اگر چه رویه غالب در زیر مجموعه دولت مبنیبر تكذیب تمام موارد اتهامی علیه آنان است و در نگاه اول كاری به درست یا غلط بودن انتقادها ندارند اما گاهی وقتها همین مسئولان نمیتوانند بر تكذیبیههایی كه صادر كردهاند پافشاری كنند و به نوعی مشكل مطرح شده را تایید میكنند.
حكایت وزارت بهداشت و گزارشهایی كه درخصوص این وزارتخانه هرازچندگاهی در نشریات منتشر میشود حكایت ماجرای بالاست. مسئولان وزارت بهداشت بعد از چاپ گزارشی درخصوص آلودگی شیر به وایتكس با شدت هرچه تمامتر واكنش نشان داده و وجود هرگونه آلودگی در این ماده پرمصرف را تكذیب كردند. این موضوع چند سال گذشته در خصوص برنجها، گوشتها و سبزیجات آلوده نیز تكرار شد اما مدتی بعد مسئولان وزارت بهداشت كه نمیتوانند حجم زیاد آلودگیها را در این مواد پنهان كنند تلویحا پذیرفتند كه این مواد خوراكی برخلاف تكذیبیههایی كه صادر كردهاند آلودهاند و بهتر است شهروندان در مصرف این اقلام خوراكی دقت بیشتری به خرج دهند اما بعد از مدتی حرف و حدیثها در این باره تمام شد و اگرچه بهنظر میرسید وزارت بهداشت با نظارت و دقت هرچه تمامتر بر اقلام خوراكی وارداتی و مواد غذایی داخلی نظارت میكند اما در عمل آنچه مشاهده میشد كمكاری نسبی مسئولان در این رابطه بود. حالا بعد از گذشت سالها از موضوع برنجهای آلوده كه هنوز مشخص نیست چه تصمیمی درباره آنها گرفته شده و حجم زیاد این برنجهای واردتی از پاكستان و هند گویای خیلی از مسائل است روز گذشته وزیر بهداشت بدون اشاره به كم كاری سازمان یا نهادی كه درخصوص عدم آلودگی مواد غذایی باید فعالیت گسترده و دقیقی داشته باشد به این نكته اشاره كرد كه «مردم از سلامت همه مواد غذایی اطمینان ندارند». وزیر بهداشت در حالی از عدم اطمینان شهروندان به مواد غذایی موجود در بازار سخن میگوید كه وزارت بهداشت تنها مرجع آزمایش و كنترل مواد غذایی در كشور است و عدم اطمینان مردم به صنایع غذایی در واقع عدم اطمینان به آزمایشگاههای مرجع و درنتیجه به خود وزارت بهداشت است.
مرضیه وحید دستجردی در عین حال به این نكته نیز اشاره میكند كه «وسعت كار در این زمینه بالاست و اگر آزمایشگاههای مرجع كار خود را بهدرستی انجام ندهند بر سرگردانیهای مردم افزوده خواهد شد.»
موضوع مواد غذایی قاچاق و غیر استاندارد داخلی و خارجی كه با حجم گسترده و بهصورت علنی در بازارها خرید و فروش میشوند موضوعی نیست كه از چشم تیزبین ناظران مواد غذایی وزارت بهداشت دور مانده باشد حتی اگر حجم كار در این وزارتخانه به حدی بالا باشد كه ماموران نتوانند به وظایف خود عمل كنند. برای دست یافتن به محلهای عرضه و فروش این مواد نیز قرار نیست ماموران وزارت بهداشت به مرزهای شرقی و غربی كشور سفر كنند و بعد مسافت را به جان خود بخرند. بازارهای مولوی، كوچه مروی، بازار تهران و عمده فروشان میدان شوش و محمدیه مملو از اجناسی است كه اگرچه برخی از آنها برچسب تاییدیه وزارت بهداشت را دارند اما به راحتی میتوان در میان آنها مواد غذایی و خوراكی زیادی را یافت كه هیچ نشانی از تاییدیههای وزارت بهداشت ندارند و به صورت عمده بین شهروندان خرید و فروش میشود.
صادرات پستههای آلوده به كشورهای اروپایی و مرجوع شدن آنها بهدلیل وجود سم در داخلشان یكی دیگر از موضوعاتی است كه وزارت بهداشت را زیر سوال برده است. پستههای صادراتی مطمئنا نه بهصورت قاچاق و نه بهصورت زیر زمینی از كشور خارج میشوند. این پستهها تماما دارای كارت بازرگانی و كد خروج كالا هستند و وجود این علائم روی كالاها نشاندهنده اطلاع وزارت بهداشت بهعنوان مرجع رسیدگی به مواد غذایی از سلامت این كالاست اما مرضیه وحید دستجردی تنها به این نكته بسنده میكند كه «از بین بردن سم موجود در پستههای موجود نیازمند وارد كردن قارچهایی است كه فنآوری آن در دست آمریكاست و حل مسئله پستههای مرجوعی در دست اقدام است و تحقیقاتی روی آن انجام میشود.» وجود نمكهای قاچاق در بازار تهران یكی دیگر از مشكلاتی است كه وزیر بهداشت با اشاره به لزوم جمعآوری آنها میگوید: «علاوه بر این موضوع برخی نمكهای ما مشكل ید هم دارند كه لازم است با همكاری دستگاههای ذیربط مورد بررسی قرار گرفته و حل شود.» موضوع آلودگیهای مواد غذایی طی چند سال گذشته به اعتماد شهروندان به وزارت بهداشت خدشه وارد كرده هر چند وزیر بهداشت معتقد است كه «اعتماد مردم بزرگترین سرمایه وزارت بهداشت است و باید این اعتماد افزایش پیدا كند.»
اما آنچه در ذهن شهروندان باقیمانده این است كه آب رفته را به جوی نمیتوان برگرداند و عملكرد چندساله وزارت بهداشت بهگونهای بوده است كه اعتمادسازی مجدد شهروندان به این وزارتخانه كار زیادی را میطلبد.
منبع: تهران امروز
نظر شما