سلامت نیوز: نتایج پژوهش های اخیر نشان می دهد وقتی افراد می‌خندند درد كمتری حس می‌كنند. این احتمال وجود دارد كه ماده شیمیایی كه بر اثر خنده در بدن ترشح می‌‌شود مانند یك مسكن طبیعی عمل می‌كند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه اینترنتی بی بی سی ، براساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه آكسفورد تصور می‌شود انسان‌های اولیه بر خلاف دیگر جانوران، از ته دل می خندیدند. این مسئله سبب شد اجداد ما بتوانند در گروه های قبیله ای بزرگتری زندگی كنند در حالی كه گونه‌های جانوری دیگر قادر به تشكیل چنین اجتماعات بزرگی نبوده‌اند.

در این تحقیق كه در مجموعه مقالات انجمن سلطنتی انگلیس منتشر شده است، برای نخستین بار آستانه درد داوطلبان مورد آزمایش قرار گرفته است.

افراد این تحقیق به دو گروه تقسیم شدند، برای یك گروه به مدت 15 دقیقه فیلم كمدی نمایش داده شد در عین حال برای گروه دیگر برنامه خسته‌كننده ای نظیر برنامه‌های گلف به نمایش گذاشته شد.

نتایج این تحقیق نشان داد افرادی كه تجربه خنده از ته دل داشتند 10 درصد بیش از بقیه قادر به مقاومت در مقابل درد بودند.

همچنین محققان دریافتند كه آن گروهی كه 15 دقیقه یك برنامه خسته كننده را دیده بودند، قدرت تحمل دردشان كمتر شده بود.

نوع خنده نیز بسیار اهمیت دارد. خنده زیر لب و آرام اثر فیزیولوژیكی ندارد و تنها خنده قاه قاه است كه می‌تواند این تاثیر را داشته باشد.

پروفسور رابین دانبار از دانشگاه آكسفورد و از مسوولان این تحقیق معتقد است خنده‌های غیر قابل كنترل یك ماده شیمیایی موسوم به اندورفین را در بدن آزاد می كند كه موجب شادی ، سرخوشی و كاهش درد می‌شود.

وی افزود: این خنده‌ها باعث تخلیه ریه‌ها می‌شود و وقتی می‌گوییم از خنده دلم درد گرفت، این همان دردی است كه تولید اندورفین می‌كند.

این تحقیق امكان سنجش مستقیم مقدار اندورفین را ندارد، به این دلیل كه باید سوزن بلندی به داخل نخاع افراد مورد تحقیق در حین خنده وارد می‌شد كه این امر موجب می‌شد خنده از صورت افراد برود و نتیجه تحقیق را نیز تحت تاثیر قرار می‌داد.

در عوض محققان آستانه درد هر كدام از افراد این تحقیق را به شیوه دیگری اندازه گیری كردند. به طور نمونه، یك بسته یخ را بر آرنج‌های این افراد قرار می‌دادند و منتظر می شدند تا ببینند كه فرد تا كی می تواند سردی این یخ ها را تحمل كند.

با افزایش آستانه تحمل درد، مقدار بیشتری اندورفین تولید می‌شود.

هدف پروفسور دانبار از این تحقیق ایجاد یك روش درمانی جدید نبوده است، اما نتایج این تحقیق نشان داد كه خنده در استقرار جوامع انسانی در دو میلیون سال پیش چه نقشی داشته است.

تمام گونه‌های جانوری توانایی خندیدن دارند اما تنها انسان است كه با خنده از ته دل اندورفین در بدنش آزاد می‌شود.

نظریه پروفسور دانبار این است كه ترشح اندورفین ها علاوه بر تسكین درد، مردم را به اجتماعی شدن سوق می دهد .

این نظریه سناریویی را خلق می كند كه احتمالا اولین دلقك‌ها در زمانی كه اجداد ما به شكل دسته جمعی دور آتش می‌‎خندیدند ، شكل گرفتند.

منبع: ایرنا