سلامت نیوز: مخرج میل جنسی و خشونت از نظر روان‌شناختی یكی است، زمانی كه میل جنسی به مرحله تحریك و تهییج می‌رسد تكانه‌های پرخاشگرایانه با منشأ جنسی افزایش می‌یابد. از طرفی این تحریك و تهییج در مورد جنس مذكر بیشتر و با پرخاشگری و خشونت غریزی همراه است و وقتی فرد به این مرحله می‌رسد، عقل و منطقش زایل می‌شود و این اتفاق با زمانی كه فرد قصد قبلی دارد بسیار متفاوت است. در این‌گونه موارد جنبه پرخاشگری بر لطافت و مهرآمیزبودن رابطه غلبه پیدا می‌كند.

چنین تجاوزهایی كه با خشونت، زور، تهاجم و یورش جنسی همراه است در قوانین دادگستری تمام كشورها به عنوان جرم شناخته می‌شود، حتی در مواردی كه منجر به قتل نشود و قربانی از تجاوز جان سالم به‌در ببرد.در چنین پرونده‌هایی پزشكی قانونی باید فرد مهاجم را مورد معاینه قرار دهد تا اختلال دوقطبی و اسكیزوفرنی رد شود و در این صورت است كه می‌توان گفت متهم توان كنترل تكانه‌ها را داشته و مسوولیت كیفری دارد. در این بین نیز باید بررسی شود كه انگیزه فرد از چنین رفتاری چه بوده است. در شرایطی كه تجاوز با برنامه‌ریزی انجام شود یا با خشونت و اعمال قدرت همراه یا تجاوزی سادیستیك و آزارگرانه باشد در ماهیت موضوع تفاوت ایجاد می‌كند. تجاوز با اعمال زور در بیشتر موارد دیده می‌شود، ‌تجاوز با اعمال خشم در مرحله بعد قرار دارد و نادرترین نوع تجاوز سادیستیك است.

به‌هرحال این رفتارها از مدل‌های بیماری جدا نیست و ممكن است به علت وجود نداشتن الگوی آموزش و سرخوردگی و ناكامی افراد در زندگی فردی به‌وجود بیاید.وقتی فرد دچار سرخوردگی و ناكامی می‌شود، بسترهای كشش افراد غیر از همسر در او فراهم می‌شود، در چنین مواقعی وقتی فرد دارای ویژگی خاصی نباشد و از نظر كار و درآمد و وجهه اجتماعی جذابیتی برای زنان نداشته باشد، تجاوز را انتخاب می‌كند. در جامعه ما آموزش بهترین راه جلوگیری از چنین مواردی است، آموزش دادن به منشی و كارمندان چنین آموزشگاه‌ها و مطب‌هایی بسیار مهم است. آنها باید بدانند در را روی هركس باز نكنند یا حتی در صورت ضرورت از پلیس كمك بخواهند. به طور كلی لازم است زنان جامعه بدانند چگونه در برابر تجاوز مصون شوند. شناخت نیازها و مدیریت آنها راه‌حل دیگری برای جلوگیری از چنین اتفاقاتی است. نیاز جنسی و نیاز به شادی و هیجان بخشی از نیازهای جامعه هستند كه باید مدیریت شود.

پرداختن به قربانی نیز یكی از اولویت‌های اجتماعی است، اگر قربانی زنده مانده باشد، اولین اقدام درمان جراحات با مراجعه به اورژانس است و بعد درمان روانی قربانی با مراجعه به یك روان‌پزشك همجنس ضرورت دارد. در چنین شرایطی حتما باید فرد تحت درمان دارویی قرار گیرد و لازم است درمان برای مدت طولانی یك یا دو ساله ادامه یابد. حتی خانواده فرد قربانی نیز نیاز به درمان دارند چون استرس بالایی از طریق قربانی به آنها القا می‌شود.

از همه مهم‌تر اینكه باید به جامعه و خانواده گفته شود، قربانی بی‌گناه است چون در یك جریان ناخواسته قرار گرفته و صدمه دیده است.همچنین در مواردی مانند پرونده موجود كه فرد قربانی به قتل رسیده نیز لازم و ضروری است كه به جامعه و خانواده او یادآوری شود، او قربانی بوده و گناهی نداشته است تا نگاه یك مجرم و فرد گناهكار در جامعه علیه او وجود نداشته باشد و بعد از مرگ نیز مظلوم واقع نشود.

بهنام اوحدی روان‌درمانگر مشكلات جنسی
منبع: روزنامه شرق