بد نیست بدانید طبق آمار ارائه شده موسسه فرهنگی و مطبوعاتی ایران در سال ۱۳۸۸، ایرانی ها سالانه پانصدمیلیارد تومان آدامس مصرف می کنند که در حدود ۸۳درصد آن واردات خارجی است، یعنی برای یک ماده بی ارزش سالیانه بیش از ۴۰۰میلیارد تومان نابود می شود.
حتی اگر مسائل اقتصادی، قاچاق و عرضه آدامس های مشکوک به الکل و مواد مخدر را کنار بگذاریم و فرض کنیم که آدامس ها عاری از این گونه مواد است، باید پرسید تا چه میزان مصرف آدامس در حفظ سلامت تاثیرگذار است.
دکتر موسی صالحی استاد دانشگاه علوم پزشکی شیرازومتخصص تغذیه در این باره به خراسان می گوید: آدامس که در قدیم با نام «سقز» معروف بود، امروزه به شکل پوشش دار، لعاب دار و با طعم های متفاوت در بازار عرضه می شود. اما سوالی که به ذهن اغلب ما خطور می کند این است که مصرف آن ضروری، مفید یا مضراست؟ به طور کلی آدامس هیچ ارزش غذایی ندارد و در رشد، بقا و پایداری سلول ها نقشی ایفا نمی کند و فقط به ادعای برخی برای حرکت فک، هضم غذا و افزایش بزاق دهان مفید است یکی از دلایلی که باعث جویدن آدامس می شود ترشح بیشتر بزاق دهان و ورود آن به دستگاه گوارش است. آب دهان به مدت یک ساعت پس از غذاخوردن به هضم غذا به خصوص نشاسته ها کمک می کند.
آب دهان وقتی وارد معده می شود، حاوی پتیالین است که نشاسته ها را می شکند تا روند هضم سریع تر انجام شود.
به همین دلیل برخی می گویند آدامس جویدن برای سیستم گوارشی مفید است اما جویدن آدامس یک ساعت پس از مصرف غذا اثری ندارد زیرا اسید معده ترشح می شود و وضعیت داخل معده تغییر می کند.
وی ادامه می دهد: بعضی مردم جویدن آدامس را ورزش ماهیچه فک می دانند زیرا هنگام به حرکت درآمدن فک مقداری انرژی مصرف می شود و فک قوی تر می شود. در حالی که می توانیم با خوردن میوه، سبزی و... چانه و فک را به حرکت دربیاوریم و از این طریق عضله صورت تقویت می شود. وی گفت: جویدن آدامس تنها به افرادی که بیشتر مایعات می خورند، غذا را خوب نمی جوند و فک آن ها کمتر حرکت می کند توصیه می شود تا فک آن ها ضعیف نشود. به گفته وی یکی دیگر از دلایل مصرف آدامس خوش بو کردن دهان است.
وی درباره سوربیتول نوعی قند الکلی یا همان گلوکز که برای شیرین کردن آدامس های رژیمی استفاده می شود، تصریح کرد: الکلی که در تهیه آدامس از آن استفاده می شود هیچ شباهتی به الکل مشروبات الکلی ندارد.
الکل اتیلیک که نباید مصرف شود در بدن کارآیی ندارد و فقط سلول های کبد می تواند آن را آنالیز و متابولیز کند که آن هم اگر بیش از ۸گرم در روز باشد، کبد را از کار می اندازد. در حالی که سوربیتول به راحتی خورده، هضم و جذب بدن می شود بدون این که ضرری به کلیه یا کبد برساند.
نظر شما