سلامت نیوز:معاون روابط كار وزارت تعاون از كاهش شكایات كارگری در سال 98 خبر داد. به گفته حاتم شاكرمی، بیشترین شكایات كارگری ظرف 3 سال گذشته، مربوط به تعویق در پرداخت مزد بوده اما ، تعداد این شكایات در سال 98 و نسبت به سال 97، كاهش 22 درصدی داشته در حالی كه تعداد این شكایات در سال 1396، 108 هزار و 897 مورد و در سال 1397، با رشد 24 درصدی، 145 هزار و 31 مورد بود اما در سال 1398، به 118 هزار و 672 مورد كاهش یافته است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،شاكرمی افزود كه ظرف سال‌های 1396 تا 1397 هم مجموع شكایات كارگری نسبت به مدت مشابه سال قبل‌تر، فقط 3.4 درصد و در سال 1398، فقط 0.27 درصد افزایش داشته است.

 وزارت تعاون، هنوز گزارشی از وضعیت شكایات كارگری در 6 ماه سال 1399 منتشر نكرده اما چند روز قبل، مدیركل بیمه بیكاری وزارت تعاون خبر داده بود كه از ابتدای شیوع ویروس كرونا تا تاریخ 25 شهریور، 249 هزار و 229 كارگاه ثبت شده، تعدیل نیرو داشته‌اند و ۷۳۰ هزار و ۹۰۲ نفر از كارگران رسمی، در همین مدت 6 ماهه، شغل خود را از دست داده‌اند. مسعود بابایی، در اعلام دیگری هم گفته بود كه در همین مدت 6 ماهه، یك میلیون و 33 هزار نفر از كارگران تحت پوشش تامین اجتماعی، به دلیل تعدیل و اخراج از محل كار خود، مشمول دریافت بیمه بیكاری شده‌اند.

به دنبال این اعلام، دیروز، فتح‌الله بیات؛ رییس اتحادیه كارگران پیمانی و قراردادی كشور هم به ایلنا خبر داد كه بسیاری از كارگران اخراجی و تعدیل شده كه ظرف 6 ماه گذشته، شغل خود را از دست داده‌اند، هنوز موفق به دریافت بیمه بیكاری نشده‌اند. آنچه در مجموع این گفته‌ها و اظهارنظرها مهم است، همان كاهش 22 درصدی شكایات مربوط به تعویق مزد در سال 1398 است كه یك پیام نگران‌كننده در خود مستتر دارد ؛ ناامنی شغلی و كوچك شدن هر چه بیشتر بازار كار و فرصت‌های شغلی ظرف سه سال گذشته كه متاثر از افزایش قیمت ارز،

شدت یافتن تحریم‌ها به دنبال خروج امریكا از معاهده بین‌المللی برجام و بازگشت تحریم‌های اقتصادی از آبان 1397 و افزایش نابسامانی اقتصادی در كشور به دلیل كاهش درآمد‌های دولت است، به تدریج عرصه را چنان بر جامعه كارگری تنگ كرده كه كارگران، قناعت اجباری به همان شغلی كه مشغول به آن هستند را پیشه كرده‌اند.

در چنین شرایطی، حذف یا كاهش امتیازات شغلی و فرار كارفرما از بسیاری بایدها و الزامات قانونی، كارگران را باز هم وادار به سكوت می‌كند، چراكه با نگاهی به اوضاع فعلی و پیش روی بازار آشفته كار، دریافته‌اند كه هر اعتراض، جوابی جز اخراج و تعدیل ندارد. پس به همان شرایط و مزایایی كه هست و هر روز هم در حال آب رفتن است، رضا می‌دهند كه مبادا همان لقمه نانی كه به تدریج هم از وزنش كاسته می‌شود را، از دست بدهند.

در آخرین گزارشی كه مركز آمار و اطلاعات راهبردی وابسته به وزارت تعاون از وضعیت اشتغال و بیكاری در سال 1398 منتشر كرد و دیروز هم مورد اشاره خبرگزاری ایلنا قرار گرفت، سال گذشته، نرخ رسمی بیكاری در جمعیت 15 تا 60 ساله كشور كه جمعیتی بالغ بر 54 میلیون و 444 هزار نفر و در سن كار و بهره‌وری هستند، 10.7 درصد بوده به این معنا كه سال گذشته و طبق آمارهای دولت، 5 میلیون و 825 هزار و 508 نفر بیكار بوده‌اند كه حالا و به دنبال شیوع ویروس كرونا، نه تنها نباید امید داشت كه این جمعیت، موفق به یافتن شغلی پایدار شده باشند، بلكه اعداد رسمی معمولا اختلاف قابل‌توجهی با واقعیت‌های جامعه دارد چنانكه علی خدایی ؛ نماینده كارگران در شورای عالی كار ، ظرف یك سال گذشته  تاكید كرده كه تعداد كارگران غیر رسمی ، صرفا بنا به شنیده ها ، 3 میلیون و 500 هزار نفر است اما حتما واقعیت ، با توجه به ناپایداری بسیاری مشاغل موقت و قراردادهای سفید ، رقم هایی بیش از این است .

در هر حال، با آمار و ارقامی كه سازمان تامین اجتماعی و وزارت تعاون در گزارش‌های رسمی خود پررنگ می‌كنند، این نگرانی تشدید می‌شود كه حتما ظرف 6 ماه گذشته ، ( علاوه بر كارگران رسمی تعدیلی و اخراجی مشمول دریافت بیمه بیكاری ) به تعداد بیكاران اضافه شده چنانكه در گزارش منتشر شده توسط وزارت تعاون از وضعیت اشتغال و بیكاری در سال 1398 هم، استان‌های سوار بر شیب صعودی نرخ بیكاری كم تعداد نیستند؛ آذربایجان غربی؛ 11.2 درصد(از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 11 نفر  بیكارند) كرمان؛ 11.3 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 11 نفر  بیكارند) البرز؛

12.8 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 12 نفر  بیكارند) سیستان و بلوچستان؛ 13.1 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 13 نفر  بیكارند) یزد؛ 13.2 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 13 نفر  بیكارند) هرمزگان؛ 13.9 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 13 نفر  بیكارند) كردستان؛

14.4 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 14 نفر  بیكارند) خوزستان؛ 14.5 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 14 نفر  بیكارند) لرستان؛ 15.4 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 15 نفر  بیكارند) چهارمحال و بختیاری؛ 15.4 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 15 نفر  بیكارند) كرمانشاه؛ 15.8 درصد (از هر 100 نفر جمعیت 15 تا 60 ساله استان، حداقل 15 نفر  بیكارند) .

حالا این نرخ بیكاری نقطه به نقطه از استان‌هایی كه اتفاقا، بستر مناسبی برای اشتغال‌زایی داشته‌اند چون از منابع طبیعی و قابل استحصال برخوردارند، باید در كنار كاهش 22 درصدی آمار شكایات از تعویق پرداخت مزد كارگری در سال 1398 قرار بگیرد. پیام تلخ این همنشینی؛ خرد شدن تدریجی كمر كارگران زیر بار سكوت اجباری در مشاهده آن است كه حقوق قانونی‌شان، چطور همچون آب روان، از دست‌شان می‌رود و دیگر هم باز نمی‌گردد.