سلامت نیوز :  استان چهار محال و بختیاری یکی از مناطقی است که 10 درصد آب کشور را تامین کرده و سرشاخه چند رودخانه مهم ایران در این استان واقع شده، با این حال این استان هم اکنون شاهد مناقشات محلی بر سر آب است.

به گزارش موج، استان چهارمحال و بختیاری با وسعت 16 هزار و 532 کیلومتر مربع در همسایگی استان های اصفهان، کهگیلویه و بویراحمد، لرستان و خوزستان قرار دارد. این استان که بر رشته کوه های زاگرس واقع شده و به دلیل ارتفاعی که از سطح دریا دارد، به بام ایران شهرت یافته است. سرچشمه های رودخانه های مهمی چون زاینده رود، كارون، كرخه و دز در این منطقه واقع شده است. گفته می شود
چهار محال و بختیاری فقط یک درصد مساحت ایران را داشته اما 10 درصد آب کشور را تامین می کند. رودخانه های بزرگی که از این استان سرچشمه می گیرند بخش‌های مرکزی و جنوبی ایران را مشروب می کنند اما امروز مردم این استان نیز از تشنگی رنج می‌برند. استانی که تحت تاثیر جریان‌های مدیترانه ای همه ساله شاهد بارش برف و باران فراوان بود، امروز آثاری از این بارش ها را در خود نمی بیند. به گفته بومیان منطقه نزدیک به پنج سال است که هیچ برفی در منطقه نباریده است. پربارش ترین بخش استان
چهار محال و‌ بختیاری ارتفاعات غربی آن با متوسط بارش سالانه ۱۶۰۰ میلیمتر بوده و سایر مناطق پربارش استان شامل ارتفاعات سبزكوه با متوسط ۱۴۰۰ میلیمتر و ارتفاعات جنوب غرب استان با بارش ۹۰۰ میلیمتر است. حتی كم بارش ترین ناحیه چهار محال و بختیاری یعنی نواحی شرقی و شمال شرقی آن نیز متوسط بارش سالانه ای معادل۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیمتر دارد که این میزان بارش بیش از دو برابر بخش های مرکزی و جنوبی ایران است. روند شتابان تغییرات اقلیمی که اثرات آن را با خشک شدن درختان جنگل های بلوط به وضوح می توان مشاهده کرد، بر معیشت مردم منطقه تاثیر گذاشته و صف های طویلی برای آب در این استان غربی تشکیل داده است.

زنان روستای حسین آباد هر روز در صف آب منتظر می مانند و با ظرف‌هایی کوچک از خانه هایی که آب به آنها می رسد، مایحتاج خود را تامین می کنند. این زنان بزرگ‌ترین مشکل روستای خود را کمبود آب اعلام کرده و می گویند: منبع آبی که نیازهای روستا را تامین می کند از فشار کافی برخوردار نبوده و در لوله کشی خانه هایی که در ارتفاعات بالاتری نسبت به سایر منازل قرار دارند، هیچگاه آب جریان ندارند. این زنان برای تامین نیازهای خود مجبورند به منازلی که آب با فشار کمی به آنها می رسد مراجعه کرده و با اجازه صاحبخانه چند لیتر آب به منزل ببرند.

معصومه فتاحی در ارتباط با نحوه تامین آب مورد نیاز روستا می گوید: تمامی منازل روستا لوله کشی شده اند و از طریق یک منبع اصلی نیازهای آبی روستا تامین می شود. وی می افزاید: آب داخل منبع از لردگان پمپاژ می شود، اما فشار کم آن سبب شده خانه هایی که در ارتفاعات قرار دارند به ناچار آب مورد نیاز خود را از منازل همسایگانی که در نقاط پست تر ساکن هستند، تامین کنند. فتاحی تصریح می کند: گاهی افرادی که در منازل خود آب دارند به سایرین اجازه برداشت نمی دهند در نتیجه هر روز شاهد درگیری هایی برای تامین نیازهای خود هستیم.

