سلامت نیوز: تربیت صحیح فرزندان، دغدغه همه پدران و مادران است، آنان وظیفه خود می دانند که فرزندانی بااخلاق، مودب و دارای اعتماد به نفس تربیت کنند. اما تربیت صحیح مستلزم کسب دانش و مهارتی است که باید والدین آن را فرا گیرند و اصول و روش های تربیت درست را آموزش ببینند.

اصول تربیت فرزندان

ما باید از فرزندمان مراقبت و حمایت کنیم و دوستش بداریم. در موارد لزوم او را راهنمایی و ارزش های جامعه و خانواده را به او منتقل کنیم.

دکتر محمدرضا عاملی، فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان با بیان این مطلب به ایسنا می گوید: برای تربیت اصولی وجود دارد که توجه به این اصول باعث رضایتمندی والدین از تربیت فرزند و لذت بخش شدن زندگی برای خانواده می شود. اصل اول آماده کردن محیطی امن و ایجاد فضای مثبت و متناسب با علاقه کودک است که موجب آرامش بیشتر در تربیت فرزند، تقویت و پرورش حس کنجکاوی وی و جلوگیری از حوادث ناگوار می شود.

ایجاد محیط سازنده به عنوان دومین اصل در تربیت کودک مطرح است و همراهی با کودک در این ارتباط حرف اول را می زند. پدر و مادر باید برای کودک وقت بگذارند، اگر به هر دلیلی وقت ندارند به کودک بگویند در اولین فرصت به سراغش خواهند رفت. زیرا کودک زمانی نزد والدین می رود که نیازی دارد و می خواهد آن را برآورده کند و والدین را قابل اعتمادترین افراد می داند. وی با تاکید بر استفاده از اعمال انضباط قاطعانه تصریح می کند: بسیاری از والدین برای نشان دادن قاطعیت خود از تهدید، فریاد کشیدن، مقایسه کردن، تحقیر کردن و ... استفاده می کنند، در صورتی که انضباط قاطعانه یعنی در رفتار با کودک از روش نسبتا ثابتی استفاده کنید.

اگر در برابر رفتار نامطلوب کودک واکنش های متناقضی نشان بدهید، کودک گیج و سردرگم می شود و نمی فهمد که رفتارش درست یا نادرست بوده است. بنابراین رفتار مناسب را به او آموزش دهید و در برابر رفتار نادرست یک واکنش مشخصی داشته باشید. همچنین باید از تشویق به منظور تقویت رفتارهای مطلوب استفاده کرد و همواره انتظارات واقع بینانه ای از کودکان داشت. باید به کودک فرصت اشتباه دهیم تا بتواند از اشتباهاتش درس بگیرد و مسئولیت رفتارهایش را بپذیرد.

اهمیت فراهم کردن محیط سازنده

طبیعی است که هر یک از اصول تربیتی ذکر شده بحث مفصلی را می طلبد. در این مطلب قصد داریم به موضوع اهمیت فراهم کردن محیط امن در گفت وگو با یکی از کارشناسان بپردازیم. آموزش نادرست و محیط نامساعد تربیتی در خانواده، آسیب پذیرترین عضو خانواده یعنی کودک را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. کودک بیشترین تاثیر را پس از خانواده از محیط می گیرد و بسیاری از ناهنجاری ها و انحرافات اخلاقی که در بزرگسالان مشاهده می شود، ریشه در دوران کودکی آن ها دارد.

حامد سیامکی خبوشان، کارشناس ارشد روان شناسی بالینی و عضو سازمان نظام مشاوره و روان شناسی با اشاره به این مطلب به خراسان می گوید: برخی از والدین به دلیل نداشتن شرایط اخلاقی حتی قادر نیستند از خود پرستاری کنند چه برسد به فرزندشان. سیستم تربیتی که در داخل خانواده اعمال می شود اغلب ناقص، پر از اشکال، مبتنی بر آزمون و خطا و ناکارآمد است. در بسیاری از موارد که والدین از ضعف اخلاقی رنج می برند باز هم امیدوارند که فرزندشان به خوبی تربیت شود، بدون این که الگوی مناسبی در اختیار او قرار دهند. کودک در نبود سیستم تربیتی مناسب نیازهای خود را به طرق مختلف تامین می کند و در این مسیر آسیب می بیند.

