سلامت نیوز: نوعی از افسردگی در اصطلاح روان‌شناسی مرضی وجود دارد كه از آن به نام اختلال عاطفی فصلی یا اختلال خلقی فصلی نام می‌برند. این نوع افسردگی برای نخستین‌بار در سال 1845 مورد بررسی قرار گرفت و سرانجام در سال 1984 به اسم افسردگی فصلی نامگذاری شد.

بروز این افسردگی از اواخر پاییز آغاز و تا اوایل بهار طول می‌كشد كه متخصصان اوج شدت آن را در ماه‌های دی و بهمن معرفی كرده‌اند. برای تشخیص این اختلال باید چندین نكته را نیز لحاظ كرد: نخست آنكه استرس خاصی در این فصل نظیر بیكاری و زمینه‌های روانی و اجتماعی دیده نشود و دوم آنكه رابطه درمانی منظمی بین شروع دوره‌های افسردگی و زمان خاصی از سال وجود داشته باشد و شخص در دو سال گذشته از زمان مصاحبه تشخیص روان‌شناسانه حداقل دو دوره، چنین نوعی از افسردگی را در آن برهه زمانی تجربه كرده باشد و در آن مقطع زمانی در خارج از آن برهه فصلی به افسردگی مبتلا نبوده است.

پژوهشگران معتقدند آنچه كه در افسردگی فصلی نقش بسیار مهمی را ایفا می‌كند، روشنایی و نور ناشی از تغییر فصل است كه باعث عدم تطابق ساعت فیزیولوژیكی بدن با برنامه روزانه شخص می‌شود. همچنین متخصصان در معرض قرار گرفتن نور را برای درمان این بیماران تجویز می‌كنند چراكه معتقدند این نوع افسردگی مربوط به ترشح هورمون ملاتوتین است كه از غده پینه‌آل در مغز ترشح می‌شود و وابسته به خواب بوده كه هنگام خواب شبانه دارای بیشترین میزان ترشح است.

یك ساعت قدم زدن در نور آفتاب در سپیده دم و دو ساعت قرار گرفتن در معرض نور سفید فلورسنت در بهبود این بیماری بسیار موثر است و اگر فتوتراپی موثر واقع نشد استفاده از داروهای ضدافسردگی با تشخیص روانپزشك، پیشنهاد بعدی است. همچنین 75درصد موارد افسردگی فصلی را زن‌ها تشكیل می‌دهند كه سن متوسط رجوع به كلینیك‌ها و متخصصان 40 سال است.
علایم شایع افسردگی فصلی عبارتند از تغییرات خلقی، پرخوری، افزایش وزن و افزایش میزان خواب.

منبع: روزنامه شرق