دکتر اقدمی در گفتوگو با گفت:«هزینه سلولدرمانی نسبت به درمانهای دیگر بالا است و اغلب زمانی استفاده میشود که روشهای دیگری برای درمان بیماری وجود ندارد. هرچند در مراحل اولیه هزینه زیادی دارد اما در بلندمدت چون بافت را ترمیم میکند بیمار به سایر درمانها بینیاز میشود.»
دکتر اقدمی ادامه داد: «البته هزینههای فرآوری سلول در ایران به مراتب کمتر از سایر کشورها است. به عنوان مثال سلولهای بنیادی خونساز بند ناف موجود در بانک عمومی رویان برای بیماران هزینهای نداشته و بیمار تنها باید هزینه آزمایشات مربوط به HLA را پرداخت کند که کمتر از ۲ میلیون تومان است. تهیه همین نمونه از خارج از کشور هزینهای بیش از ۲۰ تا ۳۰ میلیون تومان دارد.»
وی افزود: «سازمان انتقال خون بانک ثبت HLA را تأسیس کرده اما اگر استفادهای از آن نشود فایدهای ندارد. عمل پیوند در ایران تنها برای ۳۰۰ تا ۵۰۰ بیمار در سال انجام میشود که اغلب، دهنده مناسب را در فامیل خود دارند. ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ بیمار دیگر که دهنده مناسب ندارند و به این بانک نیاز دارند در نوبت پیوند قرار نمیگیرند.»
این عضو هیئت علمی پژوهشگاه رویان ادامه داد: «در خصوص بانک خون بند ناف نیز اوضاع به همین منوال است. بانک خون بندناف عمومی رویان در حال حاضر بیش از ۴ هزار نمونه دارد که جوابگوی بخش وسیعی از بیماران است. اما تا کنون تنها از ۳۰ تا ۴۰ نمونه موجود در بانک خون بندناف بیمارستان شریعتی استفاده شده است. از نمونههای سایر مراکز علیرغم وجود دهنده مناسب هنوز هیچ استفادهای نشده است و اگر این روند ادامه پیدا کند با عدم استفاده از سلول خون بند ناف پس از یکی دو سال بانکها تعطیل میشوند.»
وی تصریح کرد: «پژوهشگاه رویان در واقع یک سازمان غیر دولتی است و بودجه دولتی را به عنوان کمک دریافت میکند. مراکز تحقیقاتی بودجه مجزایی از مجلس میگیرند که کفاف هزینههای این بخش را نمیدهد. برای تأمین هزینههای این مؤسسات لازم است از منابع دیگری استفاده شود که در پژوهشگاه رویان یکی از این منابع، درآمد حاصل از درمان ناباروری است.»
نظر شما