سلامت نیوز: گاهی به دنبال زمین خوردن، گاهی بلند كردن و حمل یك كیسه خرید سنگین، گاهی یك پرتاب شدید و ناگهانی و گاهی پس از یك دوره فعالیت بدنی سخت شانهدرد سراغ شما میآید.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم ،بعد از مدتی دارودرمانی وقتی درد كم نمیشود و فعالیتهای شخصی و حرفهای محدود میشود، به پزشك مراجعه میكنید و اینجاست كه پس از معاینه و احتمالا تهیه امآرآی، تشخیص پارگی عضلات چرخاننده سر شانه یا روتاتوركاف، شما را دچار نگرانی و تشویش میكند.آیا ضربه و بلند كردن باعث این پارگی شده یا عوامل دیگری دخالت دارند؟ افرادی كه به دیابت یا اختلالات غده تیروئید دچارند بسیار مستعد فرسودگی و ریشریش شدن این تاندون هستند.
در صورتی كه پارگی وسیع نباشد، فیزیوتراپی و تقویت سایر عضلات ثباتدهنده كتف و شانه همراه با لیزردرمانی و انجام تكنیكهای دستی بهترین روش است. اما وقتی پارگی وسیع باشد و فعالیتهای بیمار دچار اختلال شده و درد غیرقابل كنترل، امان او را بریده باشد، راهی جز جراحی ترمیم این تاندون باقی نمیماند. این جراحی كه به دو روش آرتروسكوپیك و باز انجام میشود، آیندهای روشن برای انجام فعالیتهای ورزشی و سنگین را برای بیمار ترسیم میكند. ترمیم تاندون به روش آرتروسكوپی تنها با ایجاد سه یا چهار سوراخ در روی شانه صورت میگیرد و به علت كوچك بودن محل جراحی، دوران بهبود و بازتوانی كوتاهتری خواهد داشت.
اما این كه سه ماه بعد از عمل زمان نیاز است تا بیمار به زندگی روزمره بازگردد و شش ماه طول میكشد تا او بتواند فعالیتهای ورزشی خود را آغاز كند واقعیتی غیرقابل انكار است. فیزیوتراپیست در این مدت، دامنه حركتی، توانایی و عملكرد شانه بیمار را به حال اول برمیگرداند. در دو ماه اول یكبالش زیر بازو قرار میگیرد تا مانع از اعمال وزن اندام فوقانی به شانه شود و این فشار را به تنه انتقال میدهد تا تاندون ترمیمشده فرصت جوش خوردن و قوی شدن داشته باشد.
در فیزیوتراپی از آنجا كه در روزهای اول دست باید روی بالش و به گردن آویزان باشد، بیمار تنها تمرینهای خم و راست كردن انگشتان، مچ و آرنج را انجام میدهد و چرخش ساعد را تمرین میكند.این تمرینها با بهبود گردش خون اندام مانع تورم در مفاصل پایینتر و خشكی و محدودیت آنها خواهد شد. آنچه مهم است اینكه درد، علامت قابل توجهی در این زمان نیست و چهبسا در هفتههای اول با بیشتر شدن دامنه حركتی مفصل، درد افزایش یابد.
استفاده از یخ و داروهای مسكن راهحل این مشكل است و موضوع نگرانكنندهای نیست. از هفته چهارم بیمار در فیزیوتراپی اسلینگ و بالش را باز میكند و فیزیوتراپیست خود شروع به انجام حركات بالا آوردن و چرخش شانهها میكند. این پیشرفت تدریجی تمرینات زیر نظر فیزیوتراپیست تضمینكننده نتیجه ایدهآل جراحی و بازگشت بیمار به فعالیتهای شغلی و ورزشی بین چهار تا شش ماه پس از جراحی است.
نظر شما