در واقع وجود تب در هر فرد، نوعی کمک بسیار مفید برای تشخیص بیماری است. فردی که تب دارد علائم دیگری چون: بی اشتهایی ، درد بدن و به ویژه درد عضلات و مفاصل ، خواب آلودگی ، گاه لرز و عرق ریزش وجود دارند که به نوع عفونت بستگی دارد.
تب نشانۀ چه بیماریهایی است؟
در عفونتهای مختلف ، سکتۀ قلبی ، التهابها ، سرطانها ، بیماریهای غدد داخلی و گاهی نیز تب به منشأ ناشناختۀ (F.U.O) وجود دارد که به پیگیریهای بیشتر نیازمند است.
درمان تب
هرگاه دمای بدن از 3/38 درجه سانتیگراد بیشتر شود، به ویژه اگر به 41 درجه یا بیشتر برسد برای اینکه وارد مراحل تشنج و مشکلات خطرناک بعدی نشود باید هر چه سریعتر تب را پایین آورد. پاشویه و به عبارت بهتر، بدن شویه نخستین اقدام است. یعنی با سرد کردن فیزیکی بدن به حولۀ سرد و یا پتوی سردکننده باید تب را پایین آورد. مصرف استامینوفن وگاهی آسپرین و در شرایط خاص آمپول فنوباربیتال می تواند مفید واقع شوند. درمان آنتی بیوتیکی براساس نوع باکتری مشکوک تجویز می شود. در حقیقت باید علت تب را تشخیص داد و به درمان آن پرداخت.
تشنج
هرگاه تب به درجات بالاتری برسد و یا بیماری زمینه ای دیگری نیز در بدن حاکم باشد، در عملکرد قشر مغز نوعی تغییر ناگهانی رخ می دهد.
علل تشنج
تب بالا ، کاهش میزان قند ، کلسیم، سدیم، منیزیم خون ، اختلالات پتاسیم، اوره ، فشار خون ، اسیدیته خون ، عفونتها ، اختلالات مادرزادی و جنینی، داروها، علل متابولیک و اسهال.
شایعترین علت تشنج در کودکان 6 ماه تا 3 ساله، تشنج ناشی از تب است و در پسرها دو برابر دخترهاست. در تشنج معمولاً علائمی مانند تکان خوردن و سیخ شدن بدن ( حرکات تونیک ـ کلونیک) وجود دارد و گاهی اختلالات مغزی، چشمی ، تنفسی ، قطع تنفس و کبودی ناگهانی و شدید بدن نیز رخ می دهد. سابقۀ خانوادگی تشنج بیمار و زمان هر بار تشنج و تعداد تشنج، همگی در تشخیص نوع تشنج و درمان آن کمک می کنند.
بررسیهای آزمایشگاهی برای قند ، اوره ، کلسیم، سدیم ، پتاسیم، منیزیم، اسیدیته خون و فشار خون ضرورت دارد. یافتن نوع بیماری عفونی و یا علل دیگر بسیار مهم است. گرفتن مایع نخاع(LP) در مواردی که پزشک تشخیص می دهد بسیار ضرورت دارد.زیرا از طریق مایع مغزی ـ نخاعی به نواع اختلالات مغزی و علت تشخیص زودتر خواهیم رسید.
پیشگیری و درمان تشنج
سابقه بیماری و آزمایشات مکرر در فردی که قبلاً به تشنج دچار بوده است و رفع اختلالات متابولیک ضرورت دارد. ریشه یابی کردن با آزمایشات یا معاینات بالینی در مورد بیماری موجود، برای یافتن عامل تشنج و یا پیشگیری از تشنج ضرورت دارد.
در صورت بروز تشنج، باید نوع ماده ای که بدن به آن کمبود داشته است جبران شود و از داروهایی که پزشک ضروری می داند استفاده شود از جمله تجویز دیازپام، فنوباربیتال و.....
پیشگیریهای بعدی به صورت گرفتن ( EEG) یا نوار مغزی و استفادۀ طولانی مدت از داروهای ضد تشنج که توسط پزشک توصیه می شود، باید دقیقاً انجام شود تا در سالهای آینده موجب بروز حملات صرع ( غش) و سایر اختلالات مغزی نشود.
نظر شما