سلامت نیوز : دیالیز از نظر لغوی به معنی تجزیه شیمیایی اجسام براساس سهولت عبور از مواد مشبک ، جدایی بخشهای مختلف ، وجدا کردن مواد محلول از یکدیگر است. کار دستگاه دیالیز نیز این است که افرادی که کلیه های نارسا دارند وقدرت تجزیه ودفع مواد زاید خون ( اوره و... ) را از راه ادرار ندارند ، این عمل را انجام دهد. یعنی از طریق انتشار مولکولهای محلول از خلال پرده تراوا که از طرف غلیظ تر به طرف دقیقتر انجام می شود صورت گیرد.

برای انجام دیالیز معمولاً ابتدا باید جراح یک « فیستول » یا « شنت » ( رگ مصنوعی ورابط بین سیاه رگ وسرخ رگ ) در ناحیه زیر جلد دست یا پا ( سابکلاوین یا فمورال ) بگذارد ( شانت ). سپس براساس تجویز پزشک ، باید هر دو سه روز یک بار برای انجام دیالیز وتخلیه مواد سمی وزاید خون به بیمارستان یا مرکز دیالیز مراجعه شود. در حقیقت افرادی که دیالیز می شوند کسانی هستند که به دلایلی که ذکر خواهد شد کلیه های خود را از دست داده اند وبه دیالیز ویا احتمالاً پیوند کلیه نیاز دارند.

چه افرادی باید دیالیز شوند؟
1.    افرادی که به نارساییهای حاد یا مزمن کلیه دچار شده اند وپزشک به آنها پیشنهاد دیالیز را بکند   ( اورمی علامت دار ).
2.    عفونت پرده روی قلب ( پریکاردیت ).
3.    ازدیاد فشار خون وابسته به حجم.
4.    ازدیاد غیر قابل کنترل پتاسیم خون واسیدوز شدید خون ویا حجم مفرط مایعات خون.
5.    هرگاه عملکرد کلیه ها کمتر از پنج درصد طبیعی خود برسد.

علل نارسایی حاد یا مزمن کلیه عبارتند از :
اسهال ، استفراغ ، خونریزی ، فشار خون بالا ، سنگهای کلیه ، سرطان ، عفونتها ، مصرف خود سرانه داروها ، حساسیت ، سکته قلبی و...

عوارض دیالیز
شوک ، نارسایی قلبی ، زوال عقلی ، عفونت ، ایجاد لخته در خون ، عفونت صفاق . برای مصون ماندن از دیالیز باید در صورت بروز هر یک از علائم عنوان شده اقدامات درمانی قطعی انجام شود تا نارسایی کلیه ها رخ ندهد و مجبور به انجام دیالیز نیاشیم. هر چند پیشرفتهای علم پزشکی ، به ویژه پیوند کلیه ، این مشکل را تا حدی حل کرده وبرطول عمر مفید بیماران دیالیزی افزوده است اما در دسترس نبودن کلیه اهدایی وهزینه های بالای پیوند کلیه درهمه کشورهای دنیا از مشکلات عمده این بیماران است.