سلامت نیوز :پرستاران اورژانس از خشونت علیه خود نگران هستند. به همین علت تغییرات محیطی پیشگیری کننده، تدوین پروتکل های حرفه ای و سازمانی و افزایش مهارتهانی انسانی پیشگیری کننده خشونت برای  کاهش این نگرانی ضروری است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نظام پرستاری در مقاله ای که محمد اسماعیل پوربندبنی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان به همراه مهوش صلصالی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و فضل الله احمدی، دانشیار دانشگاه تربیت مدرس به سومین همایش سراسری انجمن علمی پرستاری ایران ارائه کردند موضوع پیشگیری از خشونت علیه پرستاران به عنوان یک مطالعه کیفی مورد بررسی قرار گرفت.

در این مقاله آمده است: خشونت در محل کار به درگیریهای فیزیکی و اهانتهای کلامی به پرسنل مراقبت  سلامت در حال انجام وظیفه گفته می شود. از آنجا که پرستاران اورژانس در خط مقدم ارائه خدمات بیمارستانی قرار دارند بیش از 3 برابر سایر پرسنل قربانی خشونت محل کار هستند.

خشونت محل کار به انواع کلامی، فیزیکی، جنسی و نژادی تقسیم می شود، فراوانی انواع کلامی و فیزیکی در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران به ترتیب 91.6 درصد و 19.7 درصد در یک سال کاری برآورد  شده است.

واقعه خشونت ممکن است فقط چند دقیقه به طول انجامیده اما اثرات فردی، حرفه ای، خانوادگی و تبعات سازمانی آن ادامه داشته و اثرات سوئی نظیر افزایش غیبت کاری، فرسودگی شغلی، افزایش هزینه های اقتصاد سلامت، کاهش بهره وری تا کاهش کیفیت مراقبت را به دنبال دارد.

با توجه به اثرات مخرب این واقعه شورای بین المللی پرستاری بر پیشگیری وقوع خشونت بر اساس  بافت فرهنگی- اجتماعی هر منطقه تأکید دارد. هدف از این مطالعه کیفی دست یافتن به راهکارهای  پیشگیری این چالش از دیدگاه پرستاران قربانی خشونت است.

یکی از طبقات اصلی استخراج شده از آنالیز مصاحبه ها با افراد قربانی خشونت در این مطالعه، لزوم پیشگیری از خشنونت محل کار بود. این طبقه دارای 3 زیر طبقه به نام: تغییرات محیطی پیشگیری کننده خشونت، تدوین پروتکل های حرفه ای و سازمانی و نیز افزایش مهارتهای انسانی پیشگیری کننده خشونت است.

از جمله ای راهکارها می توان به افزایش معیارهای ایمنی در بخش، تغییر در سیاستهای مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در خصوص پذیرش بیماران اورژانسی و نیز تأکید بر آموزش سرفصل دروس دانشجویان تا فعالیت رسانه های ارتباط جمعی و آموزش همگانی را نام برد.

مواردی که در این مقاله طی مصاحبه با پرستاران و کادر بیمارستانی قربانی خشونت مورد بحث قرار گرفته است نشان می دهد که پرستاران اورژانس از وقوع خشونت علیه خود بسیار نگران هستند و بخش اورژانس از نظر پرستاران محیط کاری خطرناک به حساب می آید.

هر چند اثرات سوء خشونت علیه پرسنل اورژانس غیر قابل تصور است، لیکن قربانیان خشونت وقوع این معضل بالینی را قابل پیشگیری دانسته و بر تشکیل تیم مدیریت و مقابله خشونت و نیز حمایتهای همه جانبه فراسازمانی و نگاه سیستماتیک تأکید داشتند.