دوشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۰ - ۱۵:۱۰
سلامت نیوز : حملۀ صرع عبارت است از حملۀ غیر قابل کنترل، رفتار غیر طبیعی حسی، حرکتی یا روانی که توسط فعالیت غیر طبیعی مغز انجام می شود و در تمام سنین زندگی رخ می دهد. عمده ترین تظاهر این بیماری مزمن، وقوع تشنجهای پیاپی است که با حمله های ناگهانی اختلال هوشیاری یا حرکات غیر ارادی مشخص می شوند. علت تشنج اختلال فعالیت الکتریکی مغز و تخلیۀ شدید و ناگهانی الکتریکی در    ناحیه ای از آن است که ممکن است به مغز منتشر شود. در صورت درگیر شدن همۀ مغز ، تشنج عمومی (ژانرالیزه ) رخ می دهد که با بیهوشی و گاهی حرکات غیر ارادی همراه است. حمله شامل یک مرحلۀ انقباض ماهیچه های بدن است که 10 تا 30 ثانیه طول می کشد، سپس مرحلۀ حرکات غیر ارادی شروع می شود و حدود 40 ثانیه طول می کشد. یک خطر عمده در این نوع تشنج احتمال آسیب دیدن بیمار حین سقوط و هنگام انقباض های ناگهانی عضلات است. پس از گذر مرحلۀ پر جنب وجوش حمله، یک دورۀ آرام توأم با اختلال هوشیاری ، و پس از آن گیجی و سردرد رخ می دهد که 1 تا 2 دقیقه طول می کشد.

حدود 45 میلیون نفر در دنیا به صرع مبتلا هستند. بیشتر مبتلایان به صرع در آزمونهای بهرۀ هوشی نمرۀ طبیعی می گیرند و بسیاری از افراد مبتلا به صرع کنترل شده در تمام سطوح زندگی اجتماعی، هنری و علمی بسیار عالی عمل می کنند. صرع در کل به دو گروه تقسیم بندی می شود:

1ـ صرع اولیه، که علت آن کاملاً ناشناخته است و اغلب ژنتیکی است.

2ـ صرع ثانویه که به دلیل اختلالات ساختمانی یا متابولیکی مغز رخ می دهد.

تشخیص بیماری
الکتروانسفالوگرافی ( ثبت فعالیت الکتریکی مغز ) مهمترین آزمون برای تشخیص بیماری است و برای طبقه بندی و تصمیم گیری در مورد درمان مفید و گاهی ضروری است. در انواع غیر معمول صرع گاهی نیاز به تصویر برداری از مغز خواهد بود.

علل صرع
علل و نوع صرع در سنین مختلف از یکدیگر متفاوت است. مثلاً اگر در مقطع نوزادی صرع مشاهده شد دلیل آن ضربه به سر و آسیب دیدن یا تحت فشار قرار گرفتن آن یا نارسایی رشد است، اگر در کودکان زیر 2 سال باشد، مربوط به ضربه های هنگام زایمان یا اختلالات متابولیک و ناهنجاریهای مادرزادی است.

ممکن است در کودکان بزرگتر صرع « پتی مال » رخ دهد که طی حملات تشنجی آن ، به طور ناگهانی هوشیاری برای چند ثانیه مختل می شود؛ و نیز ممکن است موجب افت تحصیلی و اختلال در روابط اجتماعی آنها شود. 

علائم صرع « پتی مال » افزون بر کاهش سطح هوشیاری عبارتند از :
خیره شدن ناگهانی چشمها ، چشمک زدن منظم و گاهی پرش دستها و بازوها. در این گونه موارد در کمتر از 10 ثانیه هوشیاری بر می گردد و بیمار حمله را به یاد نمی آورد. معمولاً در افراد بالغ می توان تشنج و عوامل ژنتیکی را بیشتر دخالت داد. در سنین بالاتر از 20 سالگی عوامل دیگری دخیل هستند که عبارتند از : ضایعات فضاگیر داخل جمجمه، سکتۀ مغزی یا توده های خونی داخل مغز متعاقب ضربه و تصادفات             ( هماتوم)، آنسفالیت ، مننژیت ، کاهش و افزایش قند و الکترولیتهای خون ، کاهش اکسیژن خون ، قطع مصرف داروها  یا الکل.

در صرع معمولاً تغییرات داخلی غشاء عصبی سبب اختلال هدایت یونها می شوند و ناقلان عصبی و آنزیمهای داخل سلولی دچار اختلالات متعدد می شوند. عامل وراثت نیز در آن مؤثر است.

انواع صرع از نظر تابلوهای بالینی
1
ـ  حملات صرع پارسیل: که معمولاً از ضایعات کانونی ( فوکال ) و ساختمانی مغز منشأ گرفته و به صورت حسی و حرکتی و روانی و یا پیچیده بروز می کند.

2ـ حملات صرع منتشر: این نوع از صرع که سبب از بین رفتن هوشیاری نیز می شود می تواند با تشنج     ( تونیک یا کلونیک ) باشد و یا اینکه بدون تشنج بروز کند.

3 ـ حملات صرع غیر معمول و طبقه بندی نشده: که معمولاً هوشیاری وجود دارد و به صورت حملات تونیک بروز می کند.

علائم بالینی صرع ( اپی لپسی )
رنگ پریدگی ، تهوع  و استفراغ، عرق ریزش ، گُر گرفتگی ، افزایش تعداد تنفس ، فراموشی ، مسخ شخصیت ، ترس، خندیدن ، سرخوشی ، افسردگی ، هیجان شدید، خیره نگریستن همراه با حرکات لبها، جویدن ، گیجی و منگی ، رفتار عجیب و غریب ، دویدن یا قدم زدن ، توهمان بویایی ، از بین رفتن هوشیاری ، بزاق آوری ، سردرد، خواب آلودگی ، نبض سریع و قوی برای نیم تا 2 دقیقه.

صرع در حاملگی
مادران در دوران بارداری و پریود ( عادات ماهیانه ) نیز در معرض صرع قرار می گیرند و گاهی عوارض داروها و حتی  خود بیماری را به جنین منتقل می کنند. باید کوشید از داروهایی چون کلسیم و اسید فولیک و ویتامین k در جوار فنوباربیتال یا کاربامازپین هم استفاده کرد.

درمان
برای درمان صرع داروهای متعدد و مؤثری وجود دارد اما در آغاز باید کوشید با داروهای مناسب براساس وضعیت بیمار و نوع تشنج شدت حملۀ صرع را کاهش داد و آن را کنترل کرد. از طرفی باید کوشید تا داروهای ضد صرع در مقادیر درمانی و تحت کنترل باشند تا ایجاد مسمومیت دارویی نکنند.

اکثریت افرادی که دارای صرع مزمن هستند با درمان دارویی به خوبی تحت کنترل دارویی قرار          می گیرند. در واقع ابتدا باید نوع صرع را تشخیص داد و سپس داروی انتخابی را برگزید.

در موارد مقاوم گاهی جراحی مغز و تخریب کانون ناسالم مؤثر واقع می شود.

داروهای ضد صرع عبارتند از :
فنوباربیتال ، فنی توئین ، کاربامازپین ، پریمیدون ، کلونازپام ، والپروات ، اتوسوکسیماید ، دیازپام ، تری متادیون ( استازولامید برای پیشگیری از صرع در حاملگی مفید است ). استفاده از ویتامین k واسید فولیک و کلسیم نیز به ویژه در دوران حاملگی و قاعدگی و شیردهی در جوار داروهای ضد صرع مجاز در حاملگی بلا مانع است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha