فریبا عربگل در گفتوگو با فارس در پاسخ به این سوال که چرا کودکان با هم دعوا می کنند و والدین چه باید بکنند اظهار داشت: بچهها به دلایلی با هم بحث و دعوا و همدیگر را اذیت میکنند که از جمله دلایل آن میتوان به خستگی،عصبی و گرسنهبودن اشاره کرد. البته آنها گاهی نیز به دنبال جلب توجه هستند، گاهی میخواهند قدرت خود را اثبات کنند و گاهی نیز دنبال یک همبازی و همراه میگردند.
وی افزود: اگر والدین بدانند بچهها چرا با هم دعوا میکنند شاید این موضوع بتواند کمک کند تا بدانند چه کاری را باید انجام دهند تا این تنشها کاهش یابد و روابط دوستانهتری بین بچهها حاکم شود.
عربگل با اشاره به برخی از این موارد تصریح کرد: به عنوان مثال اگر مادر خانه مشغول تمیزکردن، نظافت یا در حال صحبت با یکی از دوستان است، در همین لحظه دعوا و جنگ فرزندان اوج میگیرد و جملاتی مانند مامان اون منو زد، کتابم را گرفت، مامان اون منو هل داد، مامان داره به من دهن کجی میکنه و ....
این فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان ادامه داد در این لحظه اگر والدین کار خود را رها کرده و به این بیندیشد که چه چیزی در حال حاضر حرف اول را میزند، میتواند مشکل را کمی حل کند. مثلاً وقتی بچهها خسته، گرسنه و عصبی هستند و احساس لذت، شادی و همکاری با یکدیگر را ندارند، اگر به آنها کمک کند چند دقیقه استراحت کنند و اگر خسته و خواب آلود هستند به آنها کمک کند تا کمی بخوابند، یک خوراکی یا نوشیدنی خنک به آنها بدهد یا یک کار جالب را برای آنها تدارک ببیند ممکن است به طور شگفت انگیزی جوّ صلح و آرامش به خانه حکمفرما شود.
عربگل یادآور شد: باید در نظر داشت بعضی اوقات برای اینکه بچهها توجه والدین را جلب کنند وارد یک عادت بد و چرخه معیوب میشوند و تا زمانی که آنها ساکت، آرام و منطقی هستند و با هم همکاری و بازی میکنند، والدین سرگرم کارهای خودشان هستند و هیچ توجهی به آنها ندارند اما بلافاصله که جنگ و دعوا را با هم شروع میکنند والدین سر صحنه حاضر میشوند، با آنها حرف میزنند، حتی آنها را دعوا میکنند، نصیحت میکنند و برای آنها وقت میگذارند. لذا اگر در خانه این حالت وجود دارد، وقت آن است که والدین با یک برنامهریزی صحیح و تجدیدنظر در برنامههای گذشته تصمیم بگیرند.
وی افزود: زمانی که فرزندان رفتار خوب و مناسب دارند، باید به آنها توجه شود و آنها را تشویق و تحسین کرد. به طور مثال وقتی آنها مشغول بازی با یکدیگر هستند و در آن زمان رفتار دوستانهای با هم دارند والدین با یک بستنی یا میوه سراغ آنها بروند و بگویند: چقدر لذت میبرم از اینکه میبینم شما به این خوبی با هم بازی میکنید و با هم دوست هستید.
عربگل گفت: والدین باید نسبت به دعواها و جر و بحث های کوچک بیتوجه باشند، گویی نه چیزی میبینند و نه چیزی میشنوند و سرگرم کار خودشان شوند و خونسرد و آرام بمانند و از نگاهکردن به آنها اجتناب کنند.
وی یادآور شد: بعضی مواقع لازم است کارهای بچهها را نادیده بگیرند. البته مشروط به این که هیچکدام از آنها در معرض آسیب و خطر نباشند و اگر میبینند اوضاع خارج از کنترل نیست، ممکن است ترککردن اتاق مفید باشد. از طرفی چشمپوشی و نادیدهگرفتن، زمانی بهتر اثر دارد که والدین سعی میکنند زمانی که بچهها رفتارهای خوب و مناسب دارند به آنها توجه و آنها را تحسین و تشویق کنند.
این فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان خاطرنشان کرد: باید به بچهها آموخت که توجه را به روش مثبتی بطلبند و با رفتارهای منفی متوسل به جلب توجه نشوند. مثلاً به فرزند خود بگویند موقعی که دلت میخواد من بغلت کنم و نوازشت کنم به من بگو. من همیشه نمیتوانم برای یک مدت طولانی با تو بازی کنم اما میتوانم زمانی را برای خواندن کتاب برای تو بگذارم، جیغ و فریادهای تو گوش مرا اذیت میکند، سعی کن شانههایم را تکان دهی و آرام خواستهات را بگویی.
وی گفت: مطالعات نشان داده که توجه یک به یک به کودکان با زمان 20- 15 دقیقه برای هر بچه در طول روز به طور قابل توجهی از رفتارهای پرخاشگرانه و نقزدن او می کاهد. کارهایی مانند بازیکردن با کودک، خواندن کتاب برای او و به طور خیلی ساده درگیرکردن او در فعالیتهای معمول روزانه مثل شستن ماشین، گردگیری، آشپزی و ...، راههای خوبی برای توجه مثبت به کودک است.
نظر شما