سلامت نیوز : بیماری پارکینسون که با پارالیز آژیتان شهرت دارد در سال 1817 توسط دانشمندی به نام جیمز پارکینسون کشف شد. این بیماری در جهان نسبتاً شایع می باشد و در نزد بستگان و خانواده های متعدد یافت می شود. این بیماری مخصوص دوران میانسالی و سالمندی بوده و با پیشرفت تدریجی و سیر طولانی عمل می نماید.

در این بیماری میزان دوپامین در هسته دم دار و پوتامن مغز کاهش می یابد و کنترل ارادی حرکات اندامها و دستورات مغزی مختل می شود. پارکینسون در افراد مذکر بالای 40 سال شایع تر است.

علل پارکینسون
علل ناشناخته ، علل فامیلی ( 1 تا 2 درصد ژنتیکی )، داروها ، بیماریهای زمینه ای ، مسمومیتها ، عفونتها.

علائم بالینی
لرزش بدن و دست و پا، عدم تعادل ، وضعیت خمیده ، خشکی و کندی حرکات ، ثابت بودن حالت چهره، خشکی عضلانی ، کشیدن پاها  روی زمین در هنگام راه رفتن ، کاهش قوای عقلانی ( دمانس ) یا زوال عقلی ، عدم آگاهی از زمان و مکان به ویژه در شبها ، توهمات بینایی و شنوایی، عدم تعادل در راه رفتن و در توالت ، افسردگی.

درمان
اگر چه هیچ درمانی قادر نیست از تخریب سلولهای اعصاب ( نرونها ) پیشگیری کند و یا آنها را بازسازی نماید اما داروهایی کشف شده اند که در حد نسبتاً بالایی سبب بهبودی افراد شده و تا سالیان متمادی به زندگی امیدوار می شوند. 

فیزیوتراپی و ورزش و فعالیت های متناسب همراه با استراحت کامل و حذف فشارهای روحی و عصبی و حمایت معنوی، همگی در بهبودی علائم ، سهم به سزایی دارند.

این داروها عبارتند از :
1ـ کپسول آمانتادین ، که سبب ازدیاد ذخایر دوپامینی و آزاد شدن آنها می شود و به صورت کپسولهای 100 میلی گرم در ایران موجود است و باید هر 12 ساعت 1 عدد مصرف شود.


2ـ قرص ال ـ دوپا ( لوودوپا) ، این دارو نیز سبب ازدیاد سطح دوپامین شده و علائم بیماری را بهبود می بخشد، این دارو و اگر توام با آمانتادین مصرف شود بسیار اثر بخش تر است، دوز این دارو 200 تا 300 میلی گرم در روز است.


3ـ قرص بروموکریپتین ، این دارو بر روی گیرنده های دوپامینی اثر کرده و سبب ازدیاد تولید آنها می شود. این قرص به صورت روزانه 2 الی 3 عدد مصرف می شود.


4ـ قرص پریمیدون.

5ـ پروپرانولول ( 40 تا 80 میلی گرم ، سه بار در روز)، و....