سلامت نیوز :بشر همواره با بیماری‌های مختلف دست و پنجه نرم كرده است. همیشه نیز از یك بیماری وحشت داشته است. گاهی این بیماری جذام بوده، گاهی آبله و گاهی طاعون. بیماری ترسناك این دوره نیز ایدز است. امروزه ایدز فراتر از یك بیماری است. ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی این بیماری جهان را فراگرفته به نحوی كه تبدیل به مشكلی اجتماعی شده است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم آنلاین این بیماری اكنون نه‌تنها دغدغه مدیران سلامت در جهان است، بلكه برای برخی كشورها تبدیل به كابوس سیاستمداران نیز شده است. برخی كشورها موفق شده‌اند با اتخاذ تدابیری میزان بروز موارد جدید ابتلا را كم كنند و برخی دیگر با ارائه خدمات و درمان‌های مناسب و حمایت از بیماران زندگی بهتری برای آنان فراهم كنند، اما در اكثر كشورهای دنیا تعداد مبتلایان رو به افزایش است. میزان بروز عفونت در بین جوانان بویژه در اروپای شرقی و آسیا رو به فزونی است و به رغم افزایش چشمگیر تعداد بیماران ایدزی، نیمی از كشورها راهبردی برای برخورد با این معضل ندارند و با آن‌كه اكثر دولت‌ها راهبرد ملی برخورد با ایدز را تدوین كرده‌اند، اما اجرای آن عمدتا به دلیل كمبود منابع یا ظرفیت فنی با كندی مواجه است.
بیش از 3/33 میلیون نفر در دنیا با عفونت HIV و ایدز زندگی می‌كنند، سالانه 6/2 میلیون نفر از افراد تازه‌وارد به مجموعه مبتلایان به عفونت HIV و ایدز اضافه می‌شوند و 8/1 میلیون نفر در دنیا به دلیل این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. 97 درصد از موارد جدید عفونت HIV و ایدز مربوط به كشورهای با درآمد كم یا متوسط است و به طور متوسط روزانه 1000 نفر جوان زیر 15 سال در دنیا به عفونت HIV و ایدز مبتلا و در مجموع روزانه 6000 نفر در دنیا درگیر این بیماری می‌شوند كه 51 درصد آنها را زنان تشكیل می‌دهند و 41 درصد آنها در سنین 15 تا 24 سال قرار دارند. این آمار در دنیا هشدار بزرگی است.
به دلیل رشد چشمگیر درمان‌ها ممكن است در حالی‌كه روز به روز به مبتلایان این بیماری اضافه شود از تعداد مرگ و میر آن كاسته شود. همچنین به علت مراقبت‌های زیاد و سرمایه‌گذاری‌هایی كه در زمینه عفونتHIV و ایدز در دنیا صورت گرفته است و مرگ و میر ناشی از این بیماری كاهش یافته ممكن است در آینده تعداد كودكانی كه به دلیل این بیماری والدین خود را از دست داده و یتیم شده‌اند، افزایش یابد و این مساله به عنوان یكی از مسائل اجتماعی كشورها در آینده مطرح شود.
هرچند اطلاعات درستی در خصوص وضعیت ایدز در منطقه امرو (مدیترانه شرقی) كه ایران هم جزو آن محسوب می‌شود در دست نیست، اما بر اساس آمار موجود، 460 هزار نفر در منطقه امرو به عفونت HIV و ایدز مبتلا هستند. در مجموع منطقه امرو در مقایسه با كل جهان می‌تواند مشكلات بیشتری در مورد این بیماری داشته باشد. هرچند كه وضعیت ایران از نظر ابتلا به عفونتHIV و ایدز در مقایسه با كل جهان وضعیت بدی نیست.
در ایران تخمین زده می‌شود حدود 80 هزار نفر مبتلا به عفونت HIV و ایدز وجود دارد كه بیش از 20 هزار نفر آنها شناسایی شده‌اند. در برهه‌ای از زمان عفونتHIV و ایدز میان زندانیان و معتادان كشور شیوع یافته بود كه خوشبختانه با اقدامات انجام شده و همكاری سایر دستگاه‌ها این موضوع كنترل شد. در حال حاضر وضعیت عفونت HIV و ایدز در ایران به صورت همگانی و اپیدمی نیست و هنوز در میان جمعیت خاصی با این موضوع روبه‌رو هستیم. خوشبختانه آمار مبتلایان به عفونت HIV و ایدز در زندان‌ها رو به كاهش است، اما متاسفانه بیماری ایدز در میان زنان كشور رو به افزایش است. این امر مقداری نگرانی ایجاد كرده است، هرچند از چند سال گذشته تعداد مبتلایان به عفونت HIV و ایدز در كشور رو به كاهش بوده است.
نیاز به انگ‌زدایی
سال‌هاست كه ایدز با یك تابو همراه است. تابویی كه فرد بیمار را یك منحرف می‌داند كه باید از او دوری كرد، اما منزوی كردن افراد مبتلا به ایدز از جامعه باعث می‌شود احساس كنند كه با مراقبت از خود یا دیگران چیزی را به دست نمی‌آورند و این امر مانع بزرگی در راه شناسایی داوطلبانه این بیماران و گسترش این بیماری است. در مقابل، وجود سیاست‌ها و قوانینی برای كاهش انگ اجتماعی این بیماری می‌تواند محیطی قابل اعتماد را برای همكاری و اعتماد متقابل ایجاد كند كه برای مهار این بیماری حیاتی است. وجود قوانینی در بعضی كشورها مانند هند و مصر مبنی بر مجرم بودن افراد مبتلا به ایدز و دستگیری آنها باعث مشكلاتی در درمان بیماری و پیشگیری از آن می‌شود.
یك فرد به محض آگاه شدن از ابتلای خود به بیماری ایدز تلاش می‌كند این مساله را از خانواده خود پنهان كند، چون به دنبال اطلاع خانواده از آن، جامعه نیز به این نكته پی می‌برد. در این شرایط به این فرد انگ‌زده و با او تبعیض‌آمیز رفتار می‌شود و هیچ‌كس از بیمار حمایت نمی‌كند. اوایل ابتلای افراد به ایدز، وضعیت این بیماران خوب است. جامعه نیز باید نگاه مثبتی به مبتلایان به ایدز داشته باشد و مانند یك بیمار به آنان بنگرد، به این افراد انگ نزند و بین آنان و دیگران تبعیض قائل نشود.
نكته: مبتلایان و آسیب‌دیدگان از این بیماری را باید حمایت كرد. انگ‌زدایی از آنان و آموزش صحیح به منظور عدم گسترش بیشتر، ارائه خدمات مناسب برای بیماران و مشاوره خانواده آسیب‌دیدگان در جلوگیری از گسترش ایدز بسیار موثر است
بیماران مبتلا به این ویروس حق دارند كه زندگی عادی را بدون داشتن برچسبی منفی و رفتار تبعیض‌آمیز جامعه داشته باشند كه این امر طیف وسیع این بیماران در همه گروه‌های سنی و هر جنسیتی را شامل می‌شود. مبتلایان و آسیب‌دیدگان از این بیماری را باید حمایت كرد. انگ‌زدایی از آنان و آموزش صحیح به منظور عدم گسترش بیشتر، ارائه خدمات مناسب برای بیماران و مشاوره خانواده آسیب‌دیدگان در جلوگیری از گسترش ایدز بسیار موثر است.
فردی كه به هر علت مبتلا به این بیماری شده عملاً دیگر جایی در جامعه ندارد. آیا این فرد واقعا در روابط عادی و كاری خود می‌تواند مشكلی برای دیگران ایجاد كند؟ جواب این سوال منفی است. اگر از مبتلایان به ایدز به اندازه كافی حمایت شود و این بیماران بتوانند كار و فعالیت كنند، آنان در زمینه كاهش انتقال این بیماری همكاری می‌كنند، اما در صورت طرد شدن از سوی جامعه ممكن است این افراد درصدد انتقام برآیند و تا زمانی كه علایم بیماری در آنان ظاهر نشده است، افراد دیگر را آلوده كنند.
در حال حاضر بیان این كه ایدز یك بیماری است و نه جرم، از ملزومات جامعه است و در این میان رسانه ملی می‌تواند همچون مساله اعتیاد، نقش موثری ایفا كند كه مردم بپذیرند فرد بیمار نیازمند درمان است و دیدگاه فرهنگی كه این بیماری اجتماعی را در ذهن بیشتر مردم یك گناه جلوه می‌دهد، در مسیر درست قرار دهد.
روزی برای ایدز
از ابتدای پیدایش بیماری ایدز در بسیاری از كشورها، سیاست سكوت محافل رسمی در مورد این بیماری موجب شد مردم از دستیابی به اطلاعاتی كه می‌توانست جان آنان را از مرگ نجات دهد محروم شوند.
سال 1988 در نشستی در شهر لندن، وزیران بهداشت 140 كشور جهان گردهم آمده برای حل این مشكل، مبارزه با این بیماری و آگاهی بخشی در خصوص آن سران به اتفاق آرا، اول دسامبر(یازدهم آذر) را به نام روز جهانی ایدز نامگذاری كردند. نامگذاری این روز فرصتی را برای دولت‌ها فراهم كرد تا برنامه‌های خود را برای مبارزه با ایدز اعلام كنند. البته این برنامه‌ها تنها مربوط به دولت‌ها نیست، بلكه تمامی موسسات غیردولتی و سازمان‌های محلی نیز می‌توانند در این حركت مهم شركت كرده و علیه این بیماری به مبارزه بپردازند.
به دنبال آن در سی و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل در 27 اكتبر همان سال، سازمان بهداشت جهانی برگزاری اولین روز جهانی ایدز را اعلام كرده و بر اهمیت تداوم این مناسبت تاكید كرد. از آن زمان تاكنون هر ساله یك موضوع برای محوریت فعالیت‌ها انتخاب می‌شود.
روز جهانی ایدز از سال 1988 نه تنها به خاطر افزایش بودجه‌ها، بلكه برای افزایش آگاهی، آموزش و مبارزه با تبعیض‌ها تعیین شد. همچنین اهمیت روز جهانی ایدز در این است كه به عموم مردم یاد‌آور می‌شویم ویروس ایدز از بین نرفته است و هنوز كارهای زیادی است كه باید انجام شود. از سوی دیگر باید به جوانان آموزش داد تا با كسب اطلاعات و فراهم آمدن محیط اجتماعی سالم كه از میزان آسیب‌پذیری آنان در مقابل این ویروس خواهد كاست، از خود محافظت كنند.
رسیدن به صفر
هر ساله موضوعی برای روز جهانی ایدز انتخاب می‌شود، سال ۱۹۸۸ موضوع ارتباط انتخاب شده بود. جوانان موضوع سال ۱۹۸۹ بود و در سال 1990 زنان و ایدز، سال1991 تشریك مصائب، سال1992 تعهد اجتماعی، سال 1993 زمان عمل فرا رسیده، سال 1994 ایدز و خانواده، سال 1995 حقوق مشترك، مسوولیت‌های مشترك، سال 1996 یك جهان، یك امید، سال 1997 كودكان در جهانی با ایدز، سال 1998 تلاش برای تغییر: فعالیت جهانی ایدز در ارتباط با جوانان، سال 1999 گوش دادن، آموختن، زندگی كردن: فعالیت جهانی ایدز در رابطه با كودكان و جوانان، سال 2000 ایدز: مردان تفاوت به وجود می‌آورند، سال 2001 من مراقبم، توچطور؟، سال 2002 و2003 بدنامی و تبعیض، سال 2004 ایدز، زنان و دختران، سال 2005 همه، هم‌پیمان در برابر گسترش ایدز، سال 2006 همه، هم‌پیمان در برابر گسترش ایدز ـ مسوولانه، سال 2007 همه، هم‌پیمان در برابر گسترش ایدز ـ رهبران كشورها، سال 2008 همه، هم‌پیمان در برابر گسترش ایدز ـ هدایت، توانمندسازی و رسیدگی، سال 2009 و 2010 دسترسی همگانی و حقوق بشر و سال‌های 2011 تا 2015 نیز عنوان رسیدن به صفر به عنوان موضوع روز جهانی مبارزه با ایدز انتخاب شده است.
20 سال با روبان قرمز
روبان قرمز نماد بیماری ایدز و مبارزه با آن شناخته شده است. این روبان سابقه‌ای 20 ساله دارد. سال1991 گروهی از هنرمندان كه دوستان آنها بر اثر ابتلا به ایدز جان خود را از دست داده بودند، با تأسیس گروه ایدز تجسمی در شهر نیویورك تصمیم گرفتند با استفاده از هنر، به جنگ با این بیماری مرگبار بروند. اولین بار آنان روبان قرمز را به عنوان نشان گروه خود و سمبل مبارزه با ایدز انتخاب كردند. پاتریك اوكانل، بنیانگذار گروه ایدز تجسمی، هنوز هم روی تك‌تك لباس‌های خود یك روبان قرمز دارد و البته خود او هم به ایدز مبتلاست، به اعتقاد اوكانل، روبان قرمز اثر هنری چشمگیری در دوران پست‌مدرن است و به این ترتیب بود كه روبان قرمز به سرعت به نماد زیبای یك بیماری زشت مبدل شد. روبان قرمز علامت خطری است كه بی‌توجهی به آن به منزله نادیده گرفتن یكی از بزرگ‌ترین معضلات جهانی است.
بشر همواره با بیماری‌های مختلف دست و پنجه نرم كرده است. همیشه نیز از یك بیماری وحشت داشته است. گاهی این بیماری جذام بوده، گاهی آبله و گاهی طاعون. بیماری ترسناك این دوره نیز ایدز است. امروزه ایدز فراتر از یك بیماری است. ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی این بیماری جهان را فراگرفته به نحوی كه تبدیل به مشكلی اجتماعی شده است.
نظر شما