دیابت حاملگی با شیوع ‌٥/٤ درصد، یكی از عوارض شایع دوران حاملگی است و عدم تشخیص و درمان آن موجب افزایش عوارض در مادر و جنین می‌شود.

به گزارش از آنجا كه به طور فیزیولوژیك، قند ناشتای زنان باردار پایین‌تر از حد معمولی است، كشف این بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد و انجام آزمایش‌های روتین نظیر FBS تقریباً هیچ ارزشی در دوران حاملگی ندارد.


به طور كلی عدم تحمل كربوهیدرات‌ها با درجه‌های مختلف كه برای اولین بار در دوران حاملگی بروز می‌كند دیابت حاملگی نامیده می‌شود. این افراد به دو گروه علامت‌دار و بدون علامت تقسیم می‌شوند.


در نوع علامت‌دار، علائمی مانند، پرنوشی، پرخوری، پرادراری، كاهش وزن، گیجی و اختلالات بینایی دیده می‌شود. قند خون این افراد غیرمعمولی بوده و درصد HbA/C نیز در آنها بالاست. در این گروه انجام آزمایش تحمل گلوكز لزومی ندارد.


در نوع بدون علامت، تشخیص بیماری مشكل است. اكثر مبتلایان به دیابت حاملگی نیز در این گروه قرار می‌گیرند. به طوری كه حدود ‌٧٠ درصد موارد دیابت حاملگی بدون علائم بالینی است.


برای تشخیص دیابت در این گروه از بیماران با هدف جلوگیری و كاهش عوارض مادر و جنین، جستجوی زودرس این اختلال با كمك آزمایش غربالگری طی دوره‌ حاملگی ضروری است. در دیابت حاملگی بدون علامت، قند خون مادر باردار حدود ‌٢٠ درصد پایین‌تر از حد معمول بوده و به طور معمول بین mg/dl ‌٥٥-56 است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha