سلامت نیوز : افراد دیابتی معمولا به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند؛ اول، كسانی كه كلا نسبت به سلامتی و دیابت خود بی‌تفاوت هستند. آنها عموما هیچ اقدامی برای كنترل قند خون‌شان انجام نمی‌دهند. نه به دكتر مراجعه می‌كنند، نه آزمایش می‌دهند، نه ورزش می‌كنند و نه تغذیه سالم دارند. بالا بودن قند در طول چندین سال عوارض خطرناكی را قطعا برای آنها به دنبال خواهد داشت.

 آنها زمانی به فكر كنترل دیابت می‌افتند كه یا چشم خود را از دست می‌دهند یا سكته می‌كنند یا كلیه‌شان از كار می‌افتد یا پایشان زخم شده و مجبور به قطع آن می‌شوند.... بسیار زیادند افرادی كه پشیمان می‌شوند که چرا زودتر به فكر نیفتاده و با كمی توجه دیابت را مهار نكرده‌اند. كنترل دیابت ساده‌تر از این حرف‌ها بود.

گروه دوم افرادی هستند كه در ظاهر دیابت خود را كنترل می‌كنند مثلا به پزشك مراجعه می‌كنند، قرص می‌خورند یا انسولین می‌زنند. آنها چنین تصور می‌كنند قرص خوردن یا انسولین زدن به تنهایی كافی است و فقط با خوردن داروهای گیاهی قندشان كنترل می‌شود. این افراد بر این باورند چون خیلی ورزش می‌كنند یا رژیم سخت دارند، قندشان كنترل می‌شود.

به عبارت دیگر آنها به اشتباه تصور می‌كنند كه قند خود را كنترل می‌كنند. خوردن قرص، ورزش، مراجعه به پزشك، تغذیه صحیح و... هیچ‌كدام به تنهایی برای مهار كردن واقعی دیابت كافی نیست. به علت نداشتن آگاهی صحیح از چگونگی كنترل واقعی دیابت، عمده افراد كشور ما در این گروه قرار دارند. متاسفانه این افراد نیز با گذشت زمان دچار عوارض خواهند شد. اگر یاد بگیریم چه كنیم، كنترل دیابت ساده‌تر از این حرف‌هاست.

همچنین اصولا یكی از اصلی‌ترین پایه‌های درمان دیابت، تغییر روش زندگی است؛ یعنی بیمار دیابتی كه تا دیروز چربی زیاد مصرف می‌كرد و سیگار می‌كشید باید تغذیه‌اش را اصلاح كرده و سیگارش را ترك كند.

یكی از موارد تغییر روش زندگی در افراد دیابتی، ورزش و افزایش فعالیت‌های روزانه است. البته با زندگی امروزی خیلی نمی‌توان از بیمار دیابتی انتظار داشت كه به راحتی ورزش را به برنامه و عادات زندگی‌اش اضافه كند، چون بالاخره زندگی امروزی ماشینی شده است، مثلا برای عوض كردن كانال تلویزیون كه تا 20، 30سال قبل باید فرد بلند می‌شد و می‌رفت جلو تلویزیون، امروز دستگاه كنترل از راه دوری ساخته شده كه عدم تحرك را به ما القا می‌كند اما ورزش در بیماران دیابتی كمی ‌با بقیه فرق دارد.

اگرچه ورزش چه در افراد دیابتی و چه در افراد سالم باعث سلامت می‌شود اما فواید ورزش در افراد دیابتی به مراتب بیشتر است. در هفته 150دقیقه ورزش برای سلامت لازم و كافی است یا به عبارتی پنج روز در هفته، روزی 30دقیقه. حتی گفته می‌شود كه لازم نیست این 30دقیقه پشت سر هم باشد؛ یعنی بیمار دیابتی می‌تواند در سه فرصت جدا از هم مثلا صبح، بعدازظهر و شب، یك مسافت را به مدت پنج دقیقه برود و پنج دقیقه برگردد. به همین سادگی می‌توان ورزش را وارد برنامه روزانه كرد. برای این برنامه ورزشی هیچ بهانه‌ای وجود ندارد چون نه خرجی دارد نه خیلی زمان نیاز دارد.

اینكه می‌گوییم ورزش در افراد دیابتی بسیار مفیدتر از سایرین است، به این دلیل است كه ثابت شده ورزش اثری دقیقا مشابه انسولین روی قند خون دارد. به این ترتیب كه ورزش با همان مكانیسم انسولین باعث وارد شدن گلوكز به سلول‌های عضلانی بدن شده و میزان قند خون را كم می‌كند. جالب هم اینجاست كه اثر هر بار ورزش كردن تا حدود 24ساعت روی قند خون می‌ماند بنابراین ورزش یكی از پایه‌های اصلی درمان و كنترل دیابت است.

حتی ثابت شده كه ورزش در پیشگیری از ابتلا به دیابت موثر است. در تحقیقاتی گسترده‌ در 20 و چند مركز تحقیقاتی آمریكا، دانشمندان عده‌ای از افراد دارای شرایط پرخطر برای ابتلا به دیابت را كه هنوز دیابتی نشده بودند، به دو گروه تقسیم كردند.
به یك گروه پیشاپیش متفورمین تجویز كرده و به گروه دیگر هفته‌ای 150دقیقه ورزش تجویز كردند. سپس دریافتند، متفورمین حدود 30درصد و ورزش حدود 50درصد از ابتلا به دیابت پیشگیری می‌كند. بنابراین ورزش یكی از پایه‌های پیشگیری از دیابت در افرادی است كه احتمال ابتلا به دیابت در آنها بیشتر از سایرین است.