه كرده است.
وی با بیان اینكه وزوز به ندرت یك شكایت منفرد است و غالباً همراه با افت شنوایی، گیجی و حساسیت فوقالعاده به سروصدا ایجاد میشود تصریح كرد: وزوز میتواند در اثر وقوع اصوات ناگهانی شدید (مانند شلیك گلوله و ترقه)، قرارگیری طولانی مدت در معرض اصوات (موزیك با صدای بلند، سروصدای ناشی از آلات در محیط كار، ترافیك مستمر) و همچنین به همراه دستهای از بیماریهای گوش خارجی، میانی، داخلی و عصب گوش اتفاق بیافتد.
این متخصص گوش ادامه داد: در اكثر اوقات وزوز به دلیل آسیب به سلولهای موئی و افزایش فعالیت آنها در حلزون (گوش داخلی) بوجود میآید. البته باید در نظر داشت كه وجود وزوز در غالب موارد نشانه یك بیماری خطرناك نیست.
وی اضافه كرد: استفاه از دارو، استفاده از وسایل پوششگر و سمعك، مشاوره و روان درمانی از مهمترین روشهای درمانی این عارضه است كه یك روش واحد برای تمام مبتلایان به وزوز توصیه نمیشود.
رزمپا تصریح كرد: در طول مدت اجرای برنامه توانبخشی نباید فراموش كرد كه مهمترین هدف، حذف وزوز نیست بلكه هدف رفاه نسبی بیمار است. آمار نشان میدهد كه گروهی از افراد به دارو درمانی پاسخ مثبت دادهاند.
وی یادآور شد: استفاده از سمعك یا وسایل پوششگر برای گروهی از افراد كه به همراه وزوز، كمشنوایی هم دارند بهترین وسیله برای پوشش صدای وزوز است و نسبت به دستگاههای مولد نویز و پوششگر ارجحیت دارد. البته برای آن دسته از افراد كه امكان استفاده از سمعك وجود ندارد و یا كم شنوایی آنها در حدی نیست كه لازم باشد از سمعك استفاده كنند از وسایل پوششگر و مولد نویز استفاده می شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران گفت: تجویز سمعك و وسایل پوششگر توسط شنوایی شناس و متناسب با ویژگیهای فردی هر بیمار تنظیم میشود. وسایل پوششگر شبیه به سمعك هستند و اصوات خاصی را تولید میكنند تا فرد با وزوز خود سازگار شود و هر چه این وسایل مدت زمان بیشتری مورد استفاده قرار گیرند فرد رضایت بیشتری را كسب میكند.
نظر شما