این اقدام در شرایطی است كه با آغاز فعالیت دولت دهم و وزارت حمیدرضا حاجیبابایی بحثهای مربوط به آسیبهای اجتماعی در مدارس و بین دانشآموزان به كلی به حاشیه رفته است و با تكذیبهای متعدد مسوولان وزارت آموزشوپرورش همراه شده است. بیتوجهی وزارت آموزشوپرورش به آسیبهای اجتماعی موجود در مدارس و در میان دانشآموزان به جایی رسیده است كه در چارت سازمانی جدید این وزارتخانه در معاونت پرورشی و تربیتبدنی اسمی از دفتر پیشگیری از آسیبهای اجتماعی نیست و بیشتر برنامهها و فعالیتهای این معاونت به بحثهای مربوط به سلامت و تربیتبدنی اختصاص یافته است.
روزنامه شرق در این شماره خود نوشت : علاقه مسوولان وزارت آموزشوپرورش در مقاطع مختلف به تغییر ساختاری در وزارت آموزشوپرورش در حالی است كه این بار دفاتر مهمی همچون دفتر زنان در آموزشوپرورش و دفتر آموزشوپرورش عشایری نیز به حاشیه رفته و به مشاوره یا گروههای كوچكی تقلیل یافته است. دفتر پیشگیری از آسیبهای اجتماعی بهعنوان یكی از مهمترین دفاتر وزارت آموزشوپرورش تا پیش از این مسوولیت مهمی در رابطه با تعیین سیاستهای پیشگیرانه جهت كاهش تهدیدهای اجتماعیای كه متوجه دانشآموزان در سنین هفت تا 18سالگی است، داشت. اهمیت این دفتر در سالهای گذشته به شكلی بود كه حتی با حذف معاونت پرورشی در دولت هشتم و جایگزینی سازمان دانشآموزی خللی در روند فعالیت این دفتر به وجود نیامد. همچنین دفتر پیشگیری از آسیبهای اجتماعی در آموزشوپرورش به نوعی پل رابطی میان وزارت كشور، ستاد مبارزه با موادمخدر، نیروی انتظامی و وزارت بهداشت به منظور تعیین سیاستهایی جهت كاهش آسیبهای اجتماعی در مدارس و در میان دانشآموزان بود كه با حذف این دفتر هنوز مشخص نیست كه وزارت آموزشوپرورش در كنار برنامههای نخنماشدهاش همچون توزیع جزوههای آموزشی اندك و برگزاری كارگاه در میان برخی از دانشآموزان چه برنامه مدون و مستمری برای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی در مدارس دارد.
در همین رابطه سیدحسن موسویچلك، رییس انجمن مددكاران اجتماعی ایران ضمن ابراز تاسف از حذف دفتر پیشگیری از آسیبهای اجتماعی وزارت آموزشوپرورش این اقدام را ناشی از فقدان دغدغه پیشگیری از تهدیدهای اجتماعی در میان دانشآموزان عنوان كرد. موسویچلك در گفتوگو با «شرق» با تاكید بر اینكه وزارت آموزشوپرورش با توجه به در اختیار داشتن سه ضلع مهم دانشآموزان، خانوادهها و اولیای مدارس بهترین و مهمترین بستر را برای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی دارد، میگوید: فرصت حضور 12ساله دانشآموزان در مدارس از سنین كودكی تا نوجوانی و اعتمادی كه خانوادهها به مدارس دارند، همواره این محیط را بهعنوان یكی از پاكترین محیطهای اجتماعی تبدیل كرده است، اما با این حال وجود آسیبهای اجتماعی متعدد در مدارس میان دانشآموزان را نمیتوان كتمان كرد و اگر وجود نداشته باشد باید شك كرد، به همین دلیل به جرأت میتوان گفت كه بهترین و مهمترین بستر برای كاهش آسیبهای اجتماعی میان كودكان و نوجوانان در اختیار آموزشوپرورش است كه متاسفانه حذف این دفتر نشان میدهد دغدغهای برای كاهش آسیبهای اجتماعی در میان مسوولان این وزارتخانه وجود ندارد.
او با اشاره به اینكه دفتر پیشگیری از آسیبهای اجتماعی تا پیش از این قدمهای ابتدایی و مهمی را برای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی برداشته بود، میافزاید: وجود دفتری مستقل برای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی در مدارس در نوع خود بسیار مهم است كه مورد غفلت مسوولان قرار گرفته كه برای ما نگرانكننده است چراكه آموزشوپرورش حتی از وجود نیروهای متخصص مددكار و مشاور نیز در مدارس محروم است و میتوان گفت كه بحثهای مددكاری در مدارس و نظام تربیتی ما به كلی تعطیل است. رییس انجمن مددكاری ایران به تغییر شكلی آسیبهای اجتماعی به تهدیدهای فضای مجازی و موادمخدر صنعتی اشاره میكند و میگوید: این نكته در نوع خود بسیار مهم است كه در حال حاضر آسیبهای اجتماعی كه تهدیدكننده سلامت كودكان، نوجوانان و جوانان است، بیشتر فضای مجازی و موادمخدر صنعتی است كه با توجه به حضور 12ساله دانشآموزان و ارتباط مستمر خانوادهها و اولیای مدارس با آموزشوپرورش میتوان گفت كه نظام تعلیم و تربیت میتواند بیشترین برنامه و طرحها را برای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی داشته باشد و غیبت آموزشوپرورش در پیشگیری در نوع خود بسیار نگرانكننده است.
نظر شما