سلامت نیوز :عضو هیئت‌ علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران گفت: بعد از حوادث شایعترین علت قطع عضو در ایران و جهان دیابت است.15درصد این بیماران دچار قطع می‌شوند در حالی كه با آموزش‌های ساده به این بیماران می‌توان از قطع عضو جلوگیری كرد.

محمدرضا مهاجری تهرانی در گفت‌وگو با فارس  یكی از عوارض شایع بیماری دیابت را زخم پای دیابتی دانست و گفت: حدود 15درصد از بیماران دیابتی در طول عمر خود مبتلا به این زخم و 15 درصد از این اشخاص نیز دچار قطع عضو می‌شوند؛ خطرناكترین عارضه زخم پای دیابتی، قطع عضو است.

وی شایعترین علت قطع عضو در ایران و جهان را بعد از حوادث، دیابت خواند و عنوان كرد: البته در 80 درصد مواقع با برخی آموزش‌های بسیار ساده به بیماران دیابتی، می‌توان از قطع عضو جلوگیری كرد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران، زخم‌های بیماران دیابتی را به چند دسته تقسیم بندی‌كرد و افزود: زخم‌های نوروپاتیك كه به دلیل اختلال اعصاب حسی و حركتی پاها به وجود می‌آیند، زخم‌های ایسكمیك كه به دلیل تنگ شدن و نارسایی شریان‌های محیطی پا شكل می‌گیرند و زخم‌های عفونی كه معمولاً به دلیل آسیب اولیه پوست یا ناخن و ایجاد كانون عفونت در پاها دیده می‌شوند،‌از جمله این زخم‌ها هستند.

وی در تشریح این زخم‌ها اظهار داشت: زخم‌های نوروپاتیك به طور مزمن روی پینه كه بر اثر فشار طولانی‌مدت بر قسمتی از پا به وجود آمده است،ایجاد می‌شود. معمولاً فاقد درد است و عدم درمان به‌موقع ممكن است برای این بیماران عوارضی مانند عفونت، عفونت استخوانی و در برخی موارد‌ قطع عضو را به دنبال داشته باشد.

به گفته وی زخم‌های "ایسكمیك " نیز ابتدا به صورت تاول ایجاد می‌شود و بافت مرده در زیر آن آشكار می‌شود همچنین زخم‌های عفونی ممكن است به دلیل ورود میكروب‌ از هر گونه سوراخ یا فرورفتگی در پوست و حتی گوشه ناخن ایجاد شوند.

عضو مركز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشكی تهران اضافه كرد: به دلیل اختلالات عروق در پای این بیماران، خونرسانی در پای آنها با اشكال مواجه ‌شده و به دلیل درگیری عصبی پا یا "نوروپاتی "، حس پا كاهش یافته و سوختگی در پا ایجاد خواهد شد.

وی ادامه داد: این بیماران به علت درگیری اعصاب محیطی، پای بی‌حسی دارند و درد را درك نمی‌كنند و اگر پایشان با جسمی برخورد كند یا جسم خارجی مانند سوزن وارد پای آنها شود، اصلاً متوجه نمی‌شوند كه همین موضوع می‌تواند باعث زخم پا و در صورت عدم رسیدگی به زخم، باعث قطع عضو شود.

مهاجری، معاینه به‌موقع و كنترل وضع بیماران دیابتی را مهم ارزیابی كرد و افزود: اگر بیمار مبتلا به دیابت در معاینه پاهایش دچار كاهش حس، كاهش تعریق، تحلیل عضلانی، تغییر شكل پا و انگشتان، پینه و فقدان یا ضعف نبض باشد، در معرض خطر زخم پاها قرار دارد.

وی بیماران دیابتی را به رعایت موازینی از جمله خشك كردن بین انگشتان پاها بعد از استحمام، نگرفتن ناخن‌ها از ته و كشیدن سوهان به صورت منظم، استفاده از كفش‌های طبی و مناسب تحت نظر پزشك، استفاده نكردن از جوراب‌های فشاری یا جوراب واریس و راه نرفتن با پای برهنه توصیه كرد.