سلامت نیوز:عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه «به نظرم اگر آموزش چند ماه تعطیل میشد، ما متضرر نمیشدیم» یک بار دیگر مسئله آموزش مجازی و اهمیت کیفیت آموزش در این شیوه جدید را مطرح کرد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همدلی ،مسئلهای که به نظر میرسد همچنان مورد توجه کارشناسهای این حوزه قرار دارد طوری که گروهی از آنها معتقدند حتی اگر آموزش مجازی توانسته باشد خلاء آموزش حضوری را در خصوص دروس مدرسهای پر کند، اما چیزی که آسیب جدی دیده است مسئله تربیت دانشآموزان است.
با شیوع ویروس کرونا در ایران اولین مراکزی که به شکل کامل تعطیل شدند مدارس و دانشگاهها بودند، تعطیلیای که تا پایان امتحانات به درازا کشید و حالا زمزمههایی به گوش میرسد که با شروع سال تحصیلی جدید این تعطیلیها همچنان ادامه دارد.
البته مدارس و دانشگاهها توانستند به مدد استفاده از امکانات فضای مجازی همچنان امورات مربوط به آموزش را پیش ببرند، اگرچه این شیوه جدید از آموزش با انتقادهای زیادی روبهرو شد، اما به هر صورت توانست عصای دست آموزشوپرورش برای ادامه سال تحصیلی باشد، سال تحصیلی که حالا یک عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی معتقد است اگر ادامه هم پیدا نمیکرد چندان ضرری متوجه نظام آموزشی نمیشد.
آن طور که «مهدی گلشنی» عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف، در خصوص آموزش مجازی گفته است به نظر میرسد اشاره ایشان به پایین بودن کیفیت آموزش باشد، کیفیتی که ایشان معتقدند نتیجه دور بودن دانشآموز از مدرسه و دانشجو از استاد است. او در گفتوگویی که با خبرگزاری ایلنا انجام داده در این خصوص یادآور شده که «آموزش مجازی چالشهای زیادی میتواند داشته باشد، چرا که آموزش حضوری مبادله فکری و اصولی دارد و تبادل اطلاعات و دانش میان معلم و دانشآموز، استاد و دانشجو وجود دارد، اما این موضوع در آموزش مجازی به حداقل میرسد.
در هر صورت مجازی شدن همه چیز از جمله آموزش چندان موثر نیست.»این عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در حالی در پاسخ به این پرسش که، در واقع شما معتقدید بهتر بود مدارس و دانشگاهها چندماه تعطیل میشد، اما مجازی برگزار نمیشد؟ جواب مثبت میدهد که به نظر میرسد به دنبال دغدغهای جدا از آموزش صرف است.
وی در بخشهایی از گفتوگو با ایلنا به این نکته اشاره میکند که «توجه به فرهنگ در کشور ما بسیار ضعیف بوده و یک موضوع فراموش شده است. هرکاری هم که انجام میشود، اقتصادی و سیاسی است و موضوع فرهنگ و اخلاق مطرح نیست.»
نکتهای که مهدی گلشنی به آن اشاره میکند به نظر میرسد سوی دیگر آموزش در مدرسه را مورد توجه خود قرار داده است. چرا که به عقیده بسیاری مدرسه تنها محلی نیست که قرار باشد دانشآموزان در آن فارسی و املاء نوشتن، یا اینکه ریاضی و زبان خارجه بیاموزند، به عقیده آنها رسالت مدرسه چیزی فراتر از یک آموزش صرف است و تربیت همان بخش گمشده در مدارس است که حالا با توجه به شیوه جدید آموزش در استفاده از فضای مجازی و عدم حضور دانشآموزان در مدرسه دارد آسیب جدیتری میبیند.
در این خصوص یک کارشناس حوزه آموزش به روزنامه همدلی میگوید:«تعلیم و تربیت مقدس است، شاید به جای نام آموزشوپرورش بهتر بود ما نام این وزارتخانه را وزارت پرورشوآموزش میگذاشتیم. لذا اولین اصل تربیت است و بعد آموزش، بنابراین اگر ما در خصوص تربیت، مثلا اگر بخواهیم فضائل عالی انسانی مانند فداکاری، احترام به بزرگتر و احترام به قانون را به بچهها آموزش دهیم، بهصورت آموزش مجازی چندان نمیشود در این زمینه موفق بود.»
