سلامت نیوز: جامعه‌ی پزشکی نیز مانند هر جامعه‌ی دیگر است، یک روز خبر از امنیت کامل مصرف فلان دارو می‌دهد و روزی دیگر متناقض آن سخن می‌گوید و مانند مد شدن مصرف چای سبز، اکنون مدتی است که در همه‌ی نشریات پزشکی سخن از کلسیم و ویتامینD  است. تاکنون در مورد مهار کننده‌های Cox2، استاتین‌ها، داروهای فشارخون ARB، داروهای آنتی‌دیابتی از دسته‌ی گلیتازون‌، کلسیم، گلوکوزامین و ویتامینD  در این نشریه مقالاتی از این دست انتشار یافته است.
در مقاله‌ی حاضر چهار بررسی انجام شده در زمینه‌ی ویتامین D را گرد آورده‌ایم.
کمبود ویتامینD  در جمعیت آمریکا به فراوانی دیده می‌شود و کمبود ویتامینD  در کودکان آمریکایی و به ویژه‌ در سیاهپوستان فراوان است.


طی دو گزارش آگاهی درمورد کمبود ویتامینD  در کودکان و نوجوانان افزایش یافته است:
محققان در یک مرکز طبی کودکان در واشنگتن DC، وضعیت ویتامین D را در 92 کودک سیاهپوست اندازه‌گیری کردند (سن متوسط 11سال) که توسط پزشک دارای تشخیص آسم بودند و نیز این اندازه‌گیری در21 کودک انجام شد که به آسم مبتلا نبودند (سن متوسط 7 سال). کودکان سیاه پوست مبتلا به آسم به احتمال قابل توجه‌تر دارای کمبود تراز ویتامینD  (تراز 25-هیدروکسی ویتامینD  کمتر از 20 نانوگرم در میلی‌لیتر) نسبت به کودکان سیاهپوست بدون آسم بودند (54 در برابر 5%).
محققان در جورجیا وضعیت ویتامینD  را در 559 نوجوان مورد بررسی قرار داده‌اند (سن متوسط 16 سال، 45% سیاه).

فراوانی کلی کمبود ویتامینD  (کمتر از 20 نانوگرم در میلی‌لیتر) برابر 29% بود. بدون توجه به فصل زمان انجام آزمایش خون، کمبود ویتامینD  و پائین‌بودن تراز آن به طور قابل توجه در نوجوانان سیاهپوست بیش از نوجوانان سفید پوست دیده می‌شد. در هیچ ‌یک از سفید پوستان کمبود شدید (کمتر از10 نانوگرم در میلی لیتر) دیده نمی‌شد ولی 5/11% سیاه پوستان به کمبود شدید دچار بودند (همراه کمبود شدید که اساساً در زمستان دیده می‌شد). تراز ویتامینD  نسبت معکوس با تمام اندازه‌های چاقی داشت و مستقل از سن، جنس، نژاد و فصل بود.

رابطه‌ی میان کمبود ویتامینD  و آسم در این بررسی موافق و سازگار با بررسی‌های دیگری است که طی آنها تراز ویتامینD  در کودکان رابطه‌ی معکوس با مقدار آلرژی و وخامت آسم داشته است.

اما به وجود بررسی مداخله‌یی در کودکان و ارتباط بهبود وضعیت ویتامینD  با پیامدهای بهتر سلامت آگاه نیستیم.
تا زمانی که این اطلاعات حاصل شود، کلینیسین باید بیمار را تشویق به مصرف ویتامینD  نماید (بنا به توصیه‌ آکادمی طب اطفال آمریکا روزانه 400 واحد بین‌المللی). همچنین اندازه‌گیری روتین تراز ویتامین D در کودکان و نوجوانان توصیه نمی‌شود.

    داده‌های قوی در مورد همراهی میان وضعیت ویتامینD  و احتمال دراز مدت شکستگی با شگفتی پراکنده ‌است.

طی یک بررسی همنوای جمعیت بنیاد در سوئد، پژوهشگران تراز 25-هیدروکسی ویتامینD  را در 1194 مرد سالمند (سن متوسط 71 سال) با استفاده از روش طلای استاندارد (کروماتوگرافی مایع با فشاربالا، اسپکترومتری جرمی) سنجیده و بیماران را به طور متوسط 11 سال پیگیری کردند.
در طول دوره‌ی پیگیری، 26% شرکت کنندگان دچار شکستگی‌ بودند. احتمال شکستگی در هر تراز ویتامینD  که پائین‌تر از 16 نانوگرم در میلی‌لیتر بود دیده می‌شد.
احتمال شکستگی‌ در مردانی که دارای تراز ویتامینD  کمتر از 16 نانوگرم در میلی‌لیتر بودند افزایش یافته بود ولی فقط 5% مردان در این دسته قرار می‌گرفتند و فقط 3% تمامی موارد شکستگی را بالقوه به تراز کمتر از 16 نانوگرم در میلی‌لیتر اسناد می‌دادند.
در آن عده که تراز ویتامینD  کمتر از 16 نانوگرم در میلی‌لیتر داشتند احتمال سقوط افزایش نیافته بود.

قدرت این بررسی در استفاده از سنجش طلای استاندارد ویتامین D و پیگیری نسبتاً طولانی آن نهفته است.
حداقل در میان مردان سالمند سوئدی، کمبود ویتامین D علت اساسی شکستگی‌ به حساب نمی‌آید. افزون بر این، نتایج کارآزمایی‌های غیرانتخابی شده‌ی تجویز مکمل ویتامین D برای پیشگیری از شکستگی ‌ناموافق بوده است.
          این بررسی، همراه سایر بررسی‌های مشاهده‌یی شکستگی ‌و داده‌های مربوط به رابطه‌ی میان وضعیت ویتامین D، تراکم استخوان و بازیافت استخوان حاکی از آن است که تراز حدود 20 نانوگرم در میلی‌لیتر ویتامین D، آستانه‌‌ی قابل قبول «سلامت استخوان» است.

    انجمن آندوکرینولوژی درمورد کمبود ویتامینD، یک رهنمود عملی انتشار داده است و در خلاصه‌ی زیر بخشهایی از این رهنمود ذکر خواهد شدکه در طب بزرگسالان اهمیت دارد و مطالب مربوط به اطفال به دنبال آن خواهد آمد.

نکات کلیدی این رهنمود به قرار زیر است:
غربالگری کمبود ویتامینD  در سطح جامعه توصیه نمی‌شود زیرا مدارکی مبنی بر حمایت از غربالگری وجود ندارد. اما در بزرگسالانی که در معرض خطر بالای کمبود هستند مثل افراد دچار پوکی استخوان، چاقی یا سابقه‌ی سقوط، باید غربالگری انجام شود.
بنا به تعریف کمبود ویتامینD  عبارت است از تراز کمتر از 20 نانوگرم در میلی‌لیتر 25-هیدروکسی ویتامین D.اما سنجش‌های سرم کاملاً نتایج متغیر به دست داده است.
 
دریافت توصیه شده از طریق جیره‌ی غذایی برای بزرگسالان حداقل600 واحد بین‌المللی در روز است (800 واحد برای افراد بیش از 70 سال). اما بعضی بالغان در معرض خطر ممکن است به بیش از 1500 واحد بین‌المللی نیازمند باشند. به طور طبیعی، تعداد غذاهایی که حاوی مقدار ویتامینD  اساسی باشند اندک است و بسیاری از بزرگسالان از غذاهای تقویت شده با ویتامینD  کمتر استفاده می‌کنند و برای حفظ کفایت ویتامینD  به قدر کافی در معرض آفتاب قرار نمی‌گیرند. سیاهپوستان و سایرافراد تیره‌پوست بیش از سفید پوستان در معرض خطر کمبود هستند.
به عنوان مکمل، مصرف ویتامینD2  (ارگوکلسیفرول) و ویتامینD3  (کله کلسیفرول) قابل قبول است.
درمان کمبود ویتامینD اصولاًبه علت اسکلتی توصیه می‌شود: و نیز مدارک حاکی از آن است که درمان سبب کاهش میزان بروزسقوط دربالغان سالمند می‌گردد. به عکس، اسناد مبنی برپیشگیری از بیماری قلب وعروق وکاهش مرگ ومیر یا بهبود عمومی کیفیت زندگی با این درمان وجودندارد.

از آنجا که بسیاری از کلینیسین‌ها به طور معمول این روزها تراز ویتامین D را مورد بررسی قرار می‌دهند، رد غربالگری جمعیت در این رهنمود شاید برای کلینیسین‌ها نقطه‌ی کلیدی باشد.
متأسفانه در بالغانی با خطر متوسط، در این رهنمود به وضوح گفته نشده است که آیا باید مکمل روزانه (600 تا 800 واحد) را برای همه توصیه کرد یا باید پس از ارزیابی هر مورد و با توجه به تماس با آفتاب و استفاده از این ویتامین در رژیم‌ غذایی، تجویز صورت گیرد.
خلاصه‌ی رهنمود در مورد کودکان به قرار زیر است:
غربالگری کمبود ویتامینD  فقط برای افراد پرخطر توصیه می‌شود. اما، این خطر در جمعیت کودکان به درستی تعریف نشده است. عوامل خطرساز کمبود ویتامینD  در کودکان شامل است بر تغذیه‌ از شیرمادر بدون تجویز مکمل ویتامین D، پیگمانتاسیون تیره‌ی پوست و کمبود ویتامینD  در مادر.
بنا به تعریف کمبودبودن ویتامینD  عبارت است از پائین‌تراز 20 نانوگرم در میلی‌لیتر 25 هیدروکسی ویتامینD  در سرم. این تعریف با گزارش سال 2011 انستیتوی طب موافق است.
شیرخواران (1 تا 12ماهه) به حداقل400 واحد بین‌المللی ویتامین D در روز نیاز دارند.
کودکان (1 تا 18 ساله) به 600 واحد بین‌المللی ویتامینD  در روز نیازمندند.
شیرخواران و کودکان دچار کمبود ویتامینD  باید روزانه 2000 واحد بین‌المللی ویتامینD2  یا D3 یا 50.000 واحد بین‌المللی ویتامینD2  یا ویتامینD3  یک بار در هفته تا 6 ماه دریافت دارند.
          به رغم مجموعه‌ی مقالات اخیر درمورد ویتامینD  و ارتباط ظاهری میان کمبود ویتامینD  و بسیاری از بیماری‌ها، تنها تغییر بنیادین در توصیه‌ ویتامین‌D  در جمعیت اطفال افزایش میزان نیاز از 400 به 600 واحد در کودکان بالای 1 سال است.
غربالگری کمبود ویتامین D  در گستره‌ی جمعیت توصیه نشده است.
 
منبع:هفته نامه پزشکی امروز