سلامت نیوز : کوه‌هایی که سراسر سفید پوشیده‌اند، با وقار خاصی ایستاده‌اند و سر به دامان آسمان خوش‌رنگ گذاشته‌اند. ابرهای مه‌آلود مفهوم واقعی رنگ سفید را معنا می‌کنند و تکه تکه در میان کو‌ه‌ها پراکنده شده‌اند تا منظره شمالی شهر را آرایش داده باشند. برج‌ها و ساختمان‌هایی که از کوهپایه به پایین سرازیر شده‌اند، آن‌چنان با وضوح دیده می‌شوند که می‌توان نمای آن‌ها را با تمامی جزئیات برانداز کرد. همه چیز رنگ دیگری به خود گرفته است. همه آن‌هایی که تا دیروز نه تنها هیچ جذابیتی نداشت که گاهی آزاردهنده می‌نمود، حالا رخساری دیگر برای خود دست و پا کرده‌اند.

به نوشته پایگاه خبری قانون این گزاره‌ها مشخصه‌های یک شهر خوش‌آب و هوا در شمال کشور نیست، این نمای شمالی شهر تهران در یک روز زمستانی است.
به گزارش تهران امروز، در روزگاری که بخت چندان خندان نیست و زمان هم به غایت سرکش، دیدن آسمانی صاف از آن فرصت‌های شگفت‌انگیز است که معمولا در زمستان به دست نمی‌آید. باورش سخت است که در یک صبح زمستانی و در روزهایی که هوا با وارونگی‌اش کاملا اوضاع را در کنترل خود دارد، از خانه بیرون بزنی و نه تنها صد متر آن طرف‌تر را ببینی که کوه‌های شمال تهران را در یک قدمی حس کنی و برج میلاد را با وضوح HD رصد کنی. تقریباً مطمئنم که خواب نبودم و تصاویری که مدت‌ها به چشمم نخورده بود را در بیداری می‌دیدم. آن هم با چه کیفیتی.

رنگ و روی شهر به شکل باورنکردنی عوض شده بود. آنقدر ظاهر تهران تغییر کرده بود که انگار سال‌ها ندیده بودمش. تا رادیوی‌ماشین را روشن نکردم و مطمئن نشدم که در میانه دی ماه سال 90 هستیم، خیال می‌کردم از خوابی اصحاب کهف‌گونه بیدار شدم که اینگونه اوضاع دگرگون شده است. چه حس خوبی بود وقتی تصور کردم در این چند سالی که خواب بودم مدیریت‌ها متحول شده و موضوع آلودگی تهران حل شده است آن هم بدون آنکه هواپیمایی از بالا آب روی سر مردم بریزد و به دنبال ایجاد شبه باران باشد و خلبان‌ هواپیماهای سم‌پاش به خط شده باشند و سازمان هواپیمایی نگران پرواز در آسمان شهری باشد و الخ...
 
خلاصه در کمال ناباوری همه چیز واقعی بود. فقط آلودگی هوا سر جایش نبود که اتفاقا نبودش به شدت احساس می‌شد! آسمان تهران آنقدر صاف شده بود و آن‌چنان نزدیک آمده بود که نمونه‌اش را تنها در برخی روزهای ابتدایی سال یافته بودیم. فقط در ایام اولیه بهار است که می‌شود تهران را تاجایی که چشم کار می‌کند به نظاره نشست و تصویرش را در حافظه یکساله ثبت کرد اما بادهایی که سازمان هواشناسی آن را برای شامگاه سه‌شنبه و بامداد چهارشنبه پیش‌بینی کرده بود در زمستان از راه رسیدند و پرده آلودگی را برای یک روز هم که شده چنان کنار زدند تا نمایشی زیبا از مناظر شهرمان و فعل و انفعالات درونی‌اش آغاز شده باشد.
این بار در فصل وارونگی، هوا قامت راست کرد و تهران را از شر سم‌های کشنده حتی برای چند ساعت در امان نگه داشت. دیروز فرصتی بود تا بار دیگر شهری که دوست می‌داریم را یک دل سیر نگاه کنیم تا بلکه شمایل واقعی‌اش از یادمان نرود. وقتی لحظه زیبای رخ‌نمایی خورشید حتی از غرب تهران آن هم با وضوح کامل قابل رویت است یعنی یک صبح بی‌آلایش در کار است. صد حیف که با غروب آفتاب، پرده آلودگی بار دیگر کشیده می‌شود تا از این نمایش کم‌نظیر فقط خاطراتی در ذهن نگه داریم. با پایان این روز اما این نگرانی همراهمان است که نکند آزبست خونمان کم شده باشد!