سلامت نیوز: دکتری تخصصی روانشناسی سلامت دانشگاه تهران تاکید کرد: زندگی در کنار فرزندان برای سالمندانی که در مرحله ابتدایی ابتلا به آلزایمر قرار دارند یک امر پیشگیری کننده از روند آلزایمر است.
دکتر حمید پورشریفی در گفت وگو با خبرنگار سلامت نیوز گفت:«همانطور که می دانید در بهداشت روانی یکی از مباحث بسیار مهم مطرح، حمایت اجتماعی است که برای تمام گروه های سنی، صادق است اما اقشار سنی خاص مثل کودکان و سالمندان به طور ویژه ای نیازمند این حمایت هستند و عدم برخورداری از این امر می تواند بهداشت روانی آنها را تحت تاثیر قرار دهد.
آنچه مهم است صرف حمایت اجتماعی نیست بلکه ادراک افراد و برداشت افراد از حمایت اجتماعی اهمیت ویژه ای دارد و زمانی که یک سالمند به خانه سالمندان منتقل می شود ممکن است اولین برداشت وی احساس مهم نبودن باشد و اینکه دیگر مورد توجه خانواده خود نیست و این امر می تواند آثار منفی خاص خود را داشته باشد.»
وی ادامه داد:« چنین نیست که در هر صورت نگهداری در خانه بر نگهداری در خانه سالمندان ارجحیت داشته باشد گاهی سالمند در خانه ای زندگی می کند که نگاه منفی نسبت به حضور وی در خانه وجود دارد که همین امر جو روانی بسیار بدی را در محیط خانه ایجاد می کند و می تواند به عنوان یک منبع استرس، بهداشت روانی سالمند را تحت تاثیر قرار دهد بر این اساس در مجموع، بودن سالمند در خانه و کنار اعضای خانواده بسیار مهم است اما تحت هر شرایطی این امر توصیه نمی شود به این دلیل که گاهی سالمند درون خانواده است ولی جداگانه غذا می خورد و فضایی جدا برای وی در نظر گرفته می شود در چنین مواردی نیز سالمند احساس تنها بودن و جدا بودن از جمع را تجربه می کند.
به هر حال حتی اگر ضرورتی برای انتقال فرد سالمند به خانه سالمندان وجود داشته باشد مهم این است که ادراک و برداشت او از منبع حمایت بایستی مورد توجه خاص قرار گیرد و این احساس را داشته باشد که همچنان تحت حمایت خانواده خود است و همچنان افرادی هستند که وی را دوست دارند و به آنها تعلق دارد.»
دکتری تخصصی روانشناسی سلامت دانشگاه تهران خاطرنشان کرد:«دیدار مرتب و مکرر فرزندان از والدین خود در خانه سالمندان اصلی ترین و محوری ترین امر تعامل و به یاد بودن است. ممکن است فرزندان کتاب و یا جدولی را برای سالمند بیاورند که مدتها در دست وی باشد و در ذهنش بماند که مورد توجه کافی اطرافیانش است.»
زندگی در کنار فرزندان از پیشرفت آلزایمر در سالمندان مبتلا جلوگیری می کند
وی در خصوص نگهداری سالمندان مبتلا به آلزایمر در خانه واهمیت این مساله در پیشگیری از بروز این بیماری گفت:«بیماری آلزایمر مراحل مختلفی دارد و در صورتی که سالمند مبتلا به آلزایمر در مرحله ابتدایی این بیماری باشد و هنوز حافظه وی به طور جدی و اساسی دچار مشکل نشده است بهتر است که فرد آلزایمری ترجیحا در خانه خود نگهداری شود و با اطرافیان خود ارتباط داشته باشد به دلیل اینکه در این مرحله آغازین وجود محرک ها یک امر پیشگیری کننده از روند آلزایمر است اما اگر آلزایمر در یک مرحله پیش رونده باشد گاهی نگه داشتن یک فرد آلزایمری در خانه در صورتی که اطرافیان گرفتار باشند و به صورت دائم در کنار وی نباشد با توجه به اینکه ممکن است خطرات جانی برای وی پیش بیاید جای تامل دارد و نباید تاکید کرد که حتما در خانه نگهداری شود.»
دکتر پورشریفی در خصوص احتمال خودکشی در سالمندان به خبرنگار سلامت نیوز گفت:«شکی نیست که افسردگی در تمامی سنین از اهمیت خاصی برخوردار است و آنچه آن را مهمتر می کند این است که احتمال دارد فرد افسرده اگر افسردگی شدید داشته باشد کاری را در راستای رها شدن از زندگی(خودکشی) انجام دهد که این امر در سالمندان ممکن است بیشتر رخ دهد.»
وی تاکید کرد:«بی شک اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از افسردگی در هر سنی بویژه سن سالمندی از اهمیت خاصی برخوردار است اما آنچه که در این راستا مهم است یک سالمند بایستی احساس مفید بودن را داشته باشد و اطرافیان وی بایستی گاهی در خانه و در محیط زندگی مسئولیت هایی را به وی واگذار کنند تا احساس کند منشا اثر است که در واقع این روش یکی از راه های پیشگیری از افسردگی در سالمندان است هرچند در کنار آن احساس حمایت اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است و در کنار آن تعامل ها و ایزوله نشدن و تنها نماندن اهمیت ویژه ای دارد.»
روانشناسی بالینی ادامه داد:«سن در رابطه با امر رهایی از زندگی (خودکشی) به عنوان یک عامل مهمی مطرح می شود و در سالمندی اگر فرد ارزیابی اش این باشد که زندگی موفقی نداشته و از اطرافیان طرد شده و یا رها شده است و احساس عدم ارزشمندی کند و در محیط خانه و هر جای دیگری جدا از بقیه نگهداری شود هر کدام از این موارد احتمال اینکه یک سالمند را به فکر رها شدن از زندگی برساند وجود دارد.»
سالمندی عامل خطری برای خودکشی
وی گفت:«بر اساس کل یافته های جهانی، سالمندی یک عامل خطر برای خودکشی است بویژه اگر همراه با از دست دادن منابع حمایتی باشد از طرفی خبر از دست دادن دوستان همسن وسال سالمند و اینکه هر لحظه از تعداد دوستانی که زمانی منبع همدلی بوده اند کاسته می شود عامل خطر برای اقدام به خودکشی در سالمندان محسوب می شود.»
دکتر پورشریفی خاطرنشان کرد:« از دیگر عوامل خطر برای اقدام به رها شدن از زندگی در سالمندان، این است که سالمند شرایط خوبی را در زندگی تجربه نکرده باشد و احساس مفید بودن را نداشته باشد و احساس سربار بودن را که بالاتر از همه است تجربه کند که می تواند فرد سالمند را به افسردگی وافکار منفی و رها شدن از زندگی برساند.»
دکتری تخصصی روانشناسی سلامت دانشگاه تهران تاکید کرد: زندگی در کنار فرزندان برای سالمندانی که در مرحله ابتدایی ابتلا به آلزایمر قرار دارند یک امر پیشگیری کننده از روند آلزایمر است.
نظر شما