یك شنوایی شناس گفت: نوزادان به ویژه نوزادانی كه در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌شوند باید تحت ارزیابی اولیه شنوایی قرار بگیرند و در صورت لزوم والدین وضعیت شنوایی فرزند خود را پیگیری كنند.

سلامت نیوز : دكتر نیما رضا زاده در گفت وگو با ایسنا افزود: والدین لازم است عملكرد سیستم شنوایی فرزند خود را از بدو تولد ارزیابی كنند. در حال حاضر طرح‌های ملی غربالگری نوزادان انجام می‌شود و كم و بیش در زمینه شنوایی نیز صورت می‌گیرد.

این عضو هیات مدیره انجمن شنوایی شناسی در ادامه گفت: ممكن است كودك بر اثر عفونت گوش دچار كم‌شنوایی موقتی شود بنابراین ارزیابی مداوم شنوایی برای نوزادان و كودكان اولویت زیادی دارد.وی با بیان اینكه لازم است بزرگسالان در سنین زیر40 یا 50 دست كم یك بار برای ارزیابی شنوایی خود به پزشك مراجعه كنند، اظهار كرد: البته بهتر است هر 4 یا 5 سال یك بار این كار انجام شود ولی با توجه به شیوع ضعف‌های عصبی و ظاهرشدن پیرگوشی از حدود 50 سالگی لازم است وضعیت شنوایی فرد سالانه یا دو سالانه بررسی شود تا بتوان سرعت پیرگوشی را كاهش داد و از عوامل موثر بر تشدید آن جلوگیری كرد.

رضازاده افزود: هر كم شنوایی فقط یك افت سیستم شنوایی است وبا وسایلی مانند سمعك قابل پوشش است ولی اگر فرد به كم‌شنوایی خود توجه نكند و این بیماری باعث ایجاد مشكل در پردازش‌های مغزی بیمار شود پس از مدتی استفاده از سمعك هم نمی‌تواند به افزایش شنوایی فرد كمك كند.وی تصریح كرد: عصب شنوایی از قسمت محیطی، سیگنال‌های شنوایی را به سمت مغز می‌برد. عصب شنوایی در پیرگوشی دچار مشكل می‌شود و سیگنال شنوایی را به خوبی نمی‌تواند منتقل كند. با سمعك این سیگنال تقویت می‌شود تا عصب شنوایی، كارایی اولیه خود را تا حدودی به دست آورد ولی اگر بیمار از سمعك استفاده نكند و كم شنوایی روز به روز ادامه پیدا می‌كند، مسیرهای شنوایی از حلزون تا عضروف شروع به ضعیف‌تر شدن می‌كند و به قدری این مسیرها دچار مشكل می‌شود كه استفاده از سمعك هم نمی‌تواند موثر باشد.

رضازاده با اشاره به انواع سمعك‌ها اظهار كرد: سمعك در مدل‌های مختلف ساخته شده است. برخی از آنها داخل گوشی هستند - كه این نوع سمعك طرفداران زیادی دارد- و برخی دیگر پشت گوشی هستند.وی در ادامه گفت: میزان و شدت كم‌شنوایی در انتخاب نوع سمعك موثر است البته برای كودكان كم سن و سال با هر میزان كم شنوایی، سمعك‌های داخل گوشی استفاده نمی‌شود چرا كه كانال گوشی آنان تا سه، چهار سالگی در حال رشد است بنابراین برای این كودكان از سمعك‌های پشت گوشی استفاده می‌شود.این عضو هیات مدیره انجمن شنوایی شناسی افزود: زمانی كه كودك به سن مدرسه می رسد، بر اساس شرایط خاصی می‌توان از سمعك‌های داخل گوشی برای او استفاده كرد البته چون در این سن هم مشكلاتی در زمینه نگهداری این سمعك‌ها وجود دارد تا سن 10 تا 12 سالگی از سمعك‌های داخل گوشی برای آنان استفاده نمی‌شود.

رضازاده با بیان اینكه میزان كم شنوایی دربزرگسالان تعیین‌ كننده نوع سمعك مورد استفاده است،اظهار كرد: زمانی كه فرد دچار كم‌شنوایی شدید، بالا و عمیق باشد از سمعك‌های داخل گوشی استفاده نمی‌كنیم چون این نوع سمعك، پوشش دهنده كم‌شنوایی زیاد نیستند.این شنوایی‌شناس افزود:‌ اگر كم شنوایی كمتر باشند مانند كم‌شنوایی ناشی از ابتلا به پیرگوشی می‌توان هم از سمعك‌های داخل گوشی و هم پشت گوشی استفاده كرد. البته برای افرادی كه بر اثر كهولت سن قابلیت دستكاری سمعك ندارند، بهتر است از سمعك‌های پشت گوشی بهره برده شود چرا كه عمر این نوع سمعك‌ها بیشتر و نگهداری آنها ساده‌تر است.

وی تاكید كرد: برعكس تصور مردم مبنی بر بهتر و گران‌قیمت‌تر بودن سمعك‌های داخل گوشی، قیمت یك سمعك را فناوری به كار رفته در آن تعیین می‌كند. این فناوری هم در سمعك داخل گوشی و هم پشت گوشی ممكن است به كار برده شود. تنها تفاوت این دو نوع سمعك این است كه سمعك‌های داخل گوشی برای هر نوع كم شنوایی قابل استفاده نیستند.رضازاده در پایان تصریح كرد: سمعك‌های داخل گوشی مزایایی دارند. این سمعك‌ها نزدیك به پرده گوش قرار می‌گیرند بنابراین صدا را با كیفیت بهتری می‌توانند منتقل كنند البته گاهی اوقات باعث گرفتگی گوش می‌شوند اما راهكارهایی برای رفع این مشكل نیزاندیشیده شده است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha