سلامت نیوز: شنوایی رکن اصلی در کسب مهارت‌های زبانی است و كم‌شنوایی عبارت‌ است‌ از كاهش‌ توانایی‌ شنیدن. این در حالیست كه حس شنوایی در ایجاد ارتباط كودك نقش انكارناپذیری دارد بنابراین لازم است والدین به میزان شنوایی كودك خود توجه زیادی كنند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، هرگونه مشكل در گوش خارجی یا میانی می‌تواند مسیر طبیعی عبور صدا به گوش داخلی را مسدود كند و باعث ابتلا به كم شنوایی انتقالی شود. كم شنوایی‌های انتقالی اغلب ملایم یا متوسط است و باعث كم شنوایی در حد 50 تا 60 دسی بل می‌شود.

این نوع از كم شنوایی‌ ممكن است موقتی باشند و به دلایلی مانند عفونت گوش، سرماخوردگی و گرفتگی بینی به وجود آید اما درموارد نادرممكن است كم‌شنوایی با گذشت زمان بدترو به كم شنوایی دایمی تبدیل شوند.

كم شنوایی حسی-عصبی نوع دیگری از كم‌شنوایی است كه نوعی كم‌شنوایی دایمی محسوب می‌شود و بهبود نمی‌یابد و ممكن است بدتر نیز شود. هرگونه آسیب به سلول‌های حساس گوش داخلی می‌تواند منجر به این نوع كم‌شنوایی شود. كم شنوایی حسی- عصبی می‌تواند ملایم، متوسط، شدید یا عمیق باشد.

لازم به ذكر است كه ممكن است فردی هر دو نوع كم شنوایی انتقالی و حسی- عصبی را به طور همزمان داشته باشد.

وسایل كمك شنوایی

كودك قبل از یادگیری زبان، نخستین ارتباطات خود را با حالات چهره مانند لبخند و دیگر اشارات و حالات بدنی انجام می‌دهد. هدف استفاده از وسایل كمك شنوایی این است كه كودك طوری صداهای گفتاری را بشنود كه تا حد امكان گفتار و زبان او به طور طبیعی رشد كند.

سمعك یكی از وسایل كمك‌شنوایی است كه بیمار با استفاده از آن اصوات را بلند و واضح‌ می‌شنود. برای كودكان از انواع سمعك پشت گوشی، داخل گوشی یا جیبی می‌توان استفاده كرد. البته بیشتر نوزادان باید از سمعك‌های پشت گوشی استفاده كنند. صدایی كه میكروفون جمع آوری می‌كند از طریق آمپلی فایر تقویت و به وسیله یك لوله و قالب به گوش منتقل می‌شود. قالب باید دقیقا داخل گوش قرار گیرد تا بهترین كیفیت صدا ایجاد شود برای ساخت قالب اصلی از یك قالب اولیه استفاده می‌شود.

روشهای ارتباطی

ما به طرق مختلف با دیگران از جمله افراد ناشنوا ارتباط برقرارمی‌كنیم كه از جمله آن‌ها به روش‌های زبان اشاره، شفاهی – شنیداری و شنوایی- كلامی می‌توان اشاره كرد. روش شفاهی – شنیداری روشی است كه بر استفاده از باقیمانده شنوایی و لب خوانی برای یادگیری زبان تاكید می‌كند. روش شنوایی- كلامی مشابه روش شفاهی – شنیداری است اما از لب‌خوانی در آن استفاده نمی‌شود. معمولا این روش را شنوایی فعال می‌نامند.

در زبان اشاره از اشكال دست، بدن و چهره برای انتقال كلمات و مفاهیم استفاده می‌شود. زبان اشاره یك زبان مجزا است كه دارای واژگان و قواعد گرامری خاص خود است. ارتباط كلی نیزیكی از روش‌های توانبخشی است كه در آن از راهبردهای روش شفاهی- شنیداری و روش دستی (اشاره) استفاده می‌شود.

اگرچه هر یك از این روش‌ها ویژگی‌های جداگانه‌ای دارند اما برخی والدین از تركیب آن‌ها برای ارتباط با فرزند خود استفاده می‌كنند. برخی والدین در ارتباط با فرزندشان از گفتار استفاده می‌كنند اما برخی دیگر ممكن است گفتار و اشاره را به‌طور همزمان به كار گیرند. برخی والدین نیز ممكن است خودشان كم شنوا باشند و برای ارتباط با كودك خود از ارتباط شفاهی – شنیداری یا زبان اشاره استفاده كنند. روش‌های ارتباطی مورد استفاد شما ممكن است بسته به وضعیت مدرسه یا دیگر عوامل در طول زمان تغییر كند.