سلامت نیوز: برخی از اعتقادات و باورهای عمومی در مورد سلامت و مسایل مرتبط با آن هستند و برخی دیگر نامطلوب و نادرستند و به طریقی بر سلامت مردم تاثیر منفی می‌گذارند. شاید این آرزوی تمام فعالان حیطه بهداشت و سلامت عمومی باشد كه عامه مردم همواره با دیدی نقادانه به باورها و سنت‌های خود بنگرند و از آنچه مضر است دوری گزیده و روش‌های مفید را به كار ببندند. این موضوع در مورد باورهای عمومی در مورد مشكل بزرگ اعتیاد به موادمخدر و روانگردان هم وجود دارد.

باور غلط اول: می‌توان یك‌بار موادمخدر مصرف كرد و معتاد نشد.
تمام بررسی‌ها نشان داده‌اند مواد اعتیادآور به محض ورود به سیستم عصبی بدن (حتی در اولین‌بار مصرف) برخی مراكز ترشح‌كننده واسطه‌های شیمیایی نظیر دوپامین مغز را خاموش می‌كنند و به این ترتیب اولین تاثیر خود را بر مغز انسان و شروع روند اعتیاد به‌جا می‌گذارند. این افراد با یك‌بار مصرف مواد اعتیادآور، برای به‌دست‌آوردن همان واسطه‌های شیمیایی از دست رفته دچار وسوسه می‌شوند و این میل به مصرف مواد، تا زمان مصرف بعدی ادامه می‌یابد كه این، همان زمینه ایجاد اعتیاد است. در واقع باید باور كنیم كه: حتی یك‌بار مصرف موادمخدر، اعتیادآور است.

باور غلط دوم: می‌توان موادمخدر را تفننی مصرف كرد و معتاد نشد.
بسیاری از جوانانی كه امروز در دام اعتیاد اسیرند، روزی بر این باور بوده‌اند كه مصرف تفننی موادمخدر منجر به اعتیاد نمی‌شود؛ آنها می‌پنداشتند می‌توان سال‌های سال مواد مصرف كرد اما سرحال و سالم باقی ماند. در واقع این افراد معتادند و در طول زمان، شدت اعتیادشان افزایش یافته، اما خود را معتاد نمی‌دانند. پس باید باور كنیم كه مصرف تفننی موادمخدر، شكلی از اعتیاد است.

باور غلط سوم: جوانان اعتقاد دارند باید هرچیزی را در زندگی حداقل یك‌بار تجربه كرد.
بسیاری از معتادان امروز، كسانی هستند كه می‌پنداشتند هر خطری ارزش یك‌بار تجربه كردن را دارد. اگر از این افراد بپرسیم اگر سوزنی آلوده به ویروس ایدز داشته باشیم آیا حاضرند آن را یك‌بار در بدن خود فرو كنند؟ مطمئنا جواب نه خواهیم شنید. پس عقل و منطق حكم می‌كنند كه نباید هر خطری را تجربه كرد بلكه باید با توجه به شرایط و در نظر گرفتن خطر موجود، تعیین كرد كه آیا آن خطر، ارزش تجربه‌كردن دارد یا نه. خطر اعتیادآوری موادمخدر نیز كمتر از فروكردن یك سوزن آلوده به ویروس ایدز در بدن نیست و عاقلانه نیست كه آن را حتی برای یك‌بار تجربه كنیم. پس باید باور كنیم كه: موادمخدر از آن دسته چیزهایی نیست كه ارزش یك‌بار تجربه كردن را داشته باشد.

باور غلط چهارم: موادمخدر همیشه از سوی افرادی با ظاهر ناباب و مثلا یك آدم خلافكار با چهره‌ای شیطانی تعارف می‌شود.
در واقع داستان شروع اعتیاد بسیاری از معتادان این‌گونه نیست. بسیاری از معتادان اولین‌بار، مواد اعتیادآور را از یك دوست صمیمی، یكی از اعضای خانواده، پسرخاله، پسرعمو یا یكی دیگر از بستگان خود دریافت كرده‌اند. این تصور كه دوستان و بستگان نزدیك هیچ‌وقت بد ما را نمی‌خواهند، امروز بسیاری از معتادان را به روز سیاه نشانده است پس باید باور كنیم كه: در مورد مصرف موادمخدر به هیچ‌كس نباید اعتمادكرد. هركس آن را به ما پیشنهاد كرد، دشمن ماست حتی اگر از اعضای خانواده‌مان باشد.

باور غلط پنجم: مواد اعتیادآور برای افراد مسن و مثلا بالای 55سال ضرر ندارد و مفید نیز هست.
این تصور غلط كه مصرف موادمخدر نظیر تریاك توسط افراد مسن آنها را جوان نگه می‌دارد، قندخون و فشارخونشان را تنظیم می‌كند پایه علمی ندارد. افرادی كه به‌دنبال مصرف این مواد به‌دلیل قندخون بالا، فشارخون بالا و سكته مغزی در بیمارستان‌ها بستری هستند بسیار فراوان هستند. از این مواد نمی‌توان به‌عنوان مواد پیشگیری‌كننده یا درمان‌كننده بیماری استفاده كرد. پس باید باور كنیم كه: موادمخدر برای هیچ دردی، درمان نیست.

باور غلط ششم: آدم‌هایی هستند كه معتادند اما از نظر اقتصادی و اجتماعی جایگاه خوبی دارند.
تقریبا به عنوان یك قانون می‌شود گفت كه افراد معتاد در هر جایگاه اجتماعی كه هستند اگر معتاد نبودند در جایگاهی بهتر از این قرار داشتند. اگر كسی معتاد است و یك فروشگاه دارد در صورتی كه معتاد نبود حداقل پنج فروشگاه موفق داشت. مواد اعتیادآور در زندگی هر انسانی نقش ترمز و بازدارنده از موفقیت دارد. پس باید باور كنیم كه: هیچ‌كس با مصرف موادمخدر یك پله هم بالاتر نرفته است.

منبع: روزنامه شرق