به گزارش سلامت نیوز به نقل از بازتاب،اندكی پس از تجمع بیماران مبتلا به M.S مقابل داروخانه هلال احمر و در حالی كه عده زیادی از آنان از كمبود و گرانی دارویی با عنوان «Avonex» گلایه می‌كنند، دكتر سیدابوالقاسم موسوی، پزشك متخصص و یكی از مدیران باتجربه بخش درمان و بیمه در یادداشتی علمی و تحلیلی به مقایسه مصرف همین دارو در ایران كه واردكننده این داروست و انگلستان پرداخته است.
این بررسی مقایسه‌ای و آماری به روشنی پاسخ برخی سؤالات، نه تنها درباره داروی M.S كه در بسیاری موارد دیگر می‌دهد.
دكتر موسوی می‌نویسد: در رابطه با کمبود داروی Avonex و گرانی آن تعدادی از بیماران مبتلا به M.S با تجمعی در مقابل یکی از داروخانه‌های مهم کشور اعتراض خود را به نمایش گذاشتند.
البته مشخص است که بیمار نقشی در تجویز و نوع دارو ندارد و به علت تجویز و تأکید برخی از پزشکان محترم برمصرف نوع دارو و حتی مارک آن نیاز بیمار شکل گرفته و هر کاستی در عدم برآورده شدن این تقاضای ایجاد شده بازتاب خاص خود را خواهد داشت که این موضوع می‌تواند بصورت تجمع اعتراض‌آمیز یا صور دیگر باشد.
Entrofern-B به نام تجاری Avonex از سال 1378 به بازار ایران وارد شد و از بدو ورود با مصرف بالایی روبه‌رو و هر ساله نیز از رشد چشم‌گیری برخوردار بوده است. پوشش یارانه‌ای و بیمه‌ای این دارو دسترسی دارو را نیز سهل می‌نمود و این دو نیز بازار مصرف را داغ و داغ‌تر می‌نمود. به طوری که فروش و مصرف بی‌رویه این دارو در سال 84 به 55 میلیارد تومان رسید. در حالی که در تعدادی از بیماران این دارو بی‌اثر است. ثانیاً بعد از مصرف چند دوز امکان تشکیل آنتی‌بادی در بدن و مقاومت سیستم دفاعی انسان نسبت به آن در برخی از بیماران دیده می‌شود که مصرف دارو باید قطع گردد. ثالثاً مصرف دارو در کلیه کشورهای تولید کننده دارای شرایط خاصی است که به اصطلاح به آن guideline یا پروتکل درمانی بیماران M.S می‌گویند و بدون درنظر گرفتن مراحل تعیین شده مصرف آن ممنوع است.
جهت روشن‌تر شدن این موضوع مصرف و تجویز این دارو را در انگلستان با كشورمان مقایسه می‌کنیم.
تعداد بیماران M.S ثبت شده در ایران 5500 نفر
تعداد بیماران M.S ثبت شده در انگلستان 85000 نفر
درصد بیماران مصرف کننده این دارو در انگلستان 8/2 درصد بیماران ام اسی است.
درصد بیماران مصرف کننده این دارو در ایران 56 درصد بیماران است.
هزینه مصرف این دارو در انگلستان 5/18 میلیون دلار است و در کشور ما 55 میلیون دلار!
سرانه درمان در انگلستان 1100 پوند و در ایران سرانه درمان 3890 تومان!
در ایران نظام سلامت در چگونگی تجویز و مصرف مداخله نمی‌کند.
در انگلستان نظام سلامت در چگونگی تجویز و مصرف مداخله می‌کند.
در ایران فرصت هزینه ـ بهره‌جویی از فناوری‌های نوین ارزیابی نمی‌شود.
در انگلستان فرصت هزینه ـ بهره‌جویی از فناوری‌های نوین ارزیابی می‌شود.
در ایران بدون ارزیابی صرفاً به فن آوری اجازه ورود به کشور داده می‌شود.
