سلامت نیوز: اعتیاد یك بیماری جسمی، روحی، روانی و اجتماعی است. تجربه نشان داده گروه‌درمانی برای بازپروری بخش اجتماعی آسیب‌دیده معتادان یكی از بهترین شیوه‌هاست. برای این كار باید امكانات لازم را برای گروه‌درمانی افراد آماده كنیم. این امكانات باید به نحوی آماده شود تا افراد نیازهای اجتماعی خود را از گروه تامین كنند. یكی از مشكلاتی كه باعث می‌شود افراد به سمت مواد و اعتیاد كشیده شوند این است كه آنها شدیدا خود را وابسته به دیگران می‌دانند و سعی می‌كنند به دیگران تكیه كنند و همین احساس وابستگی در آنهاست كه آنها را به سمت وابسته شدن به اشیا می‌كشاند.

اما وقتی این اشیا كه می‌تواند مواد باشد از آنها گرفته می‌شود دچار خلأ وابستگی و حمایتی شدیدی می‌شوند. حمایت‌های گروهی می‌تواند درمانی باشد برای به دست آوردن طبیعی ارتباطات اجتماعی. این افراد می‌توانند نیازشان را با همپوشانی درد با دیگر افراد گروه اجرایی كنند.
شكل اجرای گروه‌درمانی به دو دسته است؛ علمی و گروهی. در روش علمی در راس آن یك سطح درمان‌گر، روان‌پزشك و روان‌شناس وجود دارد كه مدیریت و رهبری گروه را به دست می‌گیرد تا بتواند نتیجه مطلوب در این زمینه به دست آید.

اما در برخی مواقع حمایت‌درمانی در قالب گروه‌های ان‌ای خودش را نشان می‌دهد تا براساس حمایت‌های گروهی نیازشان را برآورده كنند. كاركرد شیوه گروه‌درمانی تامین نیازهای عاطفی و وابستگی معتادان است درحالی‌كه راهكار علمی برای مشكلات جسمی افراد بنا شده است. بنابراین برای حل مشكلات معتادان صنعتی بهتر است مشكلات آنها در جمع گفته شود و راهكارهای جمعی كه برای مقابله با اعتیاد تمرین می‌شود بسیار موثر و كاربردی است.

كاركرد‌های گروه‌درمانی بیشتر برای معتادان مواد صنعتی تاثیرگذار است تا معتادان تزریقی و سنتی چرا كه معتادان صنعتی در اكثر موارد آنچنان دچار مشكلات روحی و روانی شدیدی می‌شوند كه در برخی از اوقات سطح هوشیاری و تفكرات منطقی خود را از دست می‌دهند و غالبا بدون گروه‌درمانی بهبود نمی‌یابند. اختلالات رفتاری در معتادان صنعتی تا سالیان سال در این افراد باقی می‌ماند و به همین علت قرار گرفتن آنها در جمع به آنها این توانایی را می‌دهد تا برای بازگرداندن رفتار اجتماعی خود تمرین كنند.
بنابراین مراكز تی‌سی در تمامی كشور بر همین اساس تشكیل شده است و قدم اول درمان در این مراكز این است كه شرایط زندگی كردن اجتماعی افراد را با قرار گرفتن در اجتماع فراهم و همزمان قدم‌های بعدی را برای آمادگی لازم در مسیر قرار گرفتن در فرآیندهای اجتماعی آماده كند.

اگر مصرف مواد در افراد معتاد به مواد صنعتی بیش از حد و آنقدر مخرب باشد كه به سطح هوشیاری آنها ضربه زده باشد باید دایما تحت نظر برای مصرف داروهای آرام‌بخش باشند و یك روان‌شناس آنها را زیر نظر داشته باشد.

اگر در این شرایط فرد حاضر به شركت كردن در گروه نباشد باید فرآیند حضور الزامی او را مهیا كرد و انگیره‌های روانی را بالا برد. متاسفانه در كشور ما ساختار مراكز تی‌سی تعریف‌شده نیست و تقریبا همه این مراكز دارای مشكلات اساسی هستند كه قابل كتمان نیست. براساس ساختارهای دولتی هر مركز تی‌سی برای راه‌اندازی و شروع به كار به حداقل 25 پرسنل نیاز دارد و ارزش مالی برای سرمایه‌گذاری در این كار شدیدا بالاست. این درحالی است كه بخش خصوصی چندان توانایی تامین این بودجه و امكانات را ندارد. پارادوكسی كه در این موضوع وجود دارد این است كه تی‌سی‌ها اگر بخواهند از بودجه و امكانات دولتی استفاده كنند باید استاندارد دولتی را رعایت كنند و باید برای هزینه‌كرد شهریه‌ها تحت نظارت دقیق و ذره‌بینی سازمان بهزیستی قرار بگیرند كه امكان اجرای برنامه را به طور مستمر با مشكل مواجه می‌كند.

هر مركز موظف است با توجه به امكانات و بودجه‌ای كه از دولت می‌گیرد خدماتش را به همان نسبت ارایه كند، مثلا بر اساس مقررات دولتی هر معتاد باید دوبار در ماه تحت نظر روان‌شناس یا روان‌پزشك باشد در حالی‌كه وخامت حال برخی از معتادان كه شدیدا متوهم هستند اقتضا می‌كند مستقیما و دایما زیر نظر روان‌پزشك باشند و این موضوع از ساختار تعیین‌شده دولتی بیرون است و باید توسط همان مركز تامین شود.
این مشكلاتی است كه اغلب مراكز تی‌سی با آن مواجهند و ادامه كار را برای آنها دشوار كرده است.

منبع: روزنامه شرق