فریبا عربگل در گفتوگو با فارس، با اشاره به تأثیرات طلاق روی کودکان اظهارداشت: طلاق طیف گستردهای از حالات هیجانی، فکری و رفتاری را در کودکان ایجاد میکند که به عوامل مختلفی از جمله سرشت، ذات و شخصیت کودک، میزان آسیبپذیری یا مقاومت و تابآوری، وجود یا عدم وجود بیماری روانی و سن کودک، شرایط خانوادگی قبل از طلاق، نحوه برخورد والدین با پدیده طلاق و دخالت ندادن فرزندان در روابط خود، وجود سیستمهای حمایتی و برقراری هرچه سریعتر شرایط زندگی عادی کودک پس از طلاق بستگی دارد.
وی با بیان اینکه نیمی از کودکان طلاق ارتباطشان با یکی از والدین قطع شده و از حمایت، علاقه و توجه او محروم میشوند، نگرش کودکان نسبت به طلاق والدین را مهم دانست و گفت: برخی کودکان طیفی از احساسات منفی را نسبت به یکی از والدین یا هر دوی آنها دارند که حتی ممکن است سال ها طول بکشد، آنها ممکن است احساس کنند که حداقل توسط یکی از والدین طرد شده و دیگر مورد توجه و علاقه نیستند و نسبت به والدین خود خشم و عصبانیت دارند.
این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان ادامه داد: معمولاً درک، استدلال و احساس کودکان به سن آنها بستگی دارد و در برخورد با کودکان نباید به آنها تکیه کرد و باید مراقب باشیم که آنها را در موقعیتی قرار ندهیم که بخواهند ما را حمایت کنند؛ در شرایطی که کودک عصبانی است و تمایل دارد از یکی از والدین جانبداری کند، باید به او گفته شود که دعوای والدین به او ارتباطی ندارد و نباید خود را درگیر ماجرا کند.
دبیر انجمن علمی روانپزشکی کودک و نوجوان ایران، دادن اطمینان خاطر به کودک در مورد تدوام رابطه با پدر و مادر را ضروری دانست و تصریح کرد: تماس مکرر و منظم از طرف والدین بهترین راه حل است؛ همچنین در فرزندان نیاز به پدر در دوره نوجوانی افزایش مییابد و احساس طرد شدن توسط پدر در این سن روی رشد طبیعی نوجوان تأثیر میگذارد.
عربگل، شرایطی که کودکان پس از طلاق تجربه میکنند را شامل ترس از جدایی و از دست دادن والدین، احساس شوک، بهت، نگرانی راجع به توانایی و مدیریت والد باقیمانده، تأسف و حسرت عمیق، وابستگی والد باقیمانده به کودک و محدود کردن وی از ارتباطات لازم متناسب با رشد وی، وابستگی و اضطراب شدید در کودک ذکر کرد و خاطرنشان کرد: عده کمی از کودکان نیز ممکن است احساس آسودگی و فراغت داشته باشند.
وی خاطرنشان کرد: عدهای از کودکان پس از طلاق احساس مسئولیت کرده و فکر میکنند که باید نیاز روانی یا فیزیکی پدر یا مادر را برآورده کنند که این موضوع ممکن است آنها را از پاسخدهی به نیازهای طبیعی رشدیشان باز دارد؛ همچنین شاهد خشونت و جنگ بین والدین بودن روی رشد روانی و روابط آینده آنها با جنس مخالف تأثیر میگذارد.
این استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی خشم شدید کودک نسبت به والدین و ترس از این که باید محبت و وفاداریشان را بین والدین تقسیم کنند را نیز جزو پیامدهای طلاق بر روی کودکان دانست و تأکید کرد: فرزندان طلاق در نوجوانی دچار افسردگی، پرخاشگری، اشتغال ذهنی، خودکشی، خشم شدید، تعیین مقصر، اضطراب راجع به آینده و ترس از شکست در ازدواج همانند والدین میشود.
نظر شما