سلامت‌نیوز: استادیار روانشناسی سلامت دانشگاه تبریز تاکید کرد: خشم یکی از بارزترین هیجان های منفی است که استفاده زیاد از آن برای افراد دیابتی حکم سم را دارد و اگر کنترل نشود در کنار دیگر آثار منفی خشم، موجب عدم کنترل قند خون و عواقب آن خواهد شد.
دکتر حمید پورشریفی در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز گفت:«زمانی فرد دیابت را تجربه می کند که در اثر کاهش و یا فقدان تولید انسولین، نفوذپذیری سلول های بدن نسبت به قند کاهش پیدا می¬کند. در واقع عدم تولید و یا کاهش تولید انسولین موجب می شود سلول ها به اندازه کافی به قند دسترسی نداشته باشند، در حالی که در خونِ فرد، بیش از حد مورد نیاز قند وجود دارد. در چنین حالتی سلول مانند قلعه¬ای می¬ماند که دچار قحطی شده است و بیرون آن مملوء از قند است.»
وی ادامه داد:« استرس یکی از عوامل تاثیر گذار بر دیابت است. استرس یعنی اینکه از فرد انتظاراتی می‌رود که برای تامین آن لازم است اقداماتی انجام دهد که مستلزم صرف انرژی فراوان است»
دکتر حمید پورشریفی گفت:«در گذشته که زندگی مدرن و پیچیده امروزی وجود نداشت استرس ها و چالش های فرد به صورت ترس از بلایای طبیعی مثل سیل و زلزله و یا مواجه شدن با حیوانات وحشی بود. در چنین حالتی لازم بود فرد برای مقابله با این شرایط، جنگیدن و یا فرار را انتخاب کند. بدن تحت استرس به منظور آماده شدن برای جنگ یا گریز و کسب انرژی لازم، فعالیتی فیزیولوژیکی انجام می‌دهد، بدین معنی که غده آدرنال یا فوق کلیوی هورمون‌های اپی نفرین و کورتیزول را ترشح می کند. اپی نفرین موجب کاهش تولید انسولین در لوزالمعده می شود و کورتیزول موجب می شود کبد تولید قند را افزایش دهد و بافت های بدنی استفاده از گلوکز را کاهش دهد.»
این استادیار روانشناسی سلامت دانشگاه تبریز افزود:«در زندگی شهری و پیچیده امروزی، ماهیت استرس‌ها فرق کرده است. اینک به جای ضرورت مقابله با موجودات غیرانسانی، مبنای استرس، مواردی نظیر تعارض و مشکلات در روابط انسانی است؛ امری که برای مقابله با آن، نیازی به تلاش بدنی و افزایش قند خون در حد قبلی وجود ندارد و این در حالی است که بدن ما، همچنان همان واکنش¬های فیزیولوژیکی را انجام می دهد که در مقابله با طبیعت وحشی انجام می‌شد. برای کارمندی که با همکارانش مشکلی پیدا کرده است و در عین حال لازم است تا عصر پشت میزش باقی بماند، ترشح هورمون‌های اپی‌نفرین و کورتیزول، نه تنها مفید واقع نمی¬شود بلکه موجب افزایش مفرط قند خون می‌شود؛ وضعیتی که به خصوص برای فرد مبتلا به دیابت مشکل‌آفرین است»
وی ادامه داد:«استرس در زندگی شهری امروزه تاثیرات منفی بسیاری بر سلامت افراد دارد و تاثیرات منفی آن برای افراد مبتلا به دیابت، بر اساس توضیحی که گفته شد، بیشتر از افراد عادی است. مگر اینکه افراد به هنگام مواجه با عوامل استرس‌زا یاد بگیرند که چطور با آنها مقابله کنند. افزایش تحرک و فعالیت بدنی یکی از راه های کنترل دیابت و در عین حال کاهش آثار منفی استرس است. با داشتن تحرک کافی، از یک طرف قند خون اضافی موجود در بدن مصرف می شود و از طرف دیگر مکانیسم ها در بدن به گونه ای عمل می کنند که نفوذ پذیری قند به سلول ها تنظیم شود.»
این عضو هیات مدیره انجمن روانشناسی ایران تاکید کرد:«از آنجا که در زندگی امروزی، محدودیت‌هایی در تحرک بدنی وجود دارد، یاد گرفتن مهارت کنترل استرس و نیز مهارت کنترل هیجان های منفی از جمله توصیه‌های روانشناختی برای افراد مبتلا به دیابت است. در بحث هیجان های منفی باید گفت که خشم یکی از بارزترین هیجان‌های منفی است که استفاده زیاد از آن به ویژه برای افراد دیابتی حکم سم را دارد. اگرچه خشم در حالت عادی مکانیسمی طبیعی برای مقابله با تعدی ها تلقی می شود اما همانند سیل که اگر کنترل نشود آسیب ایجاد می کند، خشم نیز، به ویژه در مورد افراد دیابتی اگر کنترل نشود در کنار دیگر آثار منفی خشم، موجب عدم کنترل قند خون و عواقب کوتاه مدت و بلند مدت آن خواهد شد.»
استادیار روانشناسی سلامت دانشگاه تبریز تاکید کرد: خشم یکی از بارزترین هیجان های منفی است که استفاده زیاد از آن برای افراد دیابتی حکم سم را دارد و اگر کنترل نشود در کنار دیگر آثار منفی خشم، موجب عدم کنترل قند خون و عواقب آن خواهد شد.
نظر شما