 الگوبرداری از دوستان و اطرافیانی که الگوی مناسبی نیستند، تنها راهکاری است که کودک در تعامل با محیط پیرامون به آن دست می یابد و گاه برخی والدین در این میان با بی فکری و لاقیدی، کودک را به حال خود رها می کنند تا برای سوالاتش پاسخ هایی بیابد. این دسته از والدین به تصور این که با آزاد گذاشتن کودک به او لطف می کنند، در واقع او را در معرض آسیب قرار می دهند. آن ها معتقدند کودک می تواند با فکر خودش بزرگ شود. این طرز تفکر باعث می شود که کودک در آزادی مطلق و بدون محدودیت ناهنجار و پرتوقع بار بیاید و حرف دیگران را بی ارزش تلقی کند.

در چنین شرایطی کودک بدون گذراندن مرحله کودکی به سرعت وارد دنیای بزرگسالی می شود و ممکن است از نظر هوشی جلوتر از کودکان همسال خود باشد اما به لحاظ اجتماعی حالت انفعالی و عقب مانده دارد. این دسته از کودکان ممکن است پرخاشگر، بوالهوس، بیش از حد جسور یا اهل ریسک های خطرناک شوند و نتوانند به صورت منطقی درباره مسائل تصمیم بگیرند. آن ها در واقع متاثر از انتظارات والدین هستند و بدون در نظر گرفتن جنس و سنشان به قابلیت هایی دست پیدا می کنند که در حد و اندازه آن ها نیست.

بد نیست بدانید یکی از راه های گرفتار شدن کودکان در انحرافات اخلاقی انتظارات بیش از حد والدین از کودکان است. فشار روانی والدین بر کودک اغلب باعث می شود وی کارهایی را که متناسب با سنش نیست انجام دهد و کودکی خود را فراموش کند. والدین اغلب نمی دانند که مواجهه کودک با مصادیق دنیای بزرگسالی تا چه حد امنیت روانی او را به خطر می اندازد، محیط امن برای کودک محیطی است که در آن بتواند استعداد، خلاقیت و هوش خود را متناسب با سنش به کار ببندد اما وقتی کودکی در معرض فیلم ها و برنامه هایی قرار می گیرد که متناسب سنش نیست بعد روانی کودک تحت تاثیر قرار می گیرد؛ درحالی که جسم او هنوز به رشد کافی نرسیده است و نمی تواند آن فشار روانی را تحمل کند. این وضعیت کودک را دچار تنش می کند و او را به انحرافات اخلاقی می کشاند.

سیامکی خبوشان با اشاره به این که سن و سال کودک در اغلب خانواده هایی که کارشان به طلاق کشیده می شود یا زوج هایی که به طلاق عاطفی دچار شده اند، فراموش می شود تاکید می کند: بیشتر والدین در این شرایط از کودکان گروکشی می کنند و یا از آنها به عنوان ابزاری برای خلع سلاح طرف مقابل استفاده می کنند.

برای بعضی کودکان اصطلاح «کودکان ویترینی» به کار می رود. ممکن است این کودکان در خانواده های مرفه زندگی کنند از بهترین امکانات بهره ببرند و بهترین پرستارها را داشته باشند اما از محبت واقعی پدر ومادر محروم هستند و الگوگیری صحیحی انجام نمی دهند زیرا الگوهای دریافتی  شان، مصنوعی و غیرواقعی است.

همچنین در بیشتر خانواده های کودکان با کارتون، فیلم و بازی های رایانه ای تنها می مانند و به تنهایی فشار روانی ناشی از تماشای بعضی تصاویر و برنامه ها را متحمل می شوند. این فشار روانی آن ها را به سمت تنش و برون ریزی هیجانی که تحمل کرده اند به شیوه های ناهنجار سوق می دهد.

این عضو سازمان نظام مشاوره و روان شناسی از درگیری های جنسی به عنوان یکی از شایع ترین مشکلات در دسته بزرگی از کودکان یاد می کند و می افزاید: این موضوع متاسفانه به علت بی توجهی والدین در فراهم کردن محیط سازنده و امن برای تربیت کودک هم در دختران و هم در پسران به وجود می آید و والدین بی قید و دارای انحراف اخلاقی بیشترین ضربه را به کودکانی که در آن محیط زندگی می کنند، می زنند.

والدین نه فقط باید متوجه برنامه ها و فیلم هایی که کودک در معرض آن قرار دارد باشند بلکه حتی باید مراقب پوشش خود از سن ۴ یا ۵سالگی در مقابل دختر یا پسر خود باشند، زیرا کودک از طریق بینایی بیشترین اطلاعات را می گیرد.

اما کودکی که والدین خود را در لباس نامناسبی می بیند، در درازمدت دچار انحراف اخلاقی می شود. او کم کم به یک شخصیت نمایشی تبدیل می شود و بعدها با نوع پوشش خود در اجتماع در واقع خود را به نمایش می گذارد.

منبع: روزنامه خراسان

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha