سلامت نیوز : گزارش پیام‌ها و انتقادات کارکنان آموزش‌وپرورش نشان می‌دهد که معلمان از وضعیت بیمه طلایی رضایت ندارند. از جمله این اعتراض‌ها عدم پرداخت سهم ‌بیمه از طرف آموزش‌و‌پرورش، عدم صدور کارت بیمه طلایی علیرغم کسر حق‌ بیمه از فیش حقوقی آن‌ها و عدم پذیرش این بیمه از طرف برخی مراکز درمانی بوده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از قانون فروردین 89 بود که در اردوگاه شهید رجایی وزارت آموزش‌و‌پرورش، حمیدرضا حاجی‌بابایی قراردادی را با مدیر عامل بیمه ایران به امضا رساند که به گفته مسئولان این وزارتخانه هزینه‌های درمان معلمان را تقریبا به صفر می‌رساند. بیمه طلایی فرهنگیان؛ عنوانی که در واقع همان بیمه تکمیلی برای پوشش بیشتر هزینه‌های درمان فرهنگیان در نظر گرفته شده بود با مانور تبلیغاتی معاونان وزیر و سایر مسئولان آموزش‌و‌پرورش خدمتی بزرگ معرفی شد که رسالتش یاری کردن معلمان در مصائب و مشکلات درمانی و بهداشتی آن‌ها بود.
 
تبلیغات و هیاهویی که برای خدمات این بیمه از طرف آموزش و پرورش انجام شد، خیلی زودتر از آنچه انتظار می‌رفت معلمان را تشویق به ثبت‌نام برای آن کرد. کمتر از یک ماه بعد سرپرست مدیر کل امور رفاهی و تعاون آموزش و پرورش اعلام کرد که حدود 400 هزار نفر از معلمان سراسر کشور عضو این بیمه شده‌اند. بیمه‌ای که خدماتش برای بیمه‌شدگان آنگونه که از آن‌ها نام برده می‌شد بسیار قابل‌توجه و چشم‌گیر بود. پرداخت هزینه‌ ویزیت‌ها و جراحی‌های تخصصی مانند دندانپزشکی تا سقف 200 هزار تومان و یا زایمان تا سقف 1 میلیون تومان، در ازای پرداخت ماهیانه 12 هزار تومان که اعلام شده بود تنها 6 هزار تومان آن از حقوق معلمان کسر و مابقی به شکل یارانه توسط وزارتخانه پردخت خواهد شد، قراردادی منصفانه به نظر می‌رسید که باعث شد تا اکثریت فرهنگیان برای تحت پوشش قرار گرفتن آن، ثبت‌نام کنند.
 
اما با گذشت یک سال و نیم از آن زمان، وعده‌های وزیر و معاونانش آنگونه که معلمان انتظار داشتند عملی نشده ست. رقم فعلی که از فیش حقوق معلمان کسر می‌شود مبلغ 13500 تومان و آن هم به ازای یک نفر است؛ به عبارتی به تعداد افراد تحت تکفل هر معلم این مبلغ از حقوق آن‌ها کسر خواهد شد، یعنی معلمی که خانواده‌ای 4 نفره دارد باید ماهیانه 54‌هزار تومان بابت بیمه طلایی به حساب بیمه ایران پرداخت کند. از طرفی 50 درصد سهمی که آموزش‌و‌پرورش قرار بوده پرداخت کند، در بیشتر سازمان‌های زیرمجموعه این وزارتخانه بویژه برای معلمان پرداخت نمی‌شود و تمام این مبلغ از حقوق خود آن‌ها کسر می‌شود. تنها برخی از سازمان‌های این وزارتخانه که بودجه کافی دارند نصف این مبلغ را به کارکنان خود می‌پردازند.
 
