چهارشنبه ۱۴ دی ۱۳۹۰ - ۱۳:۰۸

شاید نام سرطان یكی از نا امید كننده ترین كلماتی باشد كه می توان به یك بیمار عنوان كرد. فردی كه خود را مبتلا به این بیماری می بیند با توجه به علاج ناپذیر بودن آن تمام امید به زندگی خود را از دست می دهد .

سلامت نیوز: شاید نام سرطان یكی از نا امید كننده ترین كلماتی باشد كه می توان به یك بیمار عنوان كرد. فردی كه خود را مبتلا به این بیماری می بیند با توجه به علاج ناپذیر بودن آن تمام امید به زندگی خود را از دست می دهد .

به گزارش سلامت نیوز تحقیقات نشان داده است كه ۲۵% افراد مبتلا به سرطان دچار افسردگی با علائم كلینیكی هستند كه در آنها ایجاد ناامیدی و كاهش فعالیت نموده و نیز توان بیمار را جهت پی گیری برنامه درمان كاهش می دهد. افراد مبتلا به سرطان به حمایتهای روحی و روانی مداوم در طی دوران بیماری خود نیاز مبرم دارند .
به خاطر داشته باشیم كه تشویق و حمایت این بیماران در طی دوران بیماری و در دوره درمان به آنها جهت ایجاد انگیزه برای ادامه درمان بخصوص زمانی كه در اثر درمانهای سخت و طولانی دچار تخلیه روانی شده اند كمك زیادی می نماید.

● مشكلات روحی و روانی در ارتباط با سرطان:
بعد از تشخیص سرطان، فرد احساس شوك، ناباوری ، ترس و اضطراب ، گناه، غمگینی، حزن و اندوه، افسردگی و عصبانیت می نماید.این احساسات ممكن است در افراد مختلف به درجات و شد تهای مختلفی بروز نماید.اولین واكنش هر فرد در مقابل تشخیص سرطان شوك است زیرا افراد معمولا آمادگی شنیدن این بیماری را ندارند.غیر معمول نیست اگر فرد مبتلا به سرطان دچار تعجب و سردرگمی شده و اینگونه فكر كند كه زندگی اش بطور غیر منصفانه دچار تهدید شده است. .

احساس ناكامی و غم و اندوه موجب می شود كه فرد از ایده های خود در زندگی دست برداشته و جهت سازگاری با وضعیت جدید تلاش نماید. ممكن است بیمار از نظر عاطفی عصبانی باشد .
بعضی از بیماران ظاهرا عصبانیت و ناامیدی خود را نشان نمی دهند اما دیگران ممكن است بصورت غیر عمدی عصبانیت خود را متوجه اعضاء خانواده و یا تیم درمان نمایند.

● روشهای سازگاری با مشكلات روحی و روانی:

▪ به بیماران توصیه می شود جهت غلبه بر مشكل خود در موقع ملاقات با پزشك به موارد زیر توجه داشته باشند:

▪ لیستی از سوالات خود را جهت پرسیدن از پزشك تهیه نمایند.

▪ یكی از اعضاء خانواده و یا دوستان خود را در هنگام ملاقات با پزشك همراه ببرد تا بعنوان یك شنونده حضور داشته باشد و بیمار را حمایت كند.

▪ صحبتهای مهم پزشك را ضبط كند

▪ اگر كلمات نا مفهوم به كار برده می شود از پزشك بخواهد تا برای او توضیح دهد

از اعضاء خانواده بخواهیم تا بیمار را از نظر معنوی حمایت كنندد مثل صحبت كردن با افراد روحانی و یا شركت در مراسم مذهبی ، نماز خواندن و ... باید به نیازهای استراحت و تغذیه بیمار نیز توجه داشته باشیم. بیمار را به قدم زدن و ورزش تشویق كنید. در واقع بیمار با تمركز بر آنچه كه می توان تغییر دهد موجب كنترل وضعیت خود می شود .

● راههای برقراری ارتباط با بیماران مبتلا به سرطان :
۱- به بیمار اجازه دهید تا خودش پیشقدم باشد . اگر بیمار می خواهد صحبت كند شنونده خوبی باشید و به صحبتهای او گوش كنید.
۲- با سكوت خود محیطی آرام ایجاد كنید

به بیمار كمك كنید تا بر افكار خود تمركز داشته باشد.

۳- بیماران معمولا از تن صدا و حالت چهره شما پی به برخی مسائل از جمله افكار شما می برند.
سعی كنید با بیمار تماس چشمی برقرار كنید و مستقیم به او نگاه كنید.

۴- بیمار را نصیحت نكنید. ممكن است نصیحت آخرین نیاز بیمار باشد. شاید آنها از شما بخواهند تنها سوالات كوتاهی بپرسید و یا فقط شنونده باشید.

۵- هرگز به بیمار نگویید " من می دانم كه شما چه احساسی دارید" .

● آموزش خود مراقبتی به بیماران مبتلا به سرطان:
پرستار باید فعالیتهایی را در رابطه با مراقبت از خود به بیمار آموزش دهد. ممكن است بعضی از بیماران به شركت در فعالیتهایی كه فكر آنها را نسبت به بیماری منحرف میكند علاقمند باشند. فعالیتهای فیزیكی مانند قدم زدن ، رقصیدن و یوگا می تواند احساس بیمار را نسبت به خودش منحرف كرده و بیمار احساس بهبودی و سلامت نماید. گوش كردن به موسیقی ، نقاشی كردن ، شعرگفتن و كتاب خواندن نیز راههایی برای بیان احساسات و افكار بیمار و انحراف فكر او از بیماری می باشد. آموزش مد یتیشن و آرام سازی می تواند به كاهش اضطراب بیمار كمك نماید.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی پزشکی ایران سلامت

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha