وی تاكید كرد: در صورتی كه بیماری مشمشه ببر سیبری كه هماكنون در باغوحش ارم وجود دارد تایید شود قطعا سازمان دامپزشكی برای معدوم كردن آن اقدام میكند. اواسط فروردین ماه سال جاری نیز محسن مشکوه، معاون بهداشتی و پیشگیری سازمان دامپزشکی کشور گفت: با هدف جلوگیری از انقراض ببرها، بزودی تعدادی ببر نر و ماده روسی به منطقه میانکاله مازندران وارد میشوند.وی گفت كه با ورود ببرهای روسی جدید به کشور الزامات بهداشتی و قرنطینهای ببرها در منطقه میانکاله مازندران زیر نظر سازمان دامپزشکی کشور انجام میشود.
معاون بهداشتی و پیشگیری سازمان دامپزشکی کشور اظهارداشت: برای امحای یک ببر روسی سیبری مبتلا به بیماری مشمشه به همکاری سازمانهای دامپزشکی، محیط زیست، باغ وحش تهران و وزارت بهداشت و درمان نیاز است تا هرچه سریعتر اقدامات لازم صورت گیرد.وی ادامه داد: چندی پیش دو قلاده ببر نر و ماده روسی سیبری برای انتقال به منطقه میانکاله مازندران به کشور وارد شد که به دلیل مشکوک بودن به بیماری مشمشه در باغ وحش تهران نگهداری شدند.معاون بهداشتی و پیشگیری سازمان دامپزشکی کشور تصریح کرد: پس از امحای ببر نر روسی این ببر در حاشیه باغ وحش تهران در شرایط قرنطینهای و ایزوله به صورت مجزا نگهداری میشد.
وی اضافه کرد: هم اکنون نیز طبق نتیجه آخرین آزمایش رفرنس از کشور آلمان، ببر ماده نیز به بیماری مشمشه مبتلا شده که به دنبال هماهنگی دستگاههای ذیربط برای امحاء ببر ماده هستیم. سوم اردیبهشت ماه سال 89 روز قدم گذاشتن نخستین ببرهای «آمور» كه به گفته كارشناسان نسل آنها نزدیك به ببر «مازندران» است، پس از گذشت 52 سال به ایران بود. این ببرها كه توسط یك هواپیمای اختصاصی روسی به تهران آمدند قرار بود پس از یكماه نگهداری در باغ وحش تهران به پناهگاه حیات وحش میانكاله منتقل شوند. این در حالیست كه این ببرها به بیماری مشمشه مبتلا شده و یكی از آنها مرد و دیگری نیز همچنان در قرنطینه نگهداری میشود.
این دو ببر كه یكی 2/5 ساله و دیگری چهار ساله بودند، از منطقه سیبری و قفقاز زندهگیری شدند و روسها در مقابل آنها 2 قلاده پلنگ ایرانی را با هواپیمای اختصاصی خود به روسیه بردند كه آخرین خبرها حاكیست وضع عمومی و محل نگهداری این دو پلنگ در منطقه «سوچی» بسیار مساعد است. شواهد حاكیست آخرین ببر ایران در پارك ملی گلستان در سال 1337 شكار شد و پس از آن دیگر خبری از ببر در ایران نبود. اما پیش از این ببر ایرانی در منطقه مازندران و در جنگلهای هیركانی (جنگلهای مازندران و گیلان تا منطقه سرخس) پراكندگی داشته و جمعیت آن بسیار زیاد بوده است به شكلی كه ظل السطان در كتاب تاریخ مسعودی مینویسد در برنامه شكاری كه در میانكاله داشتم 35 ببر شكار كردم.
به گفته كارشناسان در پی نابودی ببر مازندران، تلاشهای زیادی برای یافتن ردپای این ببر در كشور انجام شد و پس از سالها كارشناسان به این نتیجه رسیدند كه نسل ببر مازندران نیز مانند شیر ایرانی منقرض شده است.بررسیهای انجام شده بر روی DNA نمونههای پوست ببر مازندران كه در موزههای مختلف نگهداری میشود نشان داد كه ببر ایرانی با ببر آمور (ببر سیبری) از نظر ژنتیكی تفاوت چندانی ندارد تا این كه چندی پیش وزیر محیط زیست روسیه كه در راس هیاتی با مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست ایران ملاقات كرد و خواستار دریافت دو قلاده پلنگ ایرانی و احیای نسل این حیوان در كشور روسیه شد. در این حال مسوولان ایرانی كه مدتها به دنبال گرفتن ببر مازندران بودند به شرط تحویل دو قلاده ببر توسط روسیه موافقت كردند دو پلنگ ایرانی را به این كشور بفرستند.
موضوعی كه به گفته رییس سازمان حفاظت محیط زیست، موافقت با آن در روسیه با چالشهای زیادی مواجه بود به شكلی كه نخست وزیر روسیه برای این تبادل تحت فشار رسانهها و گروههای مردمی روسیه قرار گرفته بود اما در نهایت با پیشنهاد ایران موافقت كرد و سرانجام دو قلاده ببر سیبری پس از چند بار تغییر ساعت پرواز در فرودگاه مهرآباد تهران با یك هواپیمای اختصاصی به كشور آمدند. در این حال مهندس محمد جواد محمدیزاده، معاون رییسجمهوری و رییس سازمان حفاظت محیط زیست اواخر بهمن ماه سال گذشته از آمادگی طرف روسی برای تحویل چند قلاده ببر دیگر خبر داد و گفته بود كه با توجه به مهیا بودن محل نگهداری آنها در میانکاله فکر میکنم تا پایان سال جاری (1390) این اتفاق بیافتد.
وی تاكید كرده بود: مذاکرات با طرف روسی در خصوص تحویل چند قلاده ببر صورت گرفته اما آنچه اهمیت داشت این بود که محل نگهداری آنها در میانکاله از استانداردهای لازم برخوردار باشد که در بازدیدی که اخیرا از آنجا داشتم این امکان فراهم شده بود. این اظهارات در حالی بود كه با پایان سال گذشته خبری از ورود ببرهای روسی جدید نشد اما آخرین خبرهای دریافتی نیز حاكیست انتقال این ببرها فعلا به تعویق افتاده است.
شنیدهها حاكی از آن است كه قرار است هیاتی از كارشناسان بینالمللی پیش از ورود ببرهای جدید از محل جدید آنها در میانكاله مازندران بازدید كنند و پس از آن مسوولان زمان ورود ببرهای سیبری جدید را تعیین میكنند.بدین ترتیب به نظر میرسد مسوولان سازمان محیط زیست این بار قصد دارند تا حد امكان ریسك ورود ببرهای جدید را كاهش دهند و این اقدام را با كارشناسی بیشتر انجام دهند.گفتنی است مشخصات ببر ایرانی یا ببر مازندران با نام علمی (Panthera tigris virgata) به این شرح است:
رنگ پشت و پهلوی ببر ایرانی زرد متمایل به نارنجی با نوارهای باریک و قهوه ای می باشد و زیر بدن یعنی شکم و سینه سفید رنگ است. پشت گوش ها سیاه بوده لکه سفیدی در وسطش دیده می شود. از ببر ایران که زیستگاه اصلیاش دامنه شمالی رشته کوه البرز بوده است با نام ببر خزر یا ببر مازندران در سفرنامهها و کتب تاریخی و ادبی یاد شده است.ببر ایرانی شباهت زیادی به پسر عموی بنگالی خود دارد ولی نوارهای قهوهای دور بدنش یه پهنی نوارهای ببر بنگال نیست (البته تعداد نوارها در ببر ایرانی بیشتر است) همچنین رنگ پهلوها در ببر ایرانی تیرهتر (قهوهایتر) است.موهای بدن ببر مازندران بخصوص در زمستان رشد زیادی دارد و موهای صورت او مانند ببر سوماترا بلند است. طول بدن ببر مازندران 140 تا 280 سانتیمتر است و اندازه دم این حیوان بین 60 تا 90 سانتیمتر است. (دو گزارش هم درباره اندازه ببر ایرانی وجود دارد یکی از منطقه لنکران که طول بدن این حیوان را 259 و 289/5 سانتیمتر ذکر شده است).غذای ببر خزر گراز، مرال، گوزن زرد، گراز، شوکا، گربه وحشی، خرگوش، پرندگان و خزندگان و در مواقع گرسنگی و عدم دسترسی به شکار طبیعی گاو و گاومیش اهلی بوده است.بچههای این ببر در 4 سالگی بالغ میشوند (طول عمر ببر در اسارت 30 سال است).
نظر شما