سلامت نیوز :دست‌كم 12هزار كودك كار خیابانی تنها در شهر تهران شناسایی شده و بانك اطلاعاتی آنها درست شده است. بانكی اطلاعاتی كه به هیچ كاری نیامد؛ زیرا آن‌گونه كه معاون خدمات اجتماعی سازمان رفاه و مشاركت‌های اجتماعی شهرداری تهران می‌گوید، این آمار در یك سال و نیم گذشته افزایش هم یافته است.

كودكانی كه هر روز سر بعضی از چهار‌راه‌ها می‌بینیم، دنبال خودروها و مردم می‌دوند و می‌خواهند گل و فال و بادكنك بفروشند، آنقدرها كه فكر می‌كنیم، كم نیستند. بعضی‌ها می‌گویند درآمدشان زیاد است و برخی هم می‌گویند آنها وابسته به باندهای مجرم هستند، اما هرچه هستند، زیباترین روزهای زندگیشان را در بزرگسالی می‌گذرانند. با چهره‌ای ژولیده و لباس‌هایی كثیف که، به جای رفتن به مدرسه، دنبال ماشین مادری می‌دوند كه كودكش را به مدرسه می‌برد.

بسیاری از آنها كودكانی هستند كه پدرشان از كار افتاده است یا پدر و مادرشان را از دست داده‌اند. شهرداری متولی سازمان دادن به این كودكان نیست، بهزیستی هم می‌گوید مسوول مستقیم كودكان خیابانی نیست و 11‌دستگاه دیگر هم در رابطه با كودكان خیابانی مسوولیت دارند. همین موضوع هم باعث شده كه هیچ سازمانی مسوولیت را نپذیرد و كودكان خیابانی هم هر‌از‌گاهی جمع‌آوری می‌شوند و دوباره به خیابان‌ها برمی‌گردند چون باید نان خود و خانواده‌شان را در‌بیاورند.

 66درصد این كودكان دارای خانواده هستند و آن‌گونه كه مسوولان بهزیستی می‌گویند، برخی از آنها ماهانه 800‌هزار تومان پول به دست می‌آورند. پولی كه البته بیشتر آن را رییس باند یا سرپرست آنها می‌گیرد یا صرف هزینه زندگی خانواده‌شان می‌شود. جمع‌آوری آنها راه‌حل نیست، پاك كردن صورت مساله است. آنها زباله نیستند كه جمع‌آوری شوند. معاون خدمات اجتماعی سازمان رفاه و مشاركت‌های اجتماعی شهرداری تهران به «شرق» می‌گوید: وظیفه شهرداری جمع كردن این كودكان است اما جمع‌آوری هیچ فایده‌ای ندارد، اگر قرار باشد با جمع كردن آنها مشكل حل شود ما و نیروی انتظامی این توانایی را داریم كه یك روزه همه‌شان را از سطح شهر جمع‌آوری كنیم.

رضا جانگیری می‌گوید: اواخر سال 88، 12‌هزار كودك كار خیابانی را در تهران شناسایی كردیم، اما با توجه به اینكه قرار است هر دو سال یك‌بار این آمارگیری صورت گیرد، آمار جدیدی گرفته نشده است.

 او درباره كودكان كار خیابانی می‌گوید: كودكان خیابانی و بحث آسیب‌های اجتماعی یك بحث بسیار حساس است و متولی مشخصی می‌خواهد و شاید نتیجه اینكه خیلی در مواجهه با آسیب‌های اجتماعی موفق نبوده‌ایم، این است كه متاسفانه یك برنامه جامع نداریم و اینكه ارگان خاصی متولی این كار نیست، در حالی كه با موضوع آسیب‌های اجتماعی باید به صورت علمی برخورد شود.