نکتهای که سعید تقیآبادی، کارشناس آموزشوپرورش مطرح میکند همان دغدغهای است که آموزش را فراتر از یاد گرفتن جمع و ضرب اعداد میداند که البته آن هم در جای خود دارای اهمیت است. او با اشاره به اهمیت آموزش حضوری عنوان میکند: «اگر ما در خصوص احترام به قانون صحبت میکنیم این را در فضای مجازی و پشت لپتاپ و تلفن همراه چندان نمیشود به بچهها آموزش داد.
آموزش دادن چنین مواردی تحت عنوان آموزش شهروندی، نیاز به این دارد که بچهها اصول اساسی آن را در یک جمع اجتماعی یاد بگیرند، بنابراین نیاز به آموزش حضوری دارد.»این کارشناس ادامه میدهد:«شاید ریاضی یا آموزش زبان خارجه را مجازی هم بشود تدریس کرد، ولی تربیت احتیاج به استاد دارد. اخلاق احتیاج به الگو دارد، لذا باید تربیت را از مسائل آموزشی صرف جدا ببینیم و این چندان از طریق آموزش مجازی امکانپذیر نیست.»
تقیآبادی در ادامه گفتوگو با اشاره به اهمیت ارزیابی در بستر آموزش حضوری بیان میکند:«هیچ چیزی جای آموزش حضوری را نمیگیرد، چراکه در آموزش حضوری معلم و دانشآموز میتوانند یکدیگر را ارزیابی کنند. چنین ارزیابی فقط در آموزش حضوری وجود دارد، اینکه دانشآموز چقدر مطالب را آموخته است اهمیت دارد. همچنین بچهها معمولا آن بهرهای را که در آموزش حضوری بهدست میآورند در آموزش مجازی بهدست نمیآورند، به طور مشخص در خصوص مشارکت دانشآموزان، مشارکتی که کاملاً در شیوه جدید آموزش فراموش شده و آسیب دیده است.»
وی با اشاره به شرایط پیش آمده در خصوص شیوع کرونا و ادامهدار بودن آموزش در چنین شرایطی عنوان میکند:«برای ادامه آموزش در سال جدید با توجه به تجربههای سالی که گذشت، آموزش مجازی میتواند یک آموزش مکمل در کنار آموزش حقیقی باشد، اما به تنهایی نمیتواند اهدافی را که ما دنبال میکنیم حاصل کند.
از طرفی حفظ سلامت فرزندانمان برای ما اهمیت دارد بنابراین با توجه به نگرانی خانوادهها احتمالا سال آینده یا آموزش حضوری به شکل کامل وجود ندارد. یا اینکه ترکیبی است.» وی در خصوص آموزش ترکیبی، یعنی استفاده همزمان از آموزش مجازی و آموزش حضوری، چیزی شبیه به حضور زوج و فرد دانشآموزان در مدرسه و مشکلات آن عنوان میکند:
«اگر بخواهیم آموزش مجازی را همراه با آموزش حضوری داشته باشیم احتمالاً معلمها هم باید در کلاس حضور داشته باشند و هم باید وقتی کنار بگذارند که برای آموزش مجازی تولید محتوا کنند. بنابراین این شیوه هم به دلیل کمبود نیروی انسانی ممکن است با مشکلاتی روبهرو شود. لذا آموزشوپرورش باید برای سال جدید تحصیلی برنامهریزی دقیقی داشته باشد.»
آن طور که به نظر میرسد آموزشهای خارج از کتابهای درسی، مانند آموزشهای شهروندی برای بچههای مدرسه در نبود آموزش حضوری آسیب جدی دیده است و احتمالاً با ادامه داشتن آموزشهای مجازی آسیبهای عدم وجود آن بیشتر هم میشود. این وضعیت دوگانه همان وضعیتی است که سبب نگرانی کارشناسان حوزه آموزش شده اما با توجه به شیوع کرونا و اهمیت سلامتی دانشآموزان شاید چاره دیگری جز قبول این آسیب وجود نداشته باشد.
نظر شما