سلامت نیوز: اختلال دو قطبی كه از مهمترین نشانه‌های آن بروز نوسانات خلقی غیرقابل كنترل است، می‌تواند روی تمام جنبه‌های زندگی ما تاثیر منفی بگذارد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، در این اختلال فرد افت و خیزهای شدید خلقی را تجربه می‌كند به طوری كه گاهی دچار  افسردگی شدید و گاهی دچار شیدایی و سرخوشی فوق‌العاده و غیرطبیعی می‌شود. به گفته روانپزشكان زنان و مردان به طور مساوی به این اختلال روانی مبتلا می‌شوند.

به گزارش شبكه خبری تورنتونیوز، در این مقاله اطلاعات مفیدی درباره این اختلال ارائه شده كه به تشخیص زودهنگام و مراجعه به موقع به پزشك متخصص كمك می‌كند.

مهمترین علائم اختلال دو قطبی همانطور كه گفته شد نوسانات خلقی شدید است. در یك سیكل چند روزه فرد مبتلا با علائمی چون فقدان تمایل به شركت در فعالیت‌ها، پرهیز از مردم و موقعیت‌ها، خستگی، دشواری در تمركز، تغییرات در خواب و اشتها، فقدان اعتماد به نفس و كاهش عزت نفس مواجه می‌شود و در سیكل چند روزه بعدی خلق بالایی دارد كه حتی دچار مانیا یا شیدایی می‌شود. در این حالت تحریك پذیری، فوق‌العاده زیاد است و خواب و اشتهای فرد كاهش پیدا می‌كند. فرد علائم مانیا را تجربه می‌كند هرچند شدت و تداوم علائم تا حدودی كمتر است.

اختلال دوقطبی یا مانیا - افسردگی‌ به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند. این بیماری انواع مختلفی دارد که مهمترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دوم است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره مانیا است. در نوع یک این حالت، مدت مانیا بیشتر و شدیدتر اتفاق می‌افتد ولی در نوع دوم شكل خفیف‌تری از مانیا یا به عبارت دیگر نیمه شیدایی بروز می‌کند. شروع بیماری معمولا با دوره‌ای از افسردگی می‌باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی نمایان می‌شود.

شایعترین علائم این اختلال شامل بی‌قراری، افزایش انرژی و میزان فعالیت،‌ خلق خیلی بالا واحساس نشاط شدید همراه با احساس خودبزرگ‌بینی، تحریک پذیری مفرط، صحبت کردن بی‌وقفه، مسابقه افکار، پریدن از موضوعی به موضوع دیگر با سرعت خیلی زیاد، عدم توانائی برای تمرکز، حواس‌پرتی، کاهش نیاز به خواب،‌ اعتقادات غیرواقعی در مورد توانمندی‌ها و قدرت فرد،‌ قضاوت ضعیف، ولخرجی،‌ رفتار متفاوت از حالت معمول که مدتی طولانی ادامه داشته ‌است، ‌افزایش تمایلات جنسی،‌ سوء مصرف داروها و مواد مخدر، الکل و داروهای محرک و رفتارهای مداخله جویانه و پرخاشگرانه هستند.

برای معالجه این بیماری دارو درمانی و روان درمانی توام با هم بكار گرفته می‌شود و خانواده بیمار نیز باید برای كمك به روان درمانی، آموزش‌های مناسب را دریافت كنند.