سلامت نیوز :پنج درصد جمعیت 65 ساله و بالاتر به بیماری آلزایمر متوسط تا شدید مبتلا هستند و این در حالیست كه 10 تا 15 درصد سالمندان در همین گروه سنی از بیماری آلزایمر خفیف رنج می برند.
دبیر علمی انجمن آلزایمر ایران ضمن بیان این مطلب اظهار داشت: بیماری آلزایمر نوعی اختلال مغزی است كه در آن آسیب دیدگی و مرگ سلول های مغزی سبب بروز اختلال در حافظه، تفكر، قضاوت، زبان و سایر كاركردهای عصبی و در پی آن تغییر در رفتار و شخصیت فرد می شود.
دكتر مهشید فروغان در خصوص انواع بیماری آلزایمر گفت:‌ نوع تك گیر این بیماری بیشتر افراد 65 ساله و بالاتر را مبتلا می كند، عامل وراثت در آن نقش چندان مهمی ندارد و شایعترین نوع این بیماری به شمار می رود همچنین نوع فامیلی كه عامل وراثت در آن نقش تعیین كننده دارد و معمولاً مستقیماً از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود معمولاً در سنین پایین تر دهه های چهار و پنج عمر شروع می شود و شیوع كمتری دارد.
وی با اشاره به این كه هر زوال عقلی بیماری آلزایمر نیست تصریح كرد: زوال عقل بیش از صد علت دارد كه بیماری آلزایمر شایعترین، آنهاست و برخی از علل كم و بیش درمان ناپذیر زوال عقل،‌ بیماری آلزایمر و اختلالات وابسته، بیماری پاركینسون، سكته و ضایعات عروقی مغز، ضربه مغزی، ایدز و  مصرف دراز مدت برخی از داروها مانند الكل است.
دبیر علمی انجمن آلزایمر ایران در خصوص علائم ونشانه های این بیماری را به سه مرحله ابتدایی، میانی و متوسط و پایانی و شدید تقسیم كرد و گفت:  افراد مبتلا به این بیماری در مرحله ابتدایی یك سئوال را بارها و بارها تكرار می كنند، در نام بردن وسایلی كه به طور روزمره با آن سر وكار دارند دچار اشكال می شوند، نام نزدیكان را فراموش می كنند،‌ گاهی راه خانه را گم می كنند،‌ موقعیت زمان و مكان را تشخیص نمی دهند و آداب اجتماعی را رعایت نمی كنند.
دكتر فروغان ادامه داد:‌ در مراحل میانی و متوسط، اختلال حافظه شدیدتر می شود مثلا نام فرزندان یا همسر را فراموش می كنند، در انجام فعالیت های عادی و روزمره مانند غذا خوردن ، شستشو و لباس پوشیدن مشكل دارند و گاه بی اختیاری ادرار پیدا می كنند و به اختلالات رفتاری مانند عصبانیت ، بیقراری ، پرخاشگری و مسایلی مانند سوء ظن، توهم و بیخوابی دچار می شوند.
وی همچنین درباره مرحله پایانی بیماری آلزایمر ابراز داشت:‌ در این مرحله فراموشی به قدری شدید می شود كه حتی هویت خود را فراموش می كنند، قدرت تكلم را از دست می دهند، كنترل ادرار و مدفوع را از دست می دهند، قدرت حركت را از دست می دهند، مشكلات بلع پیدا می كنند،‌ زخم بستر پیدا می كنند و به علت عفونت و نارسایی دستگاه های حیاتی بدن فوت می كنند.