با توجه به استقبال اولیه به نظر می‌رسد قریب یک میلیون معلم عضو این بیمه شده‌ باشند؛ با در نظر گرفتن رقمی که ماهیانه بابت بیمه معلمان از آن‌ها کسر می‌شود و تقریبی از افراد تحت تکفل آن‌ها؛ می‌توان گفت در ماه رقمی در حدود 30 میلیارد تومان بابت بیمه طلایی فرهنگیان به بیمه ایران پرداخت می‌شود. رقمی که اگر درست هزینه شود، می‌تواند وضعیت درمانی فرهنگیان را متحول کند، اما شکواییه‌ها و اعتراض‌های فرهنگیان به نحوه اجرای بیمه طلایی از سوی وزارتخانه و بیمه ایران، نشان می‌دهد که آموزش‌و‌پرورش تنها در انعقاد قرار داد با بیمه‌گر، وظایفش را به خوبی انجام داده و در اجرا و نظارت بر این طرح چندان حساسیتی از خود نشان نمی‌دهد. گزارش پیام‌ها و انتقادات کارکنان این وزارتخانه نشان می‌دهد که معلمان از وضعیت بیمه طلایی رضایت ندارند. از جمله این اعتراض‌ها عدم پرداخت سهم ‌بیمه از طرف آموزش‌و‌پرورش، عدم صدور کارت بیمه طلایی علیرغم کسر حق‌بیمه از فیش حقوقی آن‌ها و عدم پذیرش این بیمه از طرف برخی مراکز درمانی بوده است. در این میان مورد آخر در نوع خود بسیار حیرت‌انگیز است؛ معلمانی که حداقل حقوق و مزایا را دریافت می‌کنند باید بابت خدمات بیمه‌ای که به چشم ندیده‌اند ماهیانه به ازای خود و هر یک از اعضای خانواده‌شان 13 هزار 500 تومان پرداخت کنند. موضوعی که نه بیمه ایران جوابگوی آن است و نه مسئولانی که با این بیمه قرارداد امضاء کرده‌اند.
 
بازنشستگان در انتظار رسیدن به حدنصاب
حاشیه‌های بیمه طلایی فرهنگیان زمانی بیشتر شد که تبلیغات انجام گرفته در مورد آن و استقبال معلمان، باعث شد تا شرکت بیمه‌گر و آموزش‌و‌پرورش به فکر دغدغه‌های درمانی فرهنگیان بازنشسته هم بیافتند و اجرای طرح بیمه طلایی بازنشستگان فرهنگی را در فروردین امسال اعلام کنند. طرحی که البته در نهایت آموزش‌و‌پرورش ترجیح داد تا بیمه‌گذار آن را تغییر دهد و شرکت آتیه‌سازان حافظ به عنوان شرکت طرف قرارداد آموزش‌و‌پرورش معرفی شود. تغییر شرکت بیمه از ایران به آتیه‌سازان حافظ که بسیاری آن را بی‌ارتباط با برخی سوء‌استفاده‌های مالی در شرکت بیمه ایران نمی‌دانند، شروع اختلافاتی بود که نتیجه آن روی زمین ماندن بیمه بازنشستگان تا این لحظه بوده است.
 
شرکت آتیه‌سازان حافظ اعلام کرده است تا زمانی که تعداد بازنشستگانی که برای این طرح ثبت‌نام کرده‌اند به 1 میلیون و 300 هزار نفر نرسیده‌اند این طرح را اجرایی نخواهد کرد؛ به عبارتی با توجه به ثبت‌نام فعلی بازنشستگان که به عدد 900 هزار رسیده‌اند باید حدود 400 هزار نفر دیگر ثبت‌نام کنند تا آتیه‌سازان حافظ، سوددهی آن را در حدی بداند که خدمات بیمه‌ای خود را به بازنشستگان ارائه دهد؛ البته اگر سرنوشت سهم 50 درصدی دولت، که این‌بار قرار است صندوق بازنشستگی کشوری آن را تقبل کند، و کیفیت خدمات آن، داستانی مشابه تعهد آموزش‌و‌پرورش و بیمه ایران به خود نگیرد.
مبلغ بیمه بازنشستگان ماهیانه 14 هزار تومان اعلام شده است که 7 هزار تومان آن را باید بیمه‌شونده پرداخت کند. اصرار بیمه‌گر بر رسیدن تعداد بیمه‌شوندگان به رقم یک میلیون و 300 هزار نفر زمانی تعجب‌برانگیز می‌شود که با همین تعداد ثبت‌نام‌شدگان فعلی، ماهیانه مبلغ 12 میلیارد و 600 میلیون تومان نصیب شرکت بیمه‌گر خواهد شد، رقمی کلان که به نظر نمی‌آید خدماتی که فرهنگیان پیشکسوت در بحث درمان انتظارش را دارند، متناسب با آن برآورده شود.