در نیمه پر این لیوان باید به افزایش دسترسی داروها در كشور اشاره كرد. اگر زمانی مسیر همه نسخههای داروهای نایاب به خیابان ناصرخسرو میرسید، حالا ناصرخسرو مدتهاست در این خصوص فعال نیست و اكثر داروها را میتوان از داروخانههای شهر و خصوصا داروخانههای دولتی نظیر 13 آبان تهیه كرد.
درخصوص داروهای خارجی نیز اگر دستتان به آنها نمیرسد باید بدانید كه همه زحمت تولیدكنندگان داخلی به این خاطر بوده كه داروی ایرانی به دست شما برسد و اگر شما نمیتوانید قدردان این همه تلاش باشید، اما وزارت بهداشت نمیتواند با ورود داروهای خارجی كه مشابه ایرانی دارند، موافقت كند.
درخصوص صنعت دارویی هم در نیمه پر لیوان باید براساس شواهد به تولیدكنندگان داخلی دست مریزاد گفت كه دارو را با ارزانترین قیمت ممكن در اختیار بیماران ایرانی قرار میدهند در حالی كه صنعت دارویی كشور روبه ورشكستگی است.
كار به جایی رسیده است كه رییس انجمن جراحان ایران هفته گذشته هشدار داد: مشكلات صنعت تولید دارو در كشور جدی است و اگر مسوولان تدبیر نكنند در آینده با مشكلات جدی و حتی بحران در عرصه دارو مواجه میشویم.
رییس انجمن داروسازان نیز اعلام میكند كه در نوسانات سكه و ارز، قیمت بیشتر كالاها افزایش داشت، اما قیمت داروها ثابت ماند و همین وضعیت موجب شد كه داروخانهها 30 درصد سرمایههای خود را از دست بدهند.
با وجود این نمونههای كوچك اما مهمی در نیمه خالی این لیوان وجود دارد كه نمیتوان از آنها گذشت. همین حالا كه این یادداشت نوشته میشود كودك 4 سالهای در شهر رشت زندگی میكند كه به سرطان مبتلاست و داروی موردنیازش یعنی «داكتینومایسین» در استان گیلان وجود ندارد و خانوادهاش باید برای تهیه این دارو 320 كیلومتر را بپیمایند و به داروخانه 13 آبان بیایند كه گفته شده تعدادی از این دارو را دارد و معلوم نیست تا وقتی كه خانوادهاش به تهران برسند، بتوانند به دارو دسترسی داشته باشند.
همین حالا در داروخانهای در بلوار میرداماد تهران، داروی پلاویكس كه موردنیاز افراد مبتلا به بیماریهای قلبی است، با قیمتی متفاوت از قیمت واقعی فروخته میشود.
قیمت یك بسته 28تایی از این دارو كه روی جعبه آن درج شده، 42 هزار تومان است كه این داروخانه پلاویكس را به قیمت 50 هزار تومان میفروشد.
این لیوان به قیمت روح و جان بیماران ایرانی خالی و پر میشود.
منبع: جام جم آنلاین
نظر شما