به گزارش ایسنا زمانی كه شخصی به بیماری ذاتالریه مبتلا میشود، ریههای وی بر اثر عفونتهای ویروسی، قارچی و باكتریایی ملتهب می شود و در نتیجه كیسه هوایی ریهها كوچك و كوچكتر میگردد و باعث سخت شدن تنفس میشود.
در حالت طبیعی كیسه هوای ریهها كه مملو از هوا هستند مبادله گاز اكسیژن را در ریهها تسهیل مینماید در حالی كه در بیماری ذاتالریه، این كیسهها به جای اینكه مملو از هوا باشند با چرك و خلط پر میشوند و با نشانههایی از جمله احساس درد در قفسه سینه، سرفه كردن، به سختی تنفس كردن و... همراه میشود.
ذاتالریه بیماری خطرناك است و در صورت تداوم نشانهها باید بلافاصله به پزشك مراجعه كرد تا در صورت نیاز در بیمارستان بستری شد، در غیر این صورت میتواند منجر به مرگ شود.
بیماریهایی زمینه ای همچون آسم و ضعف سیستم ایمنی می تواند عوارض ناشی از ذات الریه را افزایش دهد. در بعضی مواقع ذات الریه بر اثر ابتلا به آنفلوانزا و سرماخوردگی به وجود میآید كه در شرایط عوارض ناشی از ذات الریه خطرناكتر از حد معمول است.
ذاتالریه انواع مختلفی دارد كه میتوان براساس تفاوتهای آنها را در دستههای ویروسی، قارچی و باكتریایی طبقهبندی كرد. رایجترین نوع ذات الریه، ذات الریهایست كه در اثر باكتری به وجود میآید و ذات الریه قارچی نیز از آن ناشی میشود.
عفونتهای ریوی كه منجر به ذات الریههای حاد و مزمن میشود، ممكن است در مدت سه هفته و یا كمتر از آن نشانههای خود را بروز دهد. این عفونتهای ریوی یكی از اصلیترین عوارض و تبعات عفونتهای قارچی و باكتریایی محسوب میشود.
ذاتالریه نشانههای زیادی دارد و نباید آن را با آنفلوانزا و سرماخوردگی اشتباه گرفت. نشانههای ناشی از آن در ابتدا قابل تحمل است اما به مرور زمان دردناك و غیرقابل تحمل میشود؛ افرادی كه به ذات الریه مبتلا هستند عوارض و نشانههایی از قبیل احساس سرما، سرفههای مكرر، احساس خستگی، گرفتگی ماهیچهها، تب بالا، بزرگ شدن غدههای چركی، یرقان، احساس درد در قفسه سینه، تند شدن فاصله تنفس و سخت شدن تنفس را از خود بروز میدهند.
از بارزترین نشانهها نیز می توان به لرزش صدا، تب بالا، سرفههای خشك، زیاد شدن خلط سینه و سخت شدن تنفس اشاره كرد.
ذات الریه، از نتایج عفونتهای قارچی، باكتریایی و ویروسی میباشد. ذات الریه ممكن است بعد از مبتلا شدن به آنفلوانزا و سرماخوردگی بروز كند. درست است كه آنفلوانزا و سرماخوردگی واگیردار است اما خود بیماری ذات الریه قابل انتقال نمیباشد، به طوری كلی، ذات الریه بیماری خطرناكی است كه ممكن است شخص مجبور باشد هفتهها و یا حتی چند ماه در بیمارستان بستری شود.
فاكتورهایی از جمله اعتیاد به الكل، سیگار كشیدن، حملات ناگهانی قلبی، آسم، بیماری سلول های داسی شكل، سوء تغذیه، آلرژی، استفاده زیاد از مواد شیمیایی و ... خطر ابتلا به ذات الریه را افزایش می دهند كه پزشك متخصص برای تشخیص ذات الریه و توصیههای لازم بعد از آن این موارد را در نظر میگیرد.
بیشترین خطر بیماری ذات الریه، كودكان 7 تا 12ساله را تهدید میكند. در افراد بزرگسال نیز باعث اختلال در سیستم ایمنی میشود و اگر به موقع درمان نشوند، خطرات جبران ناپذیری و حتی مرگ را به دنبال دارد.
در ابتدای تشخیص، پزشك مربوطه، به صدای ریهها گوش میكند، در مورد نوع تنفس و اختلالات آن آزمایشاتی را انجام میدهد. در مواردی كه به تستهای پیشرفته نیاز است از اشعه X استفاده می شود با این كار مشخص می شود كه آیا در ریهها، هوا انباشته شده و یا چرك، در صورتی كه مایع موجود چرك و عفونت باشد مشخص میشود كه فرد به ذات الریه مبتلا میباشد.
روند معمول درمان ذات الریه به گونهای است كه برای فرد آنتی بیوتیكهای ویژه تجویزمیشود اما با سرم به سیاهرگهای وریدی وارد شود. بنابراین آنتی بیوتیكهای خوراكی در درمان این بیماری نقشی ندارند.
براساس گزارش پایگاه اطلاع رسانی سیمپتمفایند، در ذات الریه مزمن، دستگاهی همیشه با بیمار همراه است كه اكسیژن خالص را به ریهها بفرستد. اشعه X این كمك را میكند كه آیا تغییراتی در ریه دیده می شود یا خیر و اگر دیده میشود چگونه تغییراتی است؟ آیا فرد به ذات الریه مبتلا است؟ اگر مبتلا است كدام نوع؟ پس اشعه X نقش مهمی در تشخیص و درمان این بیماری داشته است و در مواردی كه ذات الریه برای فرد، درناك و غیرقابل تحمل است بهتر است هم قبل و هم بعد از بهبود از آنتی بیوتیك استفاده شود. البته در بیمارستان آنتی بیوتیك از طریق رگ های وریدی به بدن وارد می شود.
در مواردی كه شخص را در منزل بستری میكنید پارچههای نمدار و بخاردار و آب مقطر می تواند مفید باشد و استفاده از دستگاه بخور عصاره نعناع نیز در فضا كمك زیادی به تنفس میكند. البته استفاده از آب میوههای خالص و غذاهای مقوی آبكی نیز میتواند در درمان بیماری موثر باشد و باعث از بین رفتن چرك و خلط در ریهها می شود.
نظر شما