در انگلستان با ارزیابی اعلام می‌شود که این فناوری، هزینه اثربخش هست یا نه.
این موضوع به عهده سازمانی به نام نایس در انگلستان می‌باشد.
در ایران بیمار بیمه باید فرانشیز Entrofern-B را بپردازد و بیمار فاقد بیمه باید هزینه دارو را از جیب بپردازد.
در انگلستان برای تمام شهروندان نیازمند به Entrofern-B، این دارو رایگان است یعنی دولت هزینه را پرداخت می‌کند.
در ایران کنترل آنتی بادی Entrofern-B انداره گیری نمی شود، در انگلستان می‌شود.
این قیاس، پرسش‌های بسیاری را در ذهن متبلور می‌سازد.
1. آیا کشور ایران از نظر علمی و ثروت از انگلستان برتر است که بدون در نظر گرفتن هزینه اثر بخشی و بدون نظارت بر مصرف اینگونه هزینه کردن را القاء می‌کند؟
2. آیا از نظر علمی پزشکان انگلستان در حد پائینی قرار دارند که نحوه مصرف و تجویزدارو را نمی دانند و سیستمی دیگر باید آنرا تدوین نماید؟
3. به رغم تولید این دارو در کشور و داشتن مهر تأیید کیفیت مطلوب انگیزه تأکید بر مصرف خارجی آن به چه بهانه‌ای است؟ سود کمپانی؟ بی اثر بودن داروی داخلی؟ یا شانتاژ بر علیه داروی داخلی به نفع رقیب خارجی؟
4. یا به علت سیستم نظارتی دقیق نظام سلامت در کشورهای اسکاندیناوی و OECD در نحوه مصرف داروهای ویژه و داشتن پروتکل درمانی در این خصوص مانع مداخله کمپانی‌های چند ملیتی بر ترغیب پزشکان به تجویز بی‌رویه دارو می‌گردند؟
5. یا این‌که تولید داخلی دارو باعث شده که مافیای دارو دست بکار شده و از شیوه‌های ناصواب معمول خود برای حفظ بازار در دست خود حتی به قیمت زجر روحی بیماران و با فشار تعدادی از پزشکان و تأکید آنان بر مصرف یک «مارک» از طریق تقاضای القایی به بیماران و دولت مردان را تحت فشار بگذارند؟
کدام سؤال صحیح است؟
نگاهی به تعداد بیماران و به تعداد بیمارانی که می‌باید از این دارو استفاده کنند و مقایسه آنان با سایر کشورها پاسخ لازم استخراج می‌گردد.
از 85000 بیمار M.S تنها 2380 نفر Entrofern-B مصرف می‌کنند.
از 5500 بیمار M.S ایران تنها 3100 نفر Entrofern-B مصرف می‌کنند! و این روند افزایش ادامه دارد.
مسلم است تا وقتی که نظام سلامت کشور برای ورود مصرف و نحوه تجویز پروتکل درمانی نداشته باشد، همواره شاهد آن خواهیم بود که کمپانی‌های چند ملیتی با ابزار سوء استفاده از بیماران فشار لازم را به دولت وارد خواهند کرد و مسئولان نیز دست پاچه جهت جلوگیری از بحران راه آمده را با شتاب فراوان برگشت می‌کنند و این روش همواره در کشورمان تکرار شده. این بار در مورد Avonex قبلاً در خصوص داروهای قلبی و قبل از آنهم در مورد Aperex داروی بیماران کلیوی.
امید است پروتکل‌های درمانی داروهای حیاتی در کشور تدوین گردد تا هم پزشک بداند که چه کند و هم بیمار بداند هزینه دارو را چه کسی پرداخت خواهد کرد و دارو اثر بخشی لازم را دارد و هم کمپانی بداند که سود معقول مدنظر سیستم است، نه سودجوئی محض و همه بدانند که سیستم نظارتی نظام سلامت با تقاضای القایی به شدت برخورد خواهد کرد.
به امید آن روز و داشتن جامعه‌ای سالم و سلامت
نظر شما