سلامت نیوز: عضو مرکز ملی مطالعات اعتیاد گفت: لجبازی، پرخاشگری و ترس عامل نیامدن معتادان برای ترک است بنابراین برخورد خانواده ها با معتادانشان برای ترک نباید تحقیر کننده باشد زیرا لجبازی آنان را تحریک می کند.

علی فرهودیان در گفت‌وگو با فارس، اظهار داشت: اعتیاد بیماری است که یکی از علائم و نشانه‌های آن این است که در بسیاری از مواقع فرد به بیماری خودش واقف نیست. ممکن است ما بیماریهایی مثل سرماخوردگی و درد شکم داشته باشیم اما خیلی بعید است که متوجه آن نباشیم ولی در مورد اعتیاد به خاطر اینکه تغییراتی در مغز اتفاق می‌افتد فرد فکر می‌کند که بیمار نیست.

وی افزود: یکی از این تغییرات این است که قسمت‌هایی از مغز که باید بیماری را در بدن شناسایی کند خودش بیمار می‌شود. لذا با معتاد کاری می‌کند که نداند واقعاً بیمار است و ممکن است به همین دلیل معتاد برای آمدن به سمت درمان مقاومت کند.

فرهودیان تصریح کرد: درمان سوءمصرف مواد مخدر به خصوص شیشه که عوارض روانشناختی بیشتری نسبت به دیگر مواد دارد همیشه با این مشکل مواجه است.

این عضو مرکز ملی مطالعات اعتیاد در پاسخ به اینکه خانواده‌ها چه کاری می‌توانند برای افراد معتاد به شیشه در خانواده خود انجام دهند تصریح کرد: اولین سؤال این است که چه اتفاقی برای فرد می‌افتد که به سمت درمان نمی‌آید یا اینکه چه مشکلاتی داشته است که منجر به ورودش به سمت مصرف مواد مخدر شده است؟

وی اضافه کرد: یکی از مهمترین دلایل و شاید بیشترین علت این موضوع این است که فرد هنوز از ماده مصرفی خود لذت می‌برد و هنوز دچار عوارض آن نشده است.

فرهودیان گفت: گاهی اوقات دلیل آن این است که فرد خودش می‌داند که معتاد شده و باید برای درمان مراجعه کند و صلاحش به ادامه مصرف نیست اما جرئت بازگو کردن و  کمک گرفتن از دیگران را ندارد.

وی افزود: گاهی اوقات هم فرد با عقاید غلطی نسبت به مواد مخدر مواجه است مثلا به غلط تصور می‌کند که ترک اعتیاد در سنین بالا خطرناکتر از ادامه مصرف آن است، لذا برای درمان مقاومت می‌کند.

فرهودیان یادآور شد: گاهی اوقات نیز مشکلاتی مانند لجبازی مانع رفتن فرد به سمت درمان اعتیاد می‌شود که به عنوان مثال فرد با اعضای خانواده لج می‌کند و با خود می‌گوید چرا من باید برای خواست آنها اعتیادم را ترک کنم.

عضو انجمن روانپزشکان ایران تصریح کرد: طبیعتاً وظیفه خانواده این است که با هر کدام از این دلایل مقاومت کند. به عنوان مثال اگر خانواده روشی را انتخاب می‌کند که لجبازی معتاد را تحریک می‌کند باید آن را ترک کند و اگر فکر می‌کند نگران یا ناراحت از اعتراف به مصرف خود است باید شرایط را طوری فراهم کند تا اطمینان بیشتری پیدا کند.

وی یادآور شد: اولین کاری که خانواده باید انجام دهد این است که باید دانش خود را درباره اعتیاد گسترش دهد تا به جای اینکه با فرد معتاد مقابله کند بتواند افکار و احساسات وی را درک کند و یک فضای مناسب احساسی و منطقی بین اعضای خانواده برقرار کند تا محاوره و ارتباط مناسب شکل گیرد؛ این نکته پیش‌شرط لازم برای این است که یک خانواده بتواند فرد معتاد را راغب به ترک اعتیاد کند.

فرهودیان گفت: البته روش‌های اختصاصی در کارگاه‌های راغب‌سازی برای درمان اعتیاد در شهر تهران در حال آموزش است که افراد می‌توانند از آن استفاده کنند.

عضو مرکز ملی مطالعات اعتیاد خاطرنشان کرد: دومین کاری که خانواده باید انجام دهد این است که بررسی کند و ببیند که معتاد چقدر از مصرف موادش سود می‌برد و اگر احساس این است که فرد هنوز ماده مخدر برایش کمک کننده است می‌تواند او را روش‌های تشویقی که برای هر عضوی از خانواده اختصاصی است به کمک تشویق و فشار معتاد را متقاعد کند که ورود به درمان اعتیاد به نفعش است و اگر این ورود اتفاق نیفتد فرد معتاد حمایت‌های خانواده را از جمله پول توجیبی و غیره از دست می‌دهد.

وی گفت: معمولاً خانواده‌ها این کار را انجام می‌دهند و در مشاوره‌ها به ما می‌گویند که ما تمام مواردی را که شما گفتید مو به مو انجام دادیم اما چرا جواب نگرفتیم که در پاسخ باید گفت نکته مهم این است که لازم است فضای اولیه و تغییر نگرش برای اعضای خانواده اتفاق بیفتد که نیفتاده است.

فرهودیان تصریح کرد: خانواده یادنگرفته است که احساسات خود را درست در مصاحبه‌ای که با فرد معتاد دارد هدایت کند و گهگاه گفتن حتی یک کلمه نابجا یا تحقیر و مقایسه می‌تواند نتیجه جلسه را کاملاً برعکس کند.

وی افزود: به عبارت دیگر این موارد می‌تواند همان عواملی را که مانع ورود فرد به درمان می‌شود مانند لجبازی، پرخاشگری و ترس را تشدید کند و نتیجه جلسه به جای اینکه این باشد فرد راحت‌تر به درمان ورود کند مقاومت بیشتر معتاد را به همراه دارد.

فرهودیان یادآور شد: خانواده‌ها می‌گویند که ما همه این صحبت‌ها را انجام دادیم اما او بیشتر فریاد زد اما باید در نظر داشت که مهم، نحوه گفتن کلمات و روش آن است.

وی اضافه کرد: ممکن است فرد در یک جمله خیلی خوب را از یک عضو خانواده نپذیرد اما یک جمله غلط را از دوستش به راحتی بپذیرد. که این موضوع به نوع ارتباط بین معتاد و اعضای خانواده برمی‌گردد.

عضو مرکز ملی مطالعات اعتیاد خاطرنشان کرد: لذا در این زمینه توصیه مهم به خانواده‌ها که بسیار تحت فشار هستند و از آنها انتظار زیادی نمی‌رود تا خیلی خوب بتوانند احساسات خود را کنترل کنند چرا که شدیدا رنج کشیده‌اند و طبیعی است که عصبانی شوند و به غلط احساس گناه راجع به اعتیاد فرد داشته باشند این است که به یکی از درمانگران اعتیاد مراجعه کنند و شرایط اختصاصی معتاد و محیط خانواده را عنوان کنند درمانگر به این خانواده کمک می‌کند تا بهتر بتواند با محدودیت‌ها و تشویق‌های ویژه معتاد را به سمت درمان هدایت کند.