دكتر سید محمدحسین ارگانی به باشگاه خبرنگاران گفت: هدف دندانپزشكی نوین، بازسازی فانكشن، راحتی تكلم و سلامت بافت های تخریب شده براثر افزایش سن، بیماری یا صدمه وارده شده به سیستم دهان و دندان است كه هر چه تعداد دندان های از دست رفته بیشتر شود، رسیدن به هدف به كار بردن ایمپلنت با درمان های متداول دشوارتر می شود.
وی افزود: اصطلاح ایمپلنت در دندانپزشكی به معنی جایگزینی ماده رادیو اكتیو، Inert بیولوژیك یا زنده در بدن و پیوند زدن و جایگزینی عضو یا بافت از دست رفته در بدن است و در حرفه دندانپزشكی ایمپلنت برای بازسازی نواحی بی دندانی به كار می رود.
دكتر ارگانی تصریح كرد: ایمپلنت دندانی، ابزاری است كه پس از عبور از مخاط دهان بر روی یا درون استخوان در حفره دهان قرار گرفته و برای حمایت از پروتزهای ثابت و متحرك مورد استفاده قرار می گیرد.
وی ادامه داد: بیماران نیازمند پروتزهای ثابت، وضعیت نامناسب دندان های پایه برای درمان پروتز ثابت، از دست رفتن تك دندان و نداشتن تمایل به استفاده از پروتز ثابت، نداشتن امكان استفاده از پروتز متحرك به علت تهوع، ناتوانی روانی تحمل ضعیف مخاط از جمله موارد انتخاب بیماران برای تمایل به استفاده از ایمپلنت است.
دکتر ارگانی خاطرنشان کرد: تحقیقات بالینی نشان می دهد در صورت انتخاب صحیح بیمار، هماهنگی اكلوژن، بهداشت دهانی، رعایت نكات علمی و عملی در طرح درمان می توان نتایج خوبی را در دراز مدت انتظار داشت.