سلامت نیوز : سارس در حقیقت از مجموع حروف اول چهار کلمه انگلیسی ذکر شده در بالا می باشد که در زبان فارسی به معنای « سندرم حاد شدید تنفسی » است.
بیماری سارس در آغاز از طریق نوعی ویروس از خانواده کرونا ویروسها از حیوانات ایالات « گوانک دونگ » (Guangding) در جنوب چین به انسان سرایت کرده و سپس از آنجا از طریق انسان به انسان به سایر شهرهای چین و کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا ( چین ، هنگ کنگ ، ویتنام ، سنگاپور، اندونزی ، فیلیپن و... ) و اروپا و امریکای شمالی ( کانادا ) و... گسترش یافته است. دورۀ کمون این بیماری بین یک تا یازده روز و به طور متوسط پنج روز است. میزان مرگ و میر براساس معیارهای WHO ( سازمان بهداشت جهانی) حدود 3 درصد است.
علایم و نشانه های سارس:
تب بالاتر از 38 درجۀ سانتیگراد ، لرز، سردرد، عطسه ، سرفه های خشک ، تنگی نفس ، درد عضلانی و ضعف عمومی بدن ، به طوری که علایم سینه پهلو ویا ذات الریه ( پنومونی ) در فرد بروز می کند.
راههای انتقال سارس:
از طریق سرفه و خروج ترشحات بیمار به هوا و استنشاق فرد سالم از این ترشحات ، تماس با دهان ، بینی و چشم فرد مبتلا و حتی تماس با پوست یا اشیایی که توسط قطره های آلوده تنفسی فرد بیمار آغشته شده باشد.
راههای تشخیص و ارزیابی :
عکس قفسه سینه ، ارزیابی تستهای تنفسی و خونی بیمار، کشت خون ، کشت ویروس، رنگ آمیزی از خلط و کشت آن ، و گاه استفاده از تهویۀ مکانیکی و بستری در بخش مراقبتهای ویژه ( آی . سی . یو ) نیز ضرورت می یابند.
درمان سارس :
استفاده از داروهای ضد ویروسی از جمله: ریباورین ( Ribavirin) و یا (Oseltamivir) همراه با کورتن ها ( استروییدها ) دارای اثرات درمانی خوبی هستند.
راههای پیشگیری از سارس:
جداسازی افراد مبتلا از سایر افراد از راههای بسیار اصولی پیشگیری این بیماری به شمار می آید. عدم تماس با افراد مشکوک و استفاده از ماسکهای چندین لایه و مخصوص برای عدم نفوذ ترشحات سرفه و دهان به سایر افراد؛ سفر نکردن به کشورها یا اماکنی که در زمانی خاص ، این بیماری در آن منطقه همه گیر است.
نظر شما