سلامت نیوز: روانپزشکان سال هاست معتقدند؛ برخی از انواع افسردگی مثل؛ «افسردگی فصلی» در فصل های پاییز و زمستان به دلیل کاهش نور دریافتی بدن و در پی آن کاهش هورمون «ملاتونین» مغز رخ می دهند بر همین اساس هم آن ها شیوه «نور درمانی» را برای درمان این گروه از بیماران ابداع کرده اند.

● اساس روش «نور درمانی»

درمانگران روش نوردرمانی می گویند هر چند به این روش درمانی وقوف کامل ندارند، اما نور واکنش های اولیه ما را در قبال مردم و موقعیت ها تعیین می کند و معیار ارزیابی قضاوت سریع تر و حساس تر از بسیاری از استعدادها و توانایی های عقلانی است. آنها اظهار می دارند ناآرامی ای که ما گاهی در برخی از گردهمایی های انسانی احساس می کنیم ممکن است از نوعی نور ناشی شود که از هماهنگی و همگامی با درون خود ما انسان ها سر بر می آورد و احساس نوعی آرامش در شرایط خاص احتمالا به این معنا است که شما از سوی نورهای همگون و هماهنگ احاطه شده اید. گفته می شود نور گیاهان، حیوانات و مواد معدنی بعنوان بخشی از نظام واحد هستی همواره با همدیگر در ارتباط و تعامل هستند. تصور می شود که نور هر شخص از تمامی نورهای منعکس شده از سلول ها و مواد شیمیایی در بدن فرد و همچنین از تعامل این نورها شامل می شود. گفته می شود نور مرئی شبیه حالت بیضی است که از چند اینچ تا چندین پا دور بدن فرد احاطه دارد و گاهی در ناحیه سر احاطه بیشتری دارد. این نور از هفت اشعه رنگی مختلف ترکیب می یابد که هر کدام از آنها با عنصر خاصی از بدن همانند کار و نقش پیچیده تر آنها ارتباط دارند. همچنین گفته می شود که اشکال، رنگ ها و استحکام و پایداری این اشعه از شخصی به شخص دیگر فرق می کند و نشانگر ساختار منحصر به فرد هر کس است.

● روش استفاده از «نور درمانی»

یک درمانگر، مراحل درمان را با مشاهده یا خیلی به ندرت و عینی تر از طریق لمس نور بیمار برای تفسیر وضعیت سلامتی وی آغاز می کند. مثلا یک نور کدر و تیره، می تواند سلامتی ضعیفی از شخص یا نیاز به تغییر وضعیت او را نشان دهد. این حالت بیمار را هر روز ضعیف می کند. همچنین گفته می شود حاشیه تاریکی روی برخی از اعضای بدن نشانگر وجود بیماری است. درمانگران معتقدند از طریق نور می توان شخصیت، احساسات و عواطف افراد را نیز مورد بررسی قرار داد. مثلاً نور دارای لبه ها و حاشیه های نرم و چین دار را می توان به عنوان شاخص تاثیرپذیری فرد در قبال سایرین تلقی کرد، در حالی که کناره های سخت و متحرک به معنای اجتماعی بودن، نه آسیب پذیر بودن، است و طرح و نمای سخت و برجسته می تواند نشانگر گرایش دفاعی فرد و وجود این احساس باشد که جهان ماهیت خصومت آمیز دارد، احساسی که از ناامنی عمیق فرد ریشه می گیرد. گفته می شود رنگ ها نیز دارای اهمیت هستند. باور بر این است که وجود ترکیبات رنگ قرمز در حد زیاد در نور شاخص عصبانیت و وجود رنگ آبی به معنای داشتن شخصیت کمال گرا (ایده آلیست) است.

نور قرمز: نور این رنگ بعنوان رنگ زندگی و قدرت فیزیکی، نشانگر قدرت، انرژی و حساسیت انسان است که به معنای انسجام هماهنگی فرد به صورت یک کل محسوب می شود. عصبانیت یا اضطراب در نور قرمز روشن، در حالی که عصبانیت یا حساسیت در نور قرمز تیره تجلی پیدا می کند. وجود بیش از حد ترکیب رنگ قرمز در نور نشانگر خودخواهی، خودپسندی یا توجه بیش از حد به مادیات است. از نظر درمانی، نور قرمز با پایانه های عصبی فعالیت های شدید بدنی و غدد تناسلی قرین و توأم است.

نور نارنجی: این رنگ موید انرژی و سلامتی است و نشان از شخصیت قوی فرد دارد که برای سایرین نیز اهمیت قائل می شود. اما وجود ترکیب بیش از حد رنگ نارنجی نشاندهنده تاکید افراطی روی اهداف و جاه طلبی های خودخواهانه فرد است. نمود آدرنال نیز به رنگ نارنجی است و غدد تناسلی و طحال نیز همین رنگ را به خود می گیرند. این رنگ همچنین می تواند حاکی از وجود ترس، توهم یا فقدان توهم در فرد باشد.

نور زرد: هوش و خوش بینی فرد یا در برخی از موارد، اضطراب یا نگرانی وی در قالب این رنگ تجلی پیدا می کند. رنگ زرد خیلی روشن احتمالا نشانگر ضعف یا نداشتن قاطعیت فرد و زرد طلایی نشان تعالی روحی و بینش فرد است. رنگ زرد همچنین موید وجود ناراحتی در لوزالمعده، سیستم گوارشی، باروری و وضع حمل است.

نور سبز: بعنوان رنگ طبیعت، پویایی و شکوفایی نشان از یک شخصیت با نشاط و سازگار و ذهن تنوع گرای فرد دارد. این رنگ با غده تیموس، قلب و سیستم گردش خون ارتباط دارد.

نور آبی: ایده آل گرایی، انسجام و پرهیجانی بودن فرد در رنگ آبی تظاهر پیدا می کند. آبی روشن موید استعداد و توان یادگیری روح کاوش در فرد است. رنگ آبی از نظر فیزیکی نشانگر غده تیروئید است و با گوش ها، حلق، تنفس و سخن گفتن فرد ارتباط دارد.

نور نیلی: این نور شاخص گرایش به اقدام و فعالیت براساس درک شهودی و کاوش برای پی بردن به حقیقت روحی تلقی می شود. این نور نشانگر ارزش های اخلاقی و مذموم و بی اهمیت بودن جهان مادی است. وجود بیش از اندازه ترکیب نور نیلی در نور نشانگر آرامش و نوع پرستی یا اگر از توازن و تعادل خوبی برخوردار نباشد، نشانگر رنجور بودن فرد است. رنگ این نور همچنین با غدد مخاطی و سیستم لنفاوی فرد ارتباط دارد.

نور بنفش: این نور به عنوان رنگ شکوفایی و نشاط روح، بینش درونی و عشق تلقی می شود. رنگ این نور نشانگر اندامی کشیده، سیستم عصبی و انسجام و هماهنگی کل بدن است.

نور سیاه و خاکستری: این رنگ ها نشان می دهند که نور فرد در اثر تفکرات و عواطف منفی، اضطراب، یماری یا در اثر بیهوشی آسیب دیده است.

نور سفید: کمال، ایده آل بودن و حقیقت با این رنگ تظاهر و تجلی می یابند. این رنگ متعادل کننده رنگ سیاه و خاکستری موجود در ترکیب نور محسوب می شود.
       
   
منبع: روزنامه ابتکار