28میلیون نفر از مردم جهان مبتلا به آلزایمر هستند، بیآنكه خود از این موضوع آگاه باشند و این رقم معادل سهچهارم كل مبتلایان به آلزایمر است. كل مبتلایان به آلزایمر بالغ بر 36 میلیون نفر میشوند
مردی طی تصادف، دچار آلزایمر میشود و زنی كه همسر خود را در تصادف از دست داده، هر سال برای یافتن او در روزنامه آگهی میدهد. اینها تنها داستان فیلمهای سینمایی نیست بلكه گوشهای از واقعیتهای بیماری آلزایمر است كه اگر از آن غفلت كنیم بزودی دنیای ما را تسخیر میكند.
براساس گزارش انجمن جهانی آلزایمر، در سال 2010 تعداد جمعیت افراد مبتلا به دمانس و آلزایمر 35 میلیون نفر بود. این عدد 10 درصد بیشتر از پیشبینی قبلی این انجمن بود. پیشبینی میشود این جمعیت هر 20 سال 2 برابر شود و تا سال 2030 به 7/65 میلیون نفر و تا سال 2050 به 4/115 میلیون نفر برسد.
تحقیقات نشان داده است 6 تا 7 درصد جمعیت بالای 65 سال مبتلا به آلزایمر هستند و بعد از این سن با بالا رفتن هر 10 سال، 10 درصد نیز بر شمار مبتلایان به آلزایمر در آن سن افزوده میشود. به نحوی كه حدود 17 درصد افراد در 75 سالگی به آلزایمر دچار میشوند و از 85 سالگی به بالا، 50درصد سالمندان به آلزایمر مبتلا خواهند شد.
در ایران آمار دقیقی از شمار مبتلایان به آلزایمر وجود ندارد، اما با توجه به محدوده سنی جمعیت و درصد سالمندان كشور، تخمینزده میشود بین 350 تا 400 هزار نفر در ایران به آلزایمر مبتلا باشند.
یك قرن با آلزایمر
در سال 1901 دكتر الویس آلزایمر كه یك روانپزشك آلمانی بود، بیمار 51 سالهای را كه به دلیل مشكلات تكلمی، توهمات شنوایی، اختلالات شناختی و هذیان در بیمارستانی در فرانكفورت بستری شده بود، مورد بررسی قرار داد.
طی این بررسیها دكتر آلزایمر چندین شیء مختلف را به این خانم نشان داد و مدتی بعد درباره آنها از او سوال كرد ولی وی نتوانست هیچ كدام از آنها را به خاطر بیاورد.
وی ابتدا مشكل این خانم را به عنوان یك اختلال فراموشی در نوشتن ثبت كرد ولی در واقع خانم آگوست، اولین فردی است كه بیماری آلزایمرش تشخیص داده شده است. خانم آگوست آوریل 1906 درگذشت و پس از فوت وی دكتر آلزایمر به كمك دو پزشك ایتالیایی دیگر به بررسی كالبد شكافی و پاتولوژی سیستم عصبی وی پرداختند. در 3 نوامبر 1906 و در سی و هفتمین گردهمایی روانپزشكان آلمان، دكتر آلزایمر بیماری خانم آگوست را معرفی و اظهار كرد پلاكهای آمیلوییدی در مغز میتواند به عنوان علامت مشخصه این بیماری مطرح باشد.
تعریفی علمی او از این بیماری هنوز هم پابرجاست و این بیماری برای قدردانی از یك عمر تحقیق آلویس آلزایمر، «آلزایمر» نامیده شده است. 30 شهریور (۲۱ سپتامبر) روز جهانی آلزایمر است؛ روزی كه به جهانیان یادآوری كند این افراد فراموشكار را فراموش نكنند. به مناسبت روز جهانی آلزایمر در دنیا مراسم و همایشهای مختلفی برگزار میشود. روز جهانی آلزایمر هر سال با یك شعار برگزار و برنامههای آن روز نیز براساس آن شعار تدوین میشود.
شعار سال 2008 این روز «زمانی برای تلف كردن نداریم» بود تا یادآوری كند چقدر زود دیر میشود. روز جهانی آلزایمر و برنامههای آن توسط انجمن جهانی آلزایمر كه متشكل از ۷۵ كشور در سراسر دنیاست، هماهنگ میشود و هدف آن برانگیختن و توجه رسانهها و كسانی كه در تصمیمگیری و برنامهریزی مسوولیت دارند، است.
شعار سال 2009 روز جهانی آلزایمر «تشخیص زودتر آلزایمر، توجه كنید» بود. شعار امسال نیز چهره زوال عقلی انتخاب شده است تا نشان دهد این بیماری چه صورتهای مختلفی دارد.
سفری خاموش به وادی فراموشی
«آلزایمر سفری خاموش به وادی فراموشی است. سفری را شروع كردهام كه به غروب زندگیام میانجامد.» این جمله را رونالد ریگان بر زبان آورده بود. رئیسجمهور پیشین آمریكا زمانی كه مطلع شد مبتلا به آلزایمر است با گفتن این جمله این خبر را به اطلاع عموم رسانده بود. ریگان سال 1994 طی نامهای به مردم آمریكا اعلام كرد از بیماری آلزایمر رنج میبرد و رسما با هموطنانش خداحافظی كرد. چهلمین رئیسجمهور آمریكا كه 10 سال با بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم كرده و حافظهاش را از دست داده بود در سال 2004 درگذشت، اما او تنها فرد مشهوری نبود كه به این بیماری مبتلا شد.
چارلز برانسون، هنرپیشه معروف هالیوود كه فیلمهای او نظیر فرار بزرگ، هفت دلاور، روزی روزگاری در غرب، آفتاب سرخ، آپاچی و 12 مرد خبیث همواره در خاطر دوستداران سینماست، سال ۲۰۰۳ در حالی كه به آلزایمر مبتلا بود در ۸۱سالگی به دلیل ذاتالریه جان خود را از دست داد.
نكته: 28میلیون نفر از مردم جهان مبتلا به آلزایمر هستند، بیآنكه خود از این موضوع آگاه باشند و این رقم معادل سهچهارم كل مبتلایان به آلزایمر است. كل مبتلایان به آلزایمر بالغ بر 36 میلیون نفر میشوند
فرانس پوشكاش فوتبالیست افسانهای مجارستان نیز قربانی دیگر این بیماری بود؛ پوشكاش موفق شد در 84 بازی ملی 83 گل به ثمر برساند. (یعنی تقریبا یك گل در هر بازی كه این خود یك ركورد در عرصه گلزنی طی بازیهای ملی به شمار میآید.) وی پس از علی دایی از ایران، دومین گلزن برتر تاریخ جهان فوتبال به شمار میآید، اما در نهایت از آلزایمر گل خورد و بازی را واگذار كرد.
ایریس مرداك نویسنده و فیلسوف انگلیسی، هارولد ویلسون نخستوزیر پیشین انگلیس، چارلتون هوستون بازیگر توانای سینما كه اكثر ما وی را با فیلم بن هور میشناسیم، ریتاهای ورث ادی رابینسون و ادی آلبرت از دیگر كسانی بودند كه به این بیماری مبتلا شدند. جیمز دوهان، بازیگری كه نقش مونتگمری اسكات، سرمهندس سفینه فضایی انترپرایز را در مجموعه تلویزیونی و فیلمهای پیشتازان فضا بازی میكرد را نیز میتوانید به لیست مبتلایان به آلزایمر اضافه كنید.
علائم دیررس
همه بیماران این شانس را ندارند كه در همان مراحل اولیه به بیماری خود پی ببرند. در گزارش جهانی آلزایمر در سال 2011 آمده است 28 میلیون نفر از مردم جهان مبتلا به آلزایمر هستند، بیآنكه خود از این موضوع آگاه باشند. این رقم معادل سهچهارم كل مبتلایان به آلزایمر است. كل مبتلایان به آلزایمر بالغ بر 36 میلیون نفر میشود. عدم آگاهی از ابتلا به آلزایمر باعث میشود بیمار درمان را بموقع آغاز نكند، اطلاعات كسب نكرده و راهنمایی نشود. در سالهای گذشته پیشرفت در زمینه درمان آلزایمر چشمگیر نبوده است، گرچه بشر بیش از هر زمان دیگر به چنین پیشرفتی نیاز دارد.
بر پایه این گزارش در كشورهای صنعتی 20 تا 50 درصد بیماران از تشخیص درست بهرهمند میشوند، اما در كشورهای در حال توسعه این رقم بالغ بر حدود 10 درصد بیماران میشود. در این گزارش آمده است پژوهشگران به این نتیجه رسیدهاند كه تشخیص آلزایمر اغلب دیرهنگام است. دیسی آكوستا، رئیس انجمن بینالمللی آلزایمر میگوید: «تشخیص دیرهنگام آلزایمر به معنای از دست دادن امكانات برای بهبود كیفیت زندگی میلیونها انسان است.»
محققان میگویند حقیقت ندارد اگر تصور كنیم كه تشخیص زودهنگام آلزایمر بیمعناست و فرقی در درمان به وجود نمیآورد و اقدامات مثبتی وجود دارد كه در صورت انجام آنها در مراحل اولیه آلزایمر، میتوان روند پیشرفت بیماری را كند كرد.
هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا
پژوهشگران در گذشته، پیشبینی كرده بودند شمار مبتلایان به این بیماری در هر 20 سال 2 برابر میشود. برهمین اساس، شمار اعلام شده در سال جاری یعنی 36 میلیون مبتلا به آلزایمر میتواند تا سال 2050 به 115 میلیون نفر برسد. دلیل این مدعا آن است كه متوسط طول عمر در حال افزایش است. از آنجا كه بیماریهای دمانس (زوال عقل/اختلال حواس) و آلزایمر در سنین بالا دیده میشود، میتوان نتیجه گرفت كه شمار مبتلایان به این بیماریها هم افزایش خواهد یافت.
هزینه درمان بیماری آلزایمر معادل یكدرصد تولید ناخالص جهانی است. هزینه مستقیم مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر بیش از كل هزینههای بیماری قلبی، سرطان و سكته مغزی است. این هزینهها جدای از فردی است كه باید دائم مراقب او بود. با توجه به هزینههای بالای زندگی، بسیاری از خانوادهها توانایی مادی لازم برای نگهداری بیمار آلزایمری را ندارند. به گفته نویسندگان گزارش آلزایمر در سال 2011، اگر این بیماری یك كشور بود، این كشور هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا به حساب میآمد.
یكدیگر را فراموش نكنیم
متاسفانه آلزایمر تنها یك بیماری با وجه پزشكی نیست بلكه یك بیماری با ابعاد بسیار وسیع اجتماعی است. این بیماری مشكلات اجتماعی بسیاری برای خود فرد و خانواده او به همراه دارد. بسیاری از مواقع مبتلایان به این بیماری به علت حالات خود در كوچه و خیابان مورد تمسخر دیگران قرار میگیرند. هر شخصی میتواند به آلزایمر مبتلا بشود و افراد مبتلا و خانواده ایشان نیاز به درك و حمایت دارند. فراموشی از زندگی ماست یا خواهد بود و نمیتوان به پنهان كردن آن پرداخت. فرد مبتلا معمولا نیازهای خود را از قبیل تشنگی و گرسنگی بسیار فوری میداند و برای رفع آن بدون توجه به ملاحظات اجتماعی و اثراتی كه رفتارش بر دیگران دارد، اقدام میكند. با پیشرفت بیماری، فرد بیشتر درونگرا خواهد شد و ارتباطات اجتماعی به مرور محدودتر و با مشكل مواجه میشود. تمامی این مسائل تحمل این بیماران را مشكلتر میكند.
دانش امروزی بشر میگوید درمان آلزایمر بسیار سخت و به تعبیری ناممكن است. افرادی كه از نظر جسمی و فكری فعال هستند به مراتب كمتر از دیگران در معرض بیماری خطرناك آلزایمر قرار میگیرند. معاشرت با دیگران، مسافرت، آموختن زبانی جدید، حفظ كردن شعر، آموختن موسیقی و... میتواند این بیماری را به تاخیر بیندازد. ارتباط با دوستان قدیمی میتواند آرامشبخش باشد و به حفظ سلامت افراد سالمند كمك كند. ملاقاتها، نامهها و تماس تلفنی با دوستان بسیار در به تاخیر انداختن این بیماری تاثیرگذار است.
ما در دنیایی كه بسرعت در حال پیرشدن است، زندگی میكنیم. هر چند با افزایش سن بسیاری از بیماریها خود را نشان میدهد، اما آلزایمر بر كیفیت زندگی بیشتر اثر میگذارد تا بر طول آن و همین موضوع علت نیاز اصلی مراقبت در سالمندان است. هر چند آلزایمر بیماری فراموش شدگان است، اما آنقدر اهمیت دارد كه روزی را در سال برای یادآوری آن نامگذاری میكنند تا كسانی كه هنوز فراموش نكردهاند به یاد بیاورند كه برای پیشگیری از فراموشی باید همین امروز كاری كرد.
پس بیایید همدیگر را فراموش نكنیم تا روزی جزو فراموش كردهها نباشیم.
نظر شما