زینب خالدی، یکی دیگر از زنان این روستا می گوید: در برخی موارد با ماشین های تانکر دار برای روستاییان آب آورده می شود، اما منبع اصلی تعبیه شده برای روستا بسیار کوچک است و اصلا جوابگوی نیاز روستاییان نیست. مردم روستای مامور شهرک سردشت لردگان نیز با مشکل آب دست به گریبان هستند. آنها مهمترین مشکل روستای خود را کمبود آب می دانند و هر دو روز یکبار فقط 3 تا 4 ساعت آب دارند. حتی عشایری که زمستان های خود را در این روستا می گذارنند با وجود شروع فصل پاییز در نزدیکی روستا اطراق کرده اند تا شاید سازمان امور عشایر، آب مورد نیاز آنها را تامین کنند. مردم این روستا نزدیک به پنج سال است که به دلیل وقوع خشکسالی، شاهد یخبندان در منطقه نبوده اند. اگرچه تمامی روستا لوله کشی دارد، اما به دلیل کم آب شدن چشمه ای که تامین کننده نیازهای روستا بوده در حال حاضر همگی مجبور به تعبیه منبع هایی برای ذخیره سازی آب بر روی سقف منازل خود شده اند. آنها در مدت کوتاهی که آب در لوله کشی روستا جاری است، اقدام به ذخیره سازی آن می کنند. مردم مامور شهرک سردشت به خاطر می آورند که به دلیل خشکسالی های پی در پی، سال گذشته فقط نیم ساعت آب در سیستم لوله کشی روستا جریان داشته است. رشید خالدی از ساکنین روستای مامور شهرک سردشت می گوید: در حالی که استان چهار محال‌و بختیاری 10 درصد آب کشور را تامین کرده و آب آن به استان های کرمان، اصفهان و غیره برده می شود، ساکنین روستای مامور با مشکل آب مواجه اند. وی اضافه می کند: در 4تا5 کیلومتری روستای مامور بهترین چشمه ها وجود دارد، آبشار آتشگاه به دلیل سدسازی از بین خواهد رفت، اما مسوولان نمی توانند مشکل بی آبی شهرستان لردگان را حل کنند. محمد تقی خالدی از عشایری است که زمستان های خود را در روستای مامور شهرک سردشت می گذراند اما امسال در نزدیکی روستا اطراق کرده و ظرف های آبی در نزدیکی خود دارد.

وی دلیل سکونت خود در چادر و نزدیکی در روستای مامور را شروع فصل سرما اما نبود آب در روستا اعلام کرده و می گوید: سازمان امور عشایر اقداماتی برای آبرسانی به خانوارهای عشایری انجام داده اما از کیفیت آبی که در اختیار قرار می دهد، مطمئن نیستیم. روستای احمد آباد  نیز از دیگر روستاهای منطقه است که آب کافی در اختیار ساکنان آن نیست و مردم نیازهای خود را از طریق تانکرهای آب تامین می کنند. مردم استان چهار محال و بختیاری اگرچه در سرچشمه بزرگ‌ترین رودخانه های ایران سکنی گزیده اند اما از مشکل بی آبی رنج می برند. طرح های مختلف انتقال آب حوضه به حوضه وزارت نیرو نه تنها مشکل کم آبی مناطق مرکزی ایران را حل نکرده است بلکه زمینه های خشک شدن زاینده رود و حذف تالاب گاوخونی از نقشه ایران را فراهم کرده به نحوی که امروز این تالاب به کانون گرد و غبارهای محلی برای ساکنین مجاور خود تبدیل شده است. طرح های بدون مطالعه وزارت نیرو و عدم مدیریت درست منابع آب در کشور، امروز زمینه ساز معضلاتی است که در آینده ای نه چندان دور تبعات آن در سراسر ایران مشاهده خواهد شد.