شعری که میخوانید سروده ای زیبا از یک هموطن خوش ذوق و عزیزمان است .
موی مادر بزرگم، مانند برف سفیده
حرفهای مثل قندش، برام چقدر مفیده
هستم براش نوه جون، بهش میگم عزیزجون
قلب پدربزرگم، اندازه یه دنیاست
لبخند مهربونش، زیبا به رنگ رویاست
دوستش دارم قد جون، بهش میگم آقاجون
گرچه كمی میلرزن، به صد جوون میارزن
چه مظلومه چشاشون، از پشت عینكاشون
مونس و هم خونهان، عضو كتابخونهان
باسواد و با فرهنگ، دنیا براشون قشنگ
با نوه هم بازیان، از زندگی راضیان
قصه دارن فراوون، نقل میكنن برامون
خاطرههای شیرین، ز روزگار دیرین
سالم و با شكوهن، پشتوانه همچو كوهن
با بیمه و پسانداز، هستن ز ما بینیاز
بانظم و با برنامه، الگوی ما در خانه
صورتشون پرخنده، پادرد كیلویی چنده
نه قند دارن نه چربی، نه از مریضی حرفی
نه اوره نه فشارخون، سالمه قلب و دندون
راز سلامتیشون، همیشه هست باهاشون
عبادت و توكل، زیارت و توسل
مطالعه تفكر، از همدیگه تشكر
سفر میرند و گردش، چه سالمان با ورزش
غذاهاشون كم نمك، روغن داره یك كمك
گوشت سفید میخورن، شام مفید میخورن
دكتر داده یادشون، رسیده به دادشون
مصرف كنن كلسیوم ، امگا، منیزیوم
با داشتن احترام، حق اونا شد تمام
الهی زنده باشن، الهی زنده باشن
باشادی و با لذت، عمر بكنن با عزت
سروده: مریم بروجردی
((به مناسبت شعار سال سازمان جهانی بهداشت: سالمندی و سلامت))
نظر شما