سلامت نیوز: این باور بسیار غلط و نادرست است که والدینی که فرزند اول آنها از نظر رفتار دچار مشکل است، می‌توانند برای رفع این معضل، فرزند دوم را به دنیا بیاورند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از برنا، بعضی از زوجین نمی‌توانند در انتخاب تعداد فرزند خود تصمیم بگیرند و آنها در شک و تردید هستند که تک فرزندبودن برای خود کودک خوب است یا خیر؟

«کتایون خوشابی» فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در این‌باره به برنا می‌گوید:
مسئله تعداد فرزند بستگی به تصمیم وبرنامه ریزی والدین دارد. در برخی از مواقع مشاهده می‌شود یکی از زوجین با تعداد یک فرزند، موافق است؛ در حالیکه طرف مقابل مخالفت خود را ابراز کرده و خواهان دو فرزند است.

حالا اگر زوجین بخواهند تک فرزند باقی بمانند و یا اینکه تعداد آنها بیشتر شود همه بستگی به توافق والدین داشته و باید آنها به تصمیم خود قاطع باشند.

یکی از مسائل مهمی که در فرهنگ ما رایج است که این باور بسیار غلط و نادرست است؛ این است که والدینی که فرزند اول را دارند و چون فرزند آنها از نظر رفتار و اخلاق دچار مشکل است، می‌توانند برای رفع این معضل، فرزند دوم را به دنیا آورد. در این مواقع فرزند دوم قربانی فرزند اول می شود. در نتیجه والدین باید اصول تربیتی را بدانند و همه جوانب بچه‌دار شدن را در نظر بگیرند.

متاسفانه این دیدگاه بسیار نادرست است و کودکان را باید درست تربیت کرد و تعداد آنها ربطی به تربیت آنها ندارد.

به طور قطع می توان گفت، خصوصیات و رفتار کودک تک فرزند بستگی به تربیت والدین دارد و اگر به این کودک توجه، مراقبت بیش از حد کرده و سرویس‌های بی مورد داده شود، کودکی کاملا حساس، وابسته،آسیب پذیر، ترد و شکننده به بار بیاید.

اگر والدین با روشهای موثر و درست فرزندپروری، تربیت کنند، این کودک تک فرزند، در آینده یک فرد مستقل و توانمند خواهد شد.

بنابراین نمی‌توان فرمول کلی در مورد تعداد فرزند بیان کرد؛ زیرا والدین با توجه به توانایی‌های خود می‌تواند تعداد فرزندانش را مشخص کند.

مزایا و معایب تک فرزندی به طور کلی نمی شود صحبت کرد. برای هر خانواده فرمولی آن را خودشان مشخص می کنند و ممکن است برای خانواده ای تک فرزندی مزیت وبرای خانواده ای عیب محسوب شود در نتیجه به طور کلی نمی‌شود راجع به این مسئله نظر داد.

برخی از خانواده ها نگران این مسئله هستند که چون فرزندان آنها تک فرزند است، در آینده به مشکل تنها برمی خورد. این مسئله واقعی است؛ اما مسئله قابل حل است؛ زیرا همین کودکان تک فرزند از دوره کودکی یاد می‌گیرند که «شبکه اجتماعی» یعنی همان دوستان و یا افراد خودشان را گسترش و شبکه ای گسترده در برای خودشان تدارک می‌بینند. بنابراین شاید درست باشدکه ممکن است فرزند آنها در آینده تنها باشد و یا خواهر و یا برادر هم‌خون نداشته باشد، اما شبکه اجتماعی او تقویت شده و دوستان بیشتری را درکنار خود دارد.

زمانیکه والدین تصمیم می‌گیرند که فرزندی را به دنیا بیاورند، قاعدتاً این تصمیم براساس تفکر و بررسی و برنامه‌ریزی وضعیت خانواده است و باید امکانات خود را از نظر مالی، اختلاف سن، فرهنگی و تربیت در نظر بگیرند. بنابراین طبیعی است که اگر تعداد فرزندان کمتر باشد، امکاناتی که خانواده می‌تواند در اختیار فرزند خود بگذارند،به تبع بیشتر است و این خود مزیتی برای کودکان «تک فرزند» است.

البته خانواده باید در نظر بگیرند اگر تصمیم به تولد فرزند دوم را دارد، بهترین سن فاصله گذاری بین فرزندان بین 4 تا 6 سال است که از این فاصله کمتر و یا بیشتر مشکلاتی را به وجود می‌آورد.