دكتر امیركامران نیكو سخن در گفتوگو با ایسنا، افزود: شیوع دیابت را در جمعیت میانسال میسنجند. جمعیت ایران در حال حاضر جوان است اما اگر این جمعیت در سالهای آینده به جمعیت میانسال تبدیل شوند و اقدام موثری در زمینه پیشگیری از دیابت انجام نشود، ایران در آینده نزدیك در زمره كشورهایی با شیوع بالای دیابت قرار میگیرد.
وی تاكید كرد: جمعیت كودك و نوجوان ایران رو به چاقی است این در حالیست كه مهمترین ریسك فاكتور ابتلا به دیابت نوع دو، چاقی است در نتیجه اگر این افراد هنگام میانسالی نیز چاق باشند امكان دارد كه جمعیت دیابتیهای ایران به دو برابر افزایش یابد این درحالیست كه نتوانستهایم برای دیابتیهای كنونی اقدام موثری انجام دهیم.
رییس منطقهای فدراسیون بینالمللی دیابت در ادامه اظهار كرد: در برخی كشورها مانند چین ابتلا به دیابت شایع است اما در این كشور مسایل نژادی در دچار شدن به این بیماری موثر است این در حالیست كه در منطقه شمال آفریقا و خاورمیانه شیوه زندگی غلط علت شیوع بالای دیابت است.
نیكوسخن با بیان اینكه با تغییر شیوه زندگی بین 40 تا 60 درصد از ابتلا به دیابت نوع دو میتوان پیشگیری كرد، گفت: تغییر شیوه زندگی بزرگسالان قدری مشكل است اما میتوان از ابتدا كودكان را براساس شیوه صحیح زندگی تربیت كرد بنابراین برای پیشگیری از افزایش شیوع دیابت در ایران باید به كودكان شیوه صحیح زندگی را بیاموزیم.
وی با اشاره به نقش مدارس در ترویج شیوه صحیح زندگی اظهار كرد: مدارس در این زمینه نقش مهمی دارند و میتوان در كتابهای درسی موضوعات مربوط به پیشگیری از دیابت، تغذیه صحیح و فعالیت بدنی را گنجاند تا بتوان از ابتلای دانشآموزان در سالهای آینده به بسیاری از بیماریهای غیرواگیر پیشگیری كرد متاسفانه به این موضوع هنوز توجه خاصی نمیشود.
رییس منطقهای فدراسیون بینالمللی دیابت تصریح كرد: هنوز همه خوراكیهایی كه در بوفههای مدارس عرضه میشود بر اساس علم تغذیه خوراكیهای مفیدی نیستند. هنوز زنگ ورزش در مدارس، یكی دو ساعت است این در حالیست كه یكی دو ساعت برای انجام فعالیت بدنی دانشآموزان بسیار كم است. از سوی دیگر، گاهی اوقات در زنگ ورزش به مسایل حاشیهای پرداخته میشود.
نیكوسخن در پایان با تاكید بر نقش رسانهها در تغییر شیوه زندگی كودكان و بزرگسالان گفت: متاسفانه رسانهها با تبلیغ برخی از مواد غذایی، مردم را به ابتلا به دیابت تشویق میكنند اما در مقابل مطالب مربوط به مسایل بهداشتی چه رادیو و تلویزیون و چه رسانههای مكتوب كم است و گاهی اوقات مطالب پزشكی در این رسانهها به زبان پیچیده بیان میشود.
